پیش‌بینی اشتباه ۱۰۸ اقتصاددان در خصوص نتایج سیاست‌های میلئی در آرژانتین

به گزارش اقتصادآنلاین، نشریه آمریکایی "دیلی اکونومی" در گزارشی با اشاره به چرایی اشتباه بودن پیش بینی بسیاری از اقتصاددانان درباره نتایج سیاست‌های اقتصادی "خاویر میلئی" رئیس جمهور آنارکوکاپیتالیست آرژانتین می‌نویسد:"در نوامبر ۲۰۲۳ میلادی صدای هشدار‌ها به وضوح به گوش می‌رسید. یک فرد تازه کار از نظر سیاسی (میلئی) خیز برداشته بود تا رئیس جمهور آرژانتین شود. اقتصاددانان زیادی هشدار می‌دادند که او در صورت انتخاب شدن و اجرای سیاست‌های وعده داده شده اش "ویرانی" به بار خواهد آورد. آنان می‌گفتند:"میلئی در بلند مدت فضای سیاستگذاری را به شدت کاهش خواهد داد". این نظرات علیه یک شاگرد مکتب اقتصادی اتریش بود که می‌خواست در آرژانتین با به قول خود "اراه برقی" اصول اقتصاد بازار آزاد را اجرا کند. با این وجود، ۱۰۸ اقتصاددان با امضای بیانیه‌ای ایده‌های میلئی را "نابهنگام" خوانده و نوشتند که این نظرات مدت‌ها پیش "بی اعتبار" شده‌اند. در بخشی از آن بیانیه آمده بود:"به عنوان اقتصاددانانی از سراسر جهان که از توسعه اقتصادی گسترده در آرژانتین حمایت می‌کنند، به طور خاص نگران برنامه اقتصادی یکی از نامزد‌ها هستیم که به موضوع اصلی بحث در انتخابات سراسری تبدیل شده است". امضاکنندگان بیانیه افرادی، چون "توماس پیکتی" محقق برجسته جهانی در حوزه ثروت و نابرابری و درآمد بودند. آنان در بیانیه شان نوشته بودند که با توجه به تورم افسارگسیخته و بحران‌های اقتصادی که آرژانتین آن را تجربه می‌کند، تمایل به تغییر در آن کشور قابل درک است. با این وجود، هشدار آنان واضح بود. آنان نوشتند:"پیشنهادات اقتصادی "خاویر میلئی" به عنوان یک انحراف رادیکال از تفکر سنتی اقتصادی مطرح می‌شد. ما معتقدیم که این پیشنهاد‌ها که ریشه در اقتصاد بازار آزاد دارند و شامل ایده‌های بحث برانگیزی مانند دلاری شدن و کاهش قابل توجه هزینه‌های دولت می‌شوند مملو از خطرات هستند".

شوک درمانی میلئی 

این نشریه اقتصادی مستقر در آمریکا که از سال ۱۹۹۹ میلادی فعالیت می‌کند در ادامه می‌نویسد:"مردم آرژانتین یا این هشدار را نشنیدند یا به آن توجه نکردند. رای دهندگان آرژانتینی در تاریخ ۱۹ نوامبر میلئی را به عنوان رئیس جمهور بعدی خود انتخاب کردند. او رقیب پرونیست خود را با فاصله‌ای ۱۰ امتیازی شکست داد. میلئی در تاریخ دهم دسامبر در مراسم تحلیف خود شرکت کرد. او وقت را تلف نکرد و بلافاصله پس از قرارگیری در منصب ریاست جمهوری وعده "اره برقی" خود را اجرا کرد: کاهش فوری پنج درصدی مخارج دولت. اقدامات او به اینجا محدود نشد. او برنامه‌های رفاهی کاهش یافت و یارانه‌ها را حذف کرد. شرکت‌های دولتی خصوصی شدند و صد‌ها مقررات لغو شدند. سازوکار‌های مالیاتی ساده شدند و عوارض بر صادرات یا لغو شد و یا در مواردی کاهش یافت. قوانین کار تسهیل شدند. هم چنین، تعداد وزارتخانه‌های دولتی از ۱۹ وزارتخانه به ۹ وزارتخانه کاهش یافتند و الغای مناصب در حوزه فدرال اجرایی شد. به ده‌ها هزار کارمند بخش دولتی برگه‌های اخراج داده شد. در حوزه سیاستگذاری‌های پولی، ارزش واحد پول ملی آرژانتین به شدت کاهش یافت و به بانک مرکزی دستور داده شد تا چاپ اسکناس را متوقف کند. این اقدامات بدون درد نبودند. در واقع، میلئی شخصا از آن تحت عنوان "شوک درمانی" یاد کرده بود که برای بهبود اقتصاد ضروری به نظر می‌رسید. آرژانتین با نرخ تورم سه رقمی، زوال اقتصادی و فقر گسترده دست و پنجه نرم می‌کرد. میلئی پس از پیروزی خود در انتخابات گفته بود:"من شوک درمانی را انجام می‌دهم اقتصاد را در وضعیت تعادل مالی قرار خواهم داد. از آنجایی که متعهد شدم مالیات‌ها را افزایش ندهم، این بدان معناست که این کار را با کاهش هزینه‌ها انجام خواهم داد". 

 

نتایج سیاست‌های میلئی یک سال بعد آشکار شد

"دیلی اکونومی" در ادامه با اشاره به نتایج سیاستگذاری‌های اقتصادی میلئی می‌نویسد:"میلئی اخیرا اولین سال ریاست جمهوری خود را به پایان رساند. نتایج سیاست‌های او آن چیزی نبودند که پیکتی و همفکرانش پیش بینی کرده بودند. "مایکل مانگر" اقتصاددان در دانشگاه دوک اخیرا گفته بود عملکرد اقتصادی آرژانتین در دوره ریاست جمهوری میلئی بهتر از هر انتظار دیگری بود. او حق دارد و درست می‌گوید. نرخ تورم که در ماه آوریل با نرخ سالانه ۳۰۰ درصدی به نقطه اوج خود رسیده بود در دوره ریاست جمهوری میلئی کاهش یافت و در ماه نوامبر به پایین‌ترین حد در چهار سال گذشته رسید. میلئی در اولین ماه ریاست جمهوری خود بر نرخ تورم ۲۵.۵ درصدی تاکید داشت. نرخ تورم تا ماه نوامبر به ۲.۴ درصد کاهش یافت. وزارت اقتصاد آرژانتین در پستی در شبکه اجتماعی "ایکس" نوشت:"در این ۱۲ ماه توانستیم تورم را پودر کنیم"! در همین حال، اقتصاد آرژانتین به طور رسمی از رکود خارج شد. تولید ناخالص داخلی در سه ماهه جولای تا سپتامبر پس از ضعف در نیمه نخست، نزدیک به چهار درصد رشد کرد. صندوق بین‌المللی پول رشد پنج درصدی را برای اقتصاد آرژانتین در سال‌های ۲۰۲۵ و ۲۰۲۶ پیش بینی کرده است". 

این نشریه در ادامه می‌نویسد"در آرژانتین، کشوری که دهه‌ها از نظر اقتصادی زیر یوغ پرونیسم دست و پنجه نرم کرده، اقدامات بیش تری باید انجام شوند. با این وجود، نتایج سیاست‌های میلئی تا اینجای کار دقیقا برخلاف پیش بینی ۱۰۸ اقتصاددان بوده است. حتی مطبوعات و رسانه هیای معتبری مانند "نیویورک تایمز" نیز از "نگرانی در مورد آرژانتین تحت زمامداری میلئی" نوشته بودند و از "آسیب‌های آن برای سومین اقتصاد بزرگ آمریکای لاتین" خبر داده بودند". 

 

درک سطحی نگرانه اقتصاددانان منتقد میلئی از اقتصاد 

این نشریه در ادامه با اشاره به برداشت "سطحی نگرانه" اقتصادانان منتقد میلئی می‌نویسد:"جای سوال دارد که چگونه پیکتی و همفکرانش تا این اندازه اشتباه کردند؟ اقتصاد یک علم است. این در حالیست که بسیاری از سرشناس‌ترین و برجسته‌ترین اقتصاددانان پیش‌بینی می‌کردند که میلئی و سیاست‌های "لسه فر" (مبنای فکری اقتصاد بازار آزاد که معتقد به لزوم عاری بودن اقتصاد از مداخله دولت است) او فاجعه بار خواهند بود. ما با چندین اقتصاددان حرفه‌ای تماس گرفتیم تا فرضیه‌های آنان را در مورد این که چرا همتایان شان در پیش‌بینی‌های شان در مورد آن چه که سیاست‌های میلئی ایجاد خواهد کرد تا این اندازه اشتباه کرده بودند. یکی از اقتصاددانانی که در مورد پیش بینی اشتباه اقتصاددانان درباره میلئی نوشته بود "دیوید هندرسون" پژوهشگر موسسه هوور است. او در پستی شکست پیکتی و همفکرانش در پیش بینی سیاست‌های میلئی را به عدم درک بازار آزاد و نتایج دخالت دولت در اقتصاد از سوی آنان نسبت می‌دهد. "هندرسون" به چندین ادعای ناقص اشاره می‌کند که نویسندگان آن بیانیه در ذهن شان داشته‌اند. هندرسون می‌نویسد:"درک آنان از نحوه عملکرد بازار‌ها و نحوه عملکرد دولت‌ها سطحی است. من نمی‌دانم که آیا هیچ یک از آنان با مشاهده موفقیت آشکار سیاست‌های میلئی نظرات قبلی خود را زیر سوال خواهند برد یا خیر. ما همواره می‌توانیم امیدوار باشیم که آنان در نظرات شان تجدیدنظر کنند". 

این نشریه در پایان می‌نویسد:"در حالی که "دونالد ترامپ" رئیس جمهور آمریکا دومین دوره ریاست جمهوری خود را آغاز می‌کند می‌تواند درس‌های زیادی از میلئی بیاموزد. این شامل نادیده گرفتن اقتصاددانانی است که ادعا می‌کنند کاهش هزینه‌های دولت، مقررات و بوروکراسی منجر به ویرانی اقتصادی می‌شود. شاید مهم‌ترین درسی که ترامپ بتواند از میلئی بیاموزد این باشد که میلئی به درستی به چاپ اسکناس برای جلوگیری از تصمیم گیری‌های سخت بودجه‌ای روی نیاورد به افزایش نقدینگی دامن نزد".