درهای تولی‌پرس بسته شد
تولی‌پرس، بزرگ‌ترین تولیدکننده پودر شوینده خاورمیانه در سال‌های دور، روز گذشته مانند، هفته گذشته، شاهد تجمع کارگرانی بود که خواستار دریافت حقوق عقب‌افتاده خود و البته، حضور در محل کارشان هستند.
به گزارش اقتصادآنلاین، محمد مساعد در شرق نوشت: درهای شرکت تولی‌پرس به علت آنچه نبود مواد اولیه و مشکلاتی در تولید خوانده شده، روی کارگران بسته و بیش از صد کارگر این شرکت به مرخصی اجباری فرستاده شدهاند؛ مرخصی اجباری‌ای که به دریافت‌نکردن حقوق در دو ماه گذشته نیز گره خورده تا فشار وارده بر کارگران شرکت را بیشتر از پیش کند. به این ترتیب به نظر می‌رسد شرکت تولی‌پرس نیز مسیری را طی می‌کند که پیش از این دیگر شرکت‌های زیرمجموعه هلدینگ داروگر مانند روغن جهان طی کرده‌اند؛ مسیری که می‌تواند پایانی بر بیش از نیم قرن تولید و تلاش باشد.
تولد تولی‌پرس
تولی‌پرس در سال 1343 با نام دترجنت آغاز به کار کرد و هفت سال بعد با گسترش فعالیت‌هایش تولی‌پرس نام گرفت. اولین محموله این شرکت در سال 1343 با نام «کاروان دریا» وارد بازار شد و با تولید 75 هزار تن در سال و صادرات به 20 کشور، به بزرگ‌ترین تولیدکننده و صادرکننده پودر شوینده در ایران و خاورمیانه تبدیل شد. تولی‌پرس یکی از ده‌ها شرکتی است که پایه‌هایش را خانواده خسروشاهی در ایران گذاشته‌اند. حاج‌حسن خسروشاهی، بازرگان تبریزی، اواخر عصر قاجار که چند دهه رئیس اتاق بازرگانی تبریز بود یکی از تجار مشهور شمال غرب ایران بود که از اواسط دهه 30 شمسی با همکاری فرزندانش فعالیت‌هایش در حوزه دارو و شوینده‌ها را گسترش داد. نتیجه تلاش‌های خانواده خسروشاهی تأسیس 16 شرکت گروه تحت پوشش شرکت سهامی عام سرمایه‌گذاری البرز بود. تولید‌دارو، تیدی، تولی‌پرس، کیوان، پخش البرز، پایور، پایه‌گذار، تکنوصنعت، سویران، سولفاتیک، سایانمید، تولیفارما، آروکا، پیازر، کارآزاد و کامپیوتر البرز شرکت‌هایی بودند که در این مدت از سوی خانواده خسروشاهی پایه‌گذاری شدند. کسب و کار این خانواده در دهه 50 به سمت فناوری‌های نوین نیز گسترش یافته بود، اما با وقوع انقلاب اسلامی، این خانواده نیز به سرنوشت 52 خانواده سرمایه‌دار دیگر کشور دچار شد و اموال و شرکت‌های خود را مصادره‌شده دید. اگرچه بعدها برخی انقلابیون مصادره اموال برخی از سرمایه‌داران و صنعتگران مشهور پیش از انقلاب را نادرست خواندند و علیرضا محجوب، نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی و از فعالان خانه کارگر، به طور خاص مصادره اموال پدر خسروشاهی‌ها را اشتباه خواند، اما چه اموال خسروشاهی‌های نسل اول مانند شرکت مینو و چه اموال خسروشاهی‌های نسل دوم (مانند شرکت‌های دارویی) هرگز به آنها بازگردانده نشد. امروز و پس از گذشت چهار دهه نام‌آشناترین عضو خانواده خسروشاهی، دارا خسروشاهی است که مدیرعاملی شرکت اوبر، بزرگ‌ترین شرکت تاکسی‌رانی اینترنتی جهان، را برعهده دارد.
جدال‌های بی‌پایان
تولی‌پرس در دهه 70 به بورس آمد و از شرکت سهامی خاص به شرکت سهامی عام تبدیل شد. چه پیش از آن و چه پس از آن اگرچه تولی‌پرس به عنوان یکی از شاخه‌های مهم شرکت داروگر، همچنان یکی از پیشروترین و پیشرفته‌ترین خطوط تولید مواد شوینده در ایران بود؛ در سال‌های ابتدایی در دست مدیران دولتی دست به دست می‌شد و پس از خصوصی‌سازی نیز درگیر حواشی بی‌پایان دیگری شد. بیژن اسمعیلی، فردی که از اواخر دولت اول احمدی نژاد، سرمایه‌گذاری و خرید سهام شرکت‌های داروگر، تولی‌پرس، کف و مانند آن را آغاز کرد، در مدت‌زمان کوتاهی موفق شد صاحب مطلق اکثر شرکت‌هایی شود که پیش از این در بازار تولیدکنندگان مواد بهداشتی و شوینده فعال بودند. درگیری بر سر قیمت‌گذاری، روند خرید، نحوه نظارت بر آن و البته اقداماتی که اسمعیلی در این شرکت‌ها انجام داد، سیر بی‌پایانی از جدل‌های کلامی را رقم زد که هرگز پایان مشخصی نیافت. از یک سو اسمعیلی، مخالفانش را «خناسانی» خواند که نمی‌خواهند شرکت‌های او پا بگیرند و در مقابل منتقدان، او را به سوءاستفاده از فضای غیرشفاف موجود متهم می‌کردند. یکی از سهام‌داران جزء شرکت کف و تولی‌پرس در سال 1393 در بورس‌نیوز در توضیح آنچه بر این شرکت گذشته، می‌گوید: «مالک شرکت 51 درصد از سهام شرکت کف را خریداری کرد و اختیار کامل آن را به دست گرفت. سپس با منابع شرکت کف 51 درصد از سهام شرکت تولی‌پرس را خرید. با استفاده از منابع داخلی تولی‌پرس مانند فروش دفتر مرکزی و سهام تولید‌دارو تاکستان و... اقساط خرید تولی‌پرس را پرداخت کرد و 49 درصد سهام‌داران را به خاک سیاه نشاند و در سال 93 همه خطوط تولید این دو شرکت را به شرکت‌های زیرمجموعه خودش که صد درصد مالکیتشان را در اختیار دارد، اجاره داد. شرکتی مانند تولی‌پرس با صرف زمان زیاد و دلار هزارتومانی و اقساط ارزی و ریالی سنگین، یکی از جدیدترین خطوط تولید را نصب کرده تا این آقا آن را به شرکت‌های داخلی خودش اجاره بدهد؟ در سه سال گذشته هیچ‌کدام از اقساط بانکی این دو شرکت را پرداخت نکرده و هر سال متحمل جریمه‌های بانکی سنگینی شده است». در چنین شرایطی زیان انباشته شرکت تولی‌پرس در سال 94 به 154 میلیارد و 741 میلیون تومان و در سال 95 با افزایشی 27درصدی به 197 میلیارد و 177 میلیون تومان رسید. در مقابل اما اسماعیلی، مدیران پیش از خود را مقصر وضعیت شرکت می‌دانست و در جلسه مجمع عمومی عادی سالانه شرکت کف در سال 96، انگشت اتهام را به سوی مدیریت قبلی تولی‌پرس گرفت و گفت: «هیئت‌مدیره شرکت در راستای حقوق شرکت کف و سهام‌داران دو شکایت کیفری و حقوقی در سال 1391 علیه مدیران سابق شرکت تولی‌پرس و شرکت فروشنده سهام انجام داده که هر دو پرونده در جریان رسیدگی و ارجاع به کارشناسان رسمی دادگستری هستند». این سخنان را اسمعیلی سه ماه پس از آن انجام می‌داد که شرکت تولی‌پرس تعدادی از کارگرانش را اخراج کرده و تعدادی دیگر را به مرخصی اجباری فرستاده بود. اسدی، رئیس کانون کارگران استان قزوین، در همان زمان در این‌باره به سایت الف گفته بود: «اکثر شرکت‌هایی که مشکل دارند شرکت‌هایی هستند که در 10 سال قبل به بخش خصوصی واگذار شدهاند و افرادی هم که اینجا را گرفتند، افرادی نیستند که واقعا این‌کاره باشند». اخراج و مرخصی کارگران تولی‌پرس اگر در ابتدا با تعداد اندک انجام می‌شد، در نهایت به کل کارخانه گسترش یافت تا آنکه در نهایت، روز گذشته تعطیل و از ورود کارگرانش به محل کار، جلوگیری شد. به گزارش ایلنا، روز گذشته بیش از صد کارگر تولی‌پرس با درهای بسته کارخانه روبه‌رو شدند و به دنبال عدم اجازه ورود به محل کارشان، در مقابل کارخانه دست به تجمع زدند. به گفته این کارگران، این کارخانه در چند سال گذشته مرتبا تعطیل و کارگرانش به مرخصی اجباری فرستاده شدهاند، اما حالا علاوه بر این مرخصی‌ها، 50 روز است که حقوق و دستمزد خود را نیز دریافت نکرده‌اند؛ وضعیتی مشابه آنچه دیگر شرکت‌های هم‌خانواده تولی‌پرس نیز دچار آن هستند.
