سمیرا احمدی اظهار کرد: امروزه با صنعتی شدن کشورها و بروز دردهای مختلف در روح و بدن انسان‌ها و روی آوردن به عمل‌های جراحی زیبایی به صورت چشم‌گیر، بحث توریسم‌درمانی یکی از بخش‌های رو به رشد صنعت گردشگری در جهان و ایران به شمار می‌آید. بر اساس تعریف‌های سازمان جهانی جهانگردی یکی از اهدافی که می‌تواند گردشگر را برانگیزد تا عزم سفر کند، مسافرت برای کسب سلامتی است. چیزی که از آن به گردشگری سلامت تعبیر می‌کنند.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، این کارشناس ادامه داد: در حقیقت گردشگری سلامت، نوعی از گردشگری است که به منظور حفظ، بهبود و حصول مجدد سلامت جسمی و ذهنی فرد به مدتی بیشتر از ۲۴ ساعت و کمتر از یک سال صورت می‌گیرد. به این ترتیب یک گردشگر سلامت با مسافرت از محل دائم زندگی خود می‌تواند از خدمات درمانی مقصد استفاده کند تا سلامت جسمی و روحی‌اش را به دست بیاورد.
وی افزود: این نوع از گردشگری که این روزها خوشبختانه در ایران رواج پیدا کرده و گردشگران زیادی را از کشورهای منطقه برای بهره‌مندی از خدمات پزشکی و درمانی ایران به کشورمان می‌کشاند در ایران تاریخچه بسیار کوتاهی دارد.
احمدی اظهار کرد: در حقیقت در سال ۸۲ برای اولین‌بار توریسم درمانی در گردشگری ایران از سوی وزارت بهداشت مورد توجه قرار گرفت؛ وزارت بهداشت بیشتر با هدف اشتغالزایی برای دانش‌آموختگان پزشکی به این مبحث پرداخت و نه رونق توریسم درمانی. اما کم کم از سال ۸۳ و درست پس از ادغام سازمان میراث فرهنگی و سازمان ایرانگردی و جهانگردی توریسم‌درمانی به صورت مستقل در ایران ایجاد شد و مورد توجه بیشتری قرار گرفت.
این کارشناس علوم اقتصادی با اشاره به معیارهای سازمان جهانی جهانگردی، تصریح کرد: در میان تعریف‌های سازمان جهانی گردشگری، اصطلاحات دیگری هم وجود دارند که دامنه گردشگری سلامت را گسترده‌تر می‌کنند که گردشگری تندرستی (Wellness Tourism) یکی از همین واژه‌ها است که به مسافرت توریست به دهکده‌های سلامت و مناطق دارای چشمه‌های آب معدنی و آب گرم (اسپاها) اشاره می‌کند. در این نوع سفر، توریست برای رهایی از تنش‌های زندگی روزمره و تجدید قوا بدون مداخله و نظارت پزشکی راهی سفر می‌شود. معمولا این توریست‌ها بیماری جسمی مشخصی ندارند و بیشتر در پی بهره‌مندی از طبیعت شفابخش مناطق دیگر هستند.
این کارشناس مسائل اقتصادی خاطرنشان کرد: در زمینه توریست‌درمانی و جذب گردشگران سلامت همواره باید به چهار آیتم اساسی در این زمینه توجه داشت. توانمندی‌های شاغلان حرفه پزشکی، تکنولوژی‌های روز و استانداردهای جهانی، اقتصاد درمان و هزینه‌های درمانی و مقررات داخلی کشورها از عوامل مهم گردشگر سلامت هستند که ایران در هر چهار مورد ذکر شده نسبت به کشورهای همسایه و خاورمیانه از توانمندی‌های بالاتری برخوردار است که باید نهایت استفاده از پتانسیل موجود کرد. اما متاسفانه تبلیغات مناسبی برای شناسایی توانمندی‌های پزشکی و گردشگری ایران در خارج از کشور صورت نگرفته است و رسانه‌های دولتی و سفارت‌خانه‌ها در این زمینه نقش موثری دارند.
وی افزود: امروزه صنعت توریسم‌درمانی به علت کم هزینه بودن و نیز درآمد بیشتر در جهان بالاتر از صنایع نفت و طلا قرار دارد. به طوری که توریسم‌درمانی در بسیاری از کشورها نقش مهمی در ارز‌آوری دارد و هر ساله ۴۰ تا ۵۰ میلیارد دلار درآمد ارزی از طریق توریسم‌درمانی عاید کشورهای اروپایی و آمریکا می‌شود اما در ایران این صنعت جایگاه خود را باز نیافته و گام‌های نخستین را طی می‌کند.
