دیر خواب‌ها در معرض ابتلا به بیماری روانی قرار دارند

به گزارش اقتصادانلاین به نقل از همشهری آنلاین، اگر مانند جغد دیر وقت و ساعاتی پس از ۱ بامداد به رختخواب بروید، ممکن است در معرض خطر بیشتر ابتلا به مشکلات روانی قرار داشته باشید. این را نتایج یک مطالعه رصدی جدید از امپریال کالج لندن در بریتانیا به ما می‌گوید.

این مطالعه نشان می‌دهد افرادی که قبل از ساعت ۱ بامداد به رختخواب می‌روند، عموما از نظر روانی سالم‌تر هستند و موارد کمتری از اختلالات ذهنی، رفتاری و عصبی ، افسردگی و اختلال اضطراب فراگیر(GAD)در آن‌ها گزارش شده است.

محققان خواب سال‌هاست که مجذوب مفهوم«الگوهای زمانی»( chronotypes) هستند، به معنی ترجیح زمانی فرد برای بیدار شدن یا خوابیدن در هر ۲۴ ساعت شبانه روز است.
ریتم‌های شبانه روزی فردی ممکن است به ترجیحات شخصی برای خواب منجر شود. به نظر می‌رسد برخی از افراد ترجیح می‌دهند زود بیدار شوند و به رختخواب بروند، در حالی که برخی دیگر ترجیح می‌دهند دیرتر از خواب بیدار شوند و دیر به رختخواب بروند.

یکی از یافته‌های شگفت‌انگیز این مطالعه این است که وقتی افراد عصر بعد از ساعت ۱ بامداد به خواب می‌روند (که با «الگوهای زمانی» آن‌ها همخوانی دارد) ضعیف‌ترین سلامت روانی را تجربه می‌کنند. گروهی که کمترین تشخیص سلامت روان را داشتند، افرادی بودند که تا پیش از ساعت ۱ صبح به رختخواب می‌رفتند.

محققان برای انجام این مطالعه داده‌های مربوط به بزرگسالان ثبت شده در بیوبانک بریتانیا را تجزیه و تحلیل کردند. گروه مورد مطالعه شامل ۷۳.۸۸۸ نفر بود که ۵۶ درصد آن‌ها زن بودند. میانگین سنی شرکت کنندگان ۶۳.۵ سال بود و آن‌ها به طور متوسط هفت ساعت در هر چرخه خواب روزانه می خوابیدند.

جیمی زایتر، نویسنده ارشد این مطالعه، دکترا، استاد روانپزشکی و پزشکی خواب در دانشگاه استنفورد، نظریه ای به نام «ذهن بعد از نیمه شب» را پیشنهاد کرد که نشان می‌دهد مغز در اواخر شب متفاوت عمل می‌کند که می تواند بر سلامت روان تأثیر بگذارد. زایتر توضیح داد: ما فکر می‌کنیم که این مربوط به تنها شدن افراد در زمان بیدار ماندن در اواخر شب است، افراد دیرخواب در واقع به دلیل اینکه ساعات پس از نیمه شب را به تنهایی سپری می‌کنند؛ فاقد حمایتی هستند که در زمان حضور در اجتماعی از آن برخوردار هستند.

سارا وونگ همکار تحقیقاتی در آزمایشگاه فرانک وایزدن در امپریال کالج لندن که در این مطالعه جدید حضور نداشت، گفت: این نظریه توسط علم خواب پشتیبانی می‌شود. وونگ افزود: دیر خوابیدن در دنیای مدرن اغلب منجر به محدودیت کل مدت خواب می شود. او به گفت: «این به ویژه بر خواب موسوم به حرکت سریع چشم (REM) تأثیر می‌گذارد، که بیشتر با افزایش تدریجی خواب عمیق در نیمه دوم شب اتفاق می‌افتد. این خواب یکی از مراحل خواب است که در آن بدن در حالت خواب عمیق به سر می‌برد ولی واکنش مغز در حالت بیداری است.

وونگ توضیح داد: خواب REM ارتباط قوی با تنظیم خلق و خو دارد یعنی REM (خواب عمیق) کمتر برابر با خلق و خوی بدتر است. تغییرات در خواب REM به عنوان یک عامل خطر برای بسیاری از اختلالات عصبی - روانی مانند افسردگی، (اختلال اضطراب عمومی) دیده می‌شود.

نقش دقیق REM کاملا مشخص نیست، اما وونگ گفت که با تحریک پذیری قشر مغز مرتبط است، که می‌تواند منجر به اختلال عملکرد شناختی و به طور بالقوه سمیت تحریکی و تجمع مواد زائد در مغز شود.