مسترکارت چیست؟
مسترکارت ، پس از ویزا، دومین شبکه‌ی بزرگ پرداخت است که در صنعت پرداخت جهانی قرار دارد.
دیگر شبکه‌های پرداخت عمده عبارت‌اند از آمریکان اکسپرس و دیسکاور. مسترکارت با همکاری مؤسسات مالی عضو در سراسر جهان، کارت‌های پرداخت شبکه‌ای با مارک مسترکارت ارائه می‌کند.
مسترکارت از شبکه‌ی پرداخت جهانی اختصاصی خود، که از آن به‌عنوان شبکه‌ی اصلی خود یاد می‌کند، برای تسهیل تراکنش‌های پرداخت، که معمولاً صاحب حساب مسترکارت و یک تاجر، همراه با مؤسسات مالی مربوطه را شامل می‌شود، استفاده می‌کند. پرداخت‌ها را می‌توان از طریق کارت‌های اعتباری، نقدی یا پیش‌پرداخت انجام داد.
نکات کلیدی
مسترکارت یک پردازشگر برای شبکه‌ی پرداخت است.
مسترکارت با مؤسسات مالی که کارت‌های پرداخت مسترکارت، که منحصراً در شبکه مسترکارت پردازش می‌شوند، را صادر می‌کنند، همکاری دارد.
منبع اصلی درآمد مسترکارت از کارمزدهایی است که از صادرکنندگان بر اساس حجم ناخالص دلار در هر کارت دریافت می‌کند.
توضیح مسترکارت
مسترکارت خود یک کسب‌وکار خدمات مالی است که درآمد خود را عمدتاً از طریق کارمزدهای حاصل از حجم ناخالص دلاری به‌وجود می‌آورد. کارت‌های مسترکارت از سوی بانک‌های عضو و همراه با آرم مسترکارت صادر می‌شوند و از نوع حلقه باز تلقی می‌شوند. این بدان معناست که این کارت‌ها را می‌توان در هر جایی که برند مسترکارت پذیرفته می‌شود، استفاده کرد.
در سراسر صنعت پرداخت، چهار پردازنده‌ی اصلی کارت پرداخت وجود دارد: مسترکارت ، ویزا، آمریکان اکسپرس و دیسکاور. هر شرکت دارای یک شبکه‌ی پرداخت است و برای ارائه‌ی کارت با مؤسسات مختلفی شراکت دارد.
تمام کارت‌های پرداخت الکترونیکی دارای شماره‌های دارنده‌ی کارت هستند که با شماره‌ی شناسایی صادرکننده (IIN) شروع می‌شوند که پردازشگر شبکه را برای پرداخت‌های الکترونیکی متمایز می‌سازد. اگر لوگوی کارت قابل مشاهده نباشد، IIN می‌تواند به شناسایی برند کارت کمک کند.
کسب‌وکار مسترکارت
در سال ۲۰۲۰، مسترکارت حجم ناخالص دلاری خود را به ارزش ۳/۶ تریلیارد دلار گزارش کرد، که این رقم مقدار پولی که به‌طور جامع در تمام کارت‌های ارائه شده معامله می‌شود را نشان می‌دهد. این شرکت برای ارائه‌ی چندین نوع کارت، با مؤسسات مختلفی همکاری دارد. به‌طور کلی، کارت‌هایی که این شرکت ارائه می‌کند شامل کارت‌های اعتباری، نقدی و پیش‌پرداخت می‌شوند. اکثر کسب‌وکار مسترکارت از طریق مشارکت‌های خود با مؤسسات مالی و شرکای سازمانی با برندی مشترک، برای ارائه‌ی گزینه‌های مختلفی از کارت‌های اعتباری حلقه باز انجام می‌شود.
مسترکارت دارای یک بخش بانکی نیست، همان‌طور که در بایگانی Form ۱۰-K خود در سال ۲۰۲۰ عنوان شده است:
ما کارت صادر نمی‌کنیم، اعتبار اعطا نمی‌کنیم، درآمد حاصل از نرخ‌های بهره یا سایر کارمزدهایی که ناشران از صاحبان حساب‌ها دریافت می‌کنند را تعیین یا دریافت نمی‌کنیم، یا نرخ‌هایی که خریدارها در رابطه با پذیرفته شدن محصولات ما از سوی تاجران دریافت می‌کنند را تعیین نمی‌کنیم.
کارت‌های مارک‌دار و مارک مشترک در مؤسسات مالی
مسترکارت با مؤسسات مالی عضو همکاری دارد، که به نوبه‌ی خود کارت‌هایی با مارک مسترکارت را برای مصرف‌کنندگان، دانشجویان و کسب‌وکارهای کوچک صادر می‌کنند. مؤسسات مالی عضو اغلب برای صدور کارت‌های پاداشی با نام تجاری مسترکارت برای پایگاه‌های مشتریان خود، با سازمان‌ها، به‌صورت رابطه‌هایی با مارک مشترک، همکاری می‌کنند. این سازمان‌ها می‌توانند شامل خطوط هوایی، هتل‌ها و خرده فروشان باشند.
هنگامی‌که مسترکارت با یک مؤسسه‌ی مالی شریک می‌شود، آن مؤسسه به‌عنوان ناشر عمل می‌کند. آن مؤسسه شرایط و مزایایی را که دارنده‌ی کارت می‌تواند در کارت خود دریافت کند، تعیین می‌کند. یک مؤسسه‌ی مالی ممکن است برای صدور یک کارت اعتباری، کارت نقدی یا کارت پیش‌پرداخت، تصمیم به شراکت بگیرد.
مؤسسات مالی، برای جذب انواع مختلفی از مصرف‌کنندگان، ویژگی‌های متعددی را برای کارت‌هایی که مارک مسترکارت دارند ارائه می‌دهند. برخی از ویژگی‌های محبوب کارت‌های اعتباری می‌تواند شامل عدم کارمزد سالانه، امتیازهای پاداشی با برند صادرکننده یا سازمان سفارشی، بازگشت نقدی و نرخ‌های اولیه‌ی صفردرصدی باشد.
زمانی که کارت‌های اعتباری، بدهی و پیش‌پرداخت مسترکارت از طریق شرکا صادر می‌شوند، آن مؤسسه‌ی مالی مسئولیت اصلی تمام تعهدنامه‌ها و صدور کارت را بر عهده دارد.
پردازش و کارمزد شبکه‌ی مسترکارت
کارت‌های داخل شبکه‌ی مسترکارت، بسته به نوع کارت ارائه شده و توافق‌نامه‌های موجود، نقشه‌های ارتباطی متفاوتی دارند. بااین‌وجود، نهاد مسترکارت برای استفاده از هر مسترکارت هزینه‌ای دریافت می‌کند.
معمولاً، پنج نهادی که در یک تراکنش حضور دارند عبارت‌اند از: دارندگان کارت، بازرگانان، بانک‌های خریدار، صادرکنندگان و مسترکارت به‌عنوان پردازشگر شبکه. بسته به قراردادهای کارت و تاجر، کارمزدها می‌توانند متفاوت باشند.
مسترکارت به‌عنوان یک ارائه‌دهنده‌ی خدمات پردازش شبکه، مسئولیت پردازش یک تراکنش را بر عهده دارد. مسترکارت ممکن است در زمان صدور مجوز کارت، از صادرکننده‌ی مسترکارت یک هزینه‌ی تعویض دریافت کند، اما به‌طور کلی، بیشتر کارمزدهای مربوط به فرآیند تراکنش با عنوان کارمزد مبادله شناخته می‌شوند و بین صادرکننده و خریدار مذاکره می‌شوند.
تخفیف‌های تاجر و صادرکنندگان
یک تاجر، برای پذیرش پرداخت‌های الکترونیکی مسترکارت، باید بانک (خریدار) خود را داشته باشد که قادر به دریافت پرداخت‌های الکترونیکی در شبکه‌ی مسترکارت باشد. هنگامی‌که دارنده‌ی کارت از مسترکارت خود استفاده می‌کند، وجوه از بانک دارنده‌ی کارت (صادرکننده‌ی مسترکارت) به حساب بانکی تاجر هدایت می‌شوند. تاجر در هر تراکنش کارمزدی به صادرکننده می‌پردازد که با عنوان تخفیف تاجر شناخته می‌شود.
بیشتر درآمد شرکت مسترکارت از کارمزد تراکنش‌هایی به‌دست می‌آید که از صادرکنندگان و خریداران دریافت می‌شوند، که بر اساس حجم ناخالص دلار (GDV) به مسترکارت پرداخت می‌شوند. هزینه‌ی GDV درصدی از کل GDV است. همچنین ممکن است از صادرکنندگان خواسته شود که هزینه‌ای را براساس قرارداد کارت برند مشترک، به مسترکارت بپردازند. هر قرارداد برای هر کارت برند مشترک، شرایط متفاوتی را برای کارمزد دارد، اما به‌طور کلی، هزینه‌ی GDV یک استاندارد اولیه است. مسترکارت همچنین ممکن است برای هر مجوز کارت، یک هزینه‌ی تعویض از صادرکننده دریافت کند، که این هزینه می‌تواند عاملی در تعیین هزینه‌ی مبادله‌ای صادرکننده برای تاجر باشد.
