منظور از رتبه بندی بانکی چیست؟

به گزارش اقتصاد آنلاین، این رتبه‌ها همچنین به رهبران بانک‌ها کمک می‌کنند تا مشکلات درون سازمانی خود را که به رسیدگی نیاز دارند شناسایی کنند. بسیاری از سازمان‌ها و شرکت‌ها برای تعیین رتبه‌های اعتباری از فرمول اختصاصی استفاده می‌کنند، در حالی که موسسات دیگر مؤسسات مالی را با کمک سیستم CAMELS  ارزیابی می‌کنند.

نکات کلیدی

رتبه بندی بانکی رتبه‌ای حرفی یا عددی است که به بانک ها و سایر موسسات پس‌اندازی اعطا می شود.

رتبه بندی اعتباری توسط شرکت بیمه سپرده‌ی فدرال و سایر شرکت های خصوصی انجام می شود.

همه‌ی افراد می توانند از این رتبه های اعتباری به عنوان راهنمایی برای تعیین ایمنی و سلامت موسسات مالی خاص استفاده کنند.

رتبه بندی بر عواملی مانند سرمایه بانک و کیفیت دارایی های مبتنی است.

شناخت رتبه‌ بندی بانکی

سازمان های نظارتی و رتبه بندی اعتباری رتبه‌های بانکی را به مؤسسات مالی اعطا می‌کنند می دهند تا عموم افراد جامعه را از سطح ایمنی و سلامت مؤسسات مالی آگاه سازند. این رتبه‌ها از سوی نهادهای نظارتی خاصی مانند شرکت بیمه سپرده فدرال و سازمان های رتبه بندی اعتباری مانند Standard & Poor’s (S&P)،  Moody’s و Fitch صادر می شوند. ناظران بانکی رتبه‌‌های اعتباری را به‌طور منظم معمولاً هر سه ماه یکبار به‌روزرسانی می‌کنند.

رتبه‌های اعتباری بینشی در مورد سلامت و ثبات موسسات مالی مانند بانک ها و سایر موسسات پس‌اندازی به مصرف کنندگان اعطا می‌کنند. این رتبه‌های اعتباری همچنین در اختیار تیم مدیریت بانک‌ها و هیئت‌مدیره آن‌ها قرار می‌گیرند تا در صورت وجود مشکل آن‌ها را برطرف کنند.  رتبه‌های اعتباری بر اساس مجموعه‌ای از عوامل مختلف مانند میزان سرمایه، نقدینگی، کیفیت دارایی و مدیریت آن تعیین می‌شوند.

هر سازمانی از روش خاص خود برای محاسبه رتبه‌های اعتباری استفاده می کند.  به عنوان مثال، سازمان‌های نظارتی دولتی از سیستم CAMELS برای رتبه‌بندی اعتباری می‌کنند که مخفف کفایت سرمایه، کیفیت دارایی، مدیریت، درآمد، نقدینگی و حساسیت است. این نظام از مقیاس 1 تا 5 امتیازی استفاده می‌کند، که در آن:

1 بهترین رتبه و 5 بدترین رتبه ممکن است

رتبه های 1 و 2 به موسسات مالی خاصی که در بهترین شرایط بنیادی هستند اعطا می شود

در مؤسسات دارای رتبه‌ی اعتباری 3 ممکن است مشکلاتی وجود داشته باشند که باعث نگرانی می‌شوند

رتبه‌های 4یا 5 نشان دهنده‌ی وجود مشکلات جدی هستند که به اقدام فوری یا نظارت دقیق نیاز دارند

رتبه 5 به موسسه ای داده می شود که احتمال ورشکستگی آن در 12 ماه آینده بسیار زیاد است.

برخی از سازمان‌ها از نظام متفاوتی استفاده می کنند و ممکن است نظام های رتبه بندی خود را محرمانه حفظ کنند. به همین دلیل است که شرکت های خصوصی رتبه بندی بانک‌ها نیز از فرمول های اختصاصی استفاده می کنند که این اطلاعات را بازتولید می کند. به عنوان مثال، سازمان فیچ بانک ها را با حروف رتبه بندی می کند. این سازمان در آوریل 2020 رتبه A+/F1 را به بانک آمریکا اعطا کرد یعنی رتبه‌ای که این سازمان برای بانک‌هایی از درجه سرمایه گذاری با دارایی های با کیفیت که تعهدات مالی آن را برآورده می کند در نظر می‌گیرد.

مهم: از آنجایی که هیچ دو نظام رتبه بندی یکسان نیستند، سرمایه گذاران و مشتریان باید در هنگام تجزیه و تحلیل موسسات مالی خود از چندین رتبه بندی استفاده کنند.

ملاحظات ویژه

همانطور که در بالا گفته شد، بسیاری از سازمان ها از نظام CAMELS یا معیارهای مشابه برای رتبه بندی بانک ها استفاده می کنند. در اینجا به برخی از مواردی که سازمان های رتبه‌بندی در هنگام استفاده از این نظام در نظر می‌گیرند اشاره می‌کنیم.

حرف A برای کیفیت دارایی است

این حرف ممکن است مستلزم بررسی یا ارزیابی ریسک اعتباری مربوط به دارایی‌های بهره‌دار بانک، مانند وام‌های آن باشد. سازمان‌های رتبه‌بندی همچنین ممکن است به توزیع ریسک کافی سبد سرمایه‌گذاری بانک‌ها نیز توجه کنند. این عامل ممکن است به سیاست هایی اشاره داشته باشد که برای محدود کردن ریسک اعتباری و حفظ کارایی عملیات استفاده می‌شوند.

حرف M  برای مدیریت است

سازمان‌های رتبه‌بندی با بررسی تیم مدیریت به دنبال حصول اطمینان هستند که رهبران بانک درک درستی از مسیر موسسه و برنامه‌های خاصی را برای پیشبرد موسسه خود در محیط‌های نظارتی خاص دارند. تجسم رویدادهای احتمالی، قرار دادن بانک در جریان روندهای صنعت و ریسک کردن برای رشد کسب و کار همگی برای رهبران قوی لازم هستند.

 حرف E برای درآمد است

با توجه به مدل های تجاری متمایز بانک‌ها رمزگشایی صورت های مالی آنها اغلب سخت تر از سایر شرکت ها است. بانک ها سپرده‌های پس انداز کنندگان را دریافت می‌کنند و به برخی از این حساب ها سود می پردازند.

آنها برای درآمدزایی، این وجوه را به شکل وام به وام گیرندگان اعطا می‌کنند و در ازای این کار سود دریافت می کنند. سود آنها از اختلاف بین نرخ بهره‌ای که به سپرده‌های بانکی پرداخت می‌کنند و نرخ بهره‌ای که از وام گیرندگان دریافت می کنند به دست می آید.