آیا استفاده از یک استنشاق کننده منقضی ایمن است؟

به گزارش اقتصاد آنلاین، به طور خلاصه، احتمالا برای شما یا فرزندتان استفاده از استنشاق کننده­ منقضی آلبوترول سولفات (پروونتیل، ونتولین) ایمن است. آما این پاسخ چند هشدار جدی را در بر دارد. در حالی که بسیاری از داروها همچنان پس از تاریخ انقضایشان موثر واقع می شوند، اما همه ی آن ها اینگونه نیستند. به همین دلیل، مهم است که بدانید تاریخ های انقضا چگونه تعیین می شوند و پس از گذشتن تاریخ انقضای آن ها چه بر سر داروها خواهد آمد؟

تاریخ انقضای داروها چگونه مشخص می شود؟

تاریخ انقضای یک دارو کارکرد مناسب آن را در صورت نگه داری مناسب آن تضمین می­کند. یک استنشاق کننده اگر پیش از تاریخ انقضا استفاده و در شرایط مناسب نگه داری شود همچنان اثربخش و ایمن خواهد بود.  تاریخ های انقضا برای استنشاق کننده ها اغلب بر روی جعبه آن ها یا بسته بندی فویلی شان حک شده است.

تاریخ انقضای ثانوی اغلب بر روی قوطی استنشاق کننده نوشته می شود. اگر تاریخ انقضا را پیدا نمی کنید، با پزشک تان تماس بگیرید و بپرسید چه زمانی آخرین نسخه ی شما دریافت شده است. اگر بیش از یک سال از آن می گذرد، استنشاق کننده منقضی شده است.

برخی مصرف کنندگان مظنونند که تاریخ انقضا حقه ای از جانب تولید کنندگان است تا مردم را وادار به خرید داروی بیشتری کنند. این گزاره درست نیست.  تولیدکنندگان دارو نیازمند تعیین یک چارچوب زمانی برای دوره ای هستند که در آن دارو حداکثر اثربخشی خود را دارد و این کار را برای امنیت مصرف کننده انجام می دهند.

هزاران کیلوگرم دارو هر ساله بلا استفاده باقی مانده و ناچار به دورریزی اند. اگر تاریخ ها به صورت دلبخواهی تنظیم شوند، داروسازها می توانند برای شرکت های بیمه،داروسازها، مشترین و حتی خودشان میلیون ها دلار را هر ساله با گسترش زمان های انقضا ذخیره نمایند.

تاریخ های انقضا تلاشی با حسن نیت از جانب شرکت های داروسازیست تا محصول اثربخشی ارائه دهند. از زمانی که یک دارو تولید می شود، ترکیبات شیمیایی آن شروع به تغییر میکنند.

به مرور زمان، این ترکیبات می توانند تجزیه و تخریب شوند. به طور ایده ال، شرکت ها زمان این را دارند که داروها را برای چندین سال نگه دارند در حالی که ایمنی و کارایی آنها را تست می کنند. با این وجود، این موضوع به طور گسترده  مدت زمانی که طول می کشد تا به بازار برسد را افزایش می دهد.

کمپانی ها برای تعیین تاریخ انقضای داروها آن ها را تست می کنند. بدین منظور، آن ها دارو را در معرض سناریوهای مختلفی در یک چارچوب زمانی پرسرعت قرار می دهند.

این تست ها شامل گرما، رطوبت و نور است. همینطور که داروها دستخوش تست ها قرار می گیرند، بر روی مدت زمان پایداری ترکیباتشان نیز مطالعه می شود. شرکت ها همچنین بررسی می کنند تا ببینند آیا بدن می تواند همچنان به صورت صحیح داروها را پس از انجام این سناریوها جذب نماید یا خیر.

چه مقدار زمان می برد تا استنشاق کننده های آلبوترول فسفات منقضی شوند؟

اکثر استنشاق کننده ها یک سال پس از انتشارشان منقضی می شوند. پس از گذر این زمان، تولیدکنندها نمی تواند تضمین کنند که دارو امن یا موثر واقع خواهد شد. داروها در زمان های متفاوتی تجزیه می شوند و بیشتر به چگونگی حفظ و نگهداریشان وابسته اند.

اگر در موقعیتی اضطراری قرار دارید و به داروی آسم به منظور تنفس نیاز دارید، تنها از یک استنشاق کننده ی منقضی به عنوان یک مکمل استفاده کنید تا زمانی که مجددا قادر شوید یک استنشاق کننده ی به روز دریافت کنید و یا اینکه به درمان پزشکی دسترسی پیدا کنید.

اغلب استنشاق کننده ها یک سال پس از تاریخ انقضایشان نیز برای استفاده ایمن هستند. با این وجود بسیار بستگی به این دارد که در طول آن یک سال چگونه نگهداری شده اند. استنشاق کننده ها اغلب در کیف ها و کوله پشتی ها مردم نگه داری می شود.

این یعنی آنها در معرض تغییرات دمایی و رطوبتی بالایی خواهند بود. به منظور ایمن بودن، بهتر است استنشاق کننده ی منقضی را دور انداخته و از دکتر یا داروسازتان تقاضای یک نسخه ی جدید کنید. با همه این تفاسیر وقتی با مسئله ی تنفس سر و کار دارید نباید در خصوص داروهای قدیمی ریسک کنید.

نکاتی برای نگهداری مناسب

تاریخ انقضای یک استنشاق کننده متاثر از شیوه ی استفاده و نگهداری آن است. تولیدکنندگان تغییرات محیطی متنوع و محتملی را که دارو ممکن است در طول عمرش تجربه کند را تخمین می زنند. این عوامل شامل قرار گرقتن در معرض گرما نور و رطوبت است. هرچه یک استنشاق کننده بیشتر در معرض این عوامل باشد، سریع تر تحلیل می رود.

راهنمایی های زیر می تواند عمر یک استنشاق کننده را افزایش داده و دارو را تا بیشترین زمان ممکن اثربخش نگه دارد. در حالی که این راهنمایی ها تاریخ  انقضا را تمدید نمی کند اما به حصول اطمینان از اینکه دارو مدت بیشتری ایمن می ماند کمک می کند به خصوص در شرایطی که استفاده اضطراری به هنگام منقضی شدن آن پیش بیاید.

در جای خشک و خنک نگهداری شود.

دمای متعارف نگهداری باید بین 15 تا 30 درجه سانتی گراد باشد. اگر دارو را در ماشینتان و در دمای زیر 15 درجه یا بالای 30 درجه نگه داری کردید با داروسازتان مشورت کنید. یک بار ممکن است مسئله ای ایجاد نکند، اما هرچه بیشتر یک استنشاق کننده در این دماهای نامطبوع قرار گیرد زودتر تحلیل خواهد رفت.

از قوطی محافظت کنید.

قوطی تحت فشار است، بنابراین اگر سوراخ باشد ممکن است بترکد. اگر یک استنشاق کننده را در کیف یا کوله پشتی تان نگه داری می کنید، آن را در یک کیسه ی نرم کوچکتر نگه داری نمایید.

ایمن نگه داری کنید.

همواره پس از استفاده از استنشاق کننده، سرپوش محافظت کننده آن را سر جایش قرار دهید، وقتی سرپوش سر جایش نباشد، قوطی ممکن است خراب شود.

نتیجه گیری

اغلب استنشاق کننده ها یک سال پس از انتشار منقضی می شوند، و بسیاری ممکن است همچنان یک سال پس از تاریخ انقضا اثریخش باشند. عمدتا به نحوه نگهداری آن بستگی دارد.

استنشاق کننده ها ممکن است گران باشند، بنابراین حفاظت و نگه داری صحیح از آن ها به منظور استفاده حداکثری از عمرشان اهمیت دارد. اگر مردد هستید، استنشاق کننده تان رو دور انداخته و یک جدید آن را خریداری نمایید. به این ترتیب ریسکِ عدم دریافت درمان در زمان نیاز به آن را پوشش خواهید داد.

امحاءِ ایمنِ داروی استفاده نشده.

استنشاق کننده ها توصیه ی امحاءِ عمومی ندارند. برنامه های بازپس گیری دارو ممکن است استنشاق کننده ها را نپذیرد چرا که قوطی ها اغلب فشرده شده اند و اگر سوزانده شوند ممکن است منفجر شوند. پیش از آنکه استنشاق کننده را به سطل زباله بیندازید، دستورالعمل تولید آن را مطالعه کنید.

ممکن است اطلاعاتی در خصوص امحاءِ مناسبِ آن ارائه داده باشند. اگر دستورالعمل ها شفاف نبودند، با داروسازتان یا اداره محلی جمع آوری زباله برای اطلاعات بیشتر تماس بگیرید. ممکن است با تقاضای بازیافت استنشاق کننده، بازگشت به داروساز یا دور انداختن آن مواجه شوید.