از بیمه بیکاری چه می‌دانیم؟

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران، خروج از بنگاه‌ها به دلایل متعدد، مهم‌ترین و اصلی‌ترین عامل احراز شرایط دریافت مقرری بیمه بیکاری به شمار می‌رود به این معنی که بیمه‌شده، کار خود را به اختیار از دست نداده باشد؛ مثلاً خروج از بنگاه به‌دلیل عدم نیاز کارگر یا عدم تفاهم کارگر و کارفرما در ادامه همکاری صورت گرفته باشد، اگر کارگر استعفا دهد یا ترک کار کند یا بیکاری وی ناشی از خاتمه کار و تسویه حساب باشد، بیکاری غیر ارادی محسوب نمی‌شود و شامل دریافت مقرری بیمه بیکاری نیز نخواهد شد.

همچنین کارگرانی که برخلاف میل و اراده خود بازخرید شوند، ولی آماده کار باشند از مقرری بیمه بیکاری بهره‌مند خواهند بود. مدت دریافت مقرری بیمه بیکاری جزو سوابق کار فرد محسوب می‌شود. بر اساس بند ب ماده ۶ قانون بیمه بیکاری، کارگر اخراجی یا متقاضی بیمه بیکاری که شغل خود را به‌صورت غیرارادی از دست داده‌ موظف است حداکثر ٣٠ روز پس از تاریخ بیکاری به ادارات تعاون، کار و رفاه اجتماعی محل مراجعه کند و موضوع را به ادارات کار اطلاع و آمادگی خود را برای اشتغال مجدد یا کاری مشابه آن اعلام کند.

مراجعه متقاضی بعد از ۳۰ روز با داشتن عذر موجه مثل بیماری و با تأیید هیأت حل اختلاف اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی تا سه ماه امکان پذیر خواهد بود. به موجب تبصره ماده ۷ قانون بیمه بیکاری، افرادی که در شروع بیمه بیکاری دارای ۵۵ سال سن یا بیشتر باشند، مادامی که مشغول به کار نشده‌اند در صورت دارا بودن شرایط می‌توانند تا رسیدن به سن بازنشستگی تحت پوشش بیمه بیکاری باقی بمانند. میزان واریز مبلغ بیمه بیکاری، از تاریخ بیکاری محسوب می‌شود و مدت دریافت مقرری بیمه بیکاری جزو سوابق پرداخت حق بیمه از نظر بازنشستگی، از کارافتادگی و فوت به شمار می‌رود.

کارگرانی که مقرری بیمه بیکاری دریافت می‌کنند، در مدت برقراری مقرری می‌توانند از خدمات درمانی تأمین اجتماعی، بازنشستگی و از کار افتادگی استفاده کنند. در سال 98 به دلایل متعدد و افزایش حجم خروج از بنگاه‌ها، تعداد مقرری بگیران بیمه بیکاری افزایش یافته است، در حالی که بسیاری از کارشناسان بر ضرورت بهره‌مندی کارگران کارخانه‌ها و بنگاه‌های تعطیل شده تأکید دارند، آمارها نشان می‌دهد با وجود بالا بودن تعداد بیکاران و کارجویان تنها 250 هزار نفر در کشور از مزایای بیمه بیکاری استفاده می‌کنند.