فراماسون‌های امروزی چه می‌کنند؟ +عکس

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فارس، مشاوران روابط عمومی استخدام شده اند، برخی درها در تالار فرماسونی در مرکز لندن به روی عموم گشوده شده و مستندسازان اجازه یافته اند در جلسات لژ آنها حضور پیدا کنند. حتی فیدهای توئیتری نیز برای فراماسون ها وجود دارد، به همراه یک هشتگ: #ASK12B1

پیامی که غالبا تکرار شده این بوده که در قرن بیست و یکم فراماسونری را نباید به چشم یک سازوکار اسرار آمیز و پنهانی دید. پیام ناگفته نیز این بوده که هیچ دلیلی برای هراس جامعه در کلیت خود وجود ندارد.

ستیو وایت ادعا کرد که فراماسون ها مانع اصلاحات در پلیس شدند

تا اینکه در شب سال نو استیو وایت رئیس وقت فدراسیون پلیس استیو یک نارنجک دستی را وسط این عملیات مدیریت شهرت که با دقت و مهارت اجرایی شده بود منفجر کرد، با این ادعا که فراماسون ها در حال سد کردن راه اصلاحات در امور پلیسی وبی ثمر گذاشتن راه پیشرفت زنان و ماموران پلیس متعلق به اجتماعات سیاهپوست و اقلیت های نژادی هستند.

او گفت:«کسانی که روند پیشرفت فدراسیون پلیس را سد کردند همگی ماسون ها بودند. و همگی از این بابت آزرده خاطر بودند.» خیلی از کسانی که سال های سال بود لحظه ای به فراماسونری نیندیشیده بودند، با خواندن مصاحبه ای که با وایت انجام شده بود بی درنگ به یاد سوء ظن شدیدی افتادند که در دهه های 80 و 90 حول این سازمان به وجود آمده بود.

ماموران «لژ بزرگ فراماسونری متحد انگلیس» که بدنه حاکم برای فراماسون ها در انگلیس و ولز است، حسابی از کوره در رفتند. دیوید استپلز مدیر اجرایی لژ بزرگ فراماسونری متحد انگلیس در نامه ای سرگشاده به مطبوعات گفت:«این حرف که اصلاحات در درون فدراسیون پلیس یا هر جای دیگر از سوی یک بدنه سازماندهی شده از فراماسون ها نقش برآب شده خنده دار است. ماموران پلیس و ماسون ها در ارزش های سازمانی شرافت و خدمت به جامعه با هم شریک هستند.»

اما مشکل فراماسونری این است که شفافیت آنها بسیار اندک است. فراماسونری همچنان جامعه ای مخفی و محرمانه یا آنگونه که خود ترجیح می دهد از آن نام برده شود، «جامعه ای که اسراری دارد» است. همیشه عده ای از بیرون که قادر به سرک کشیدن به داخل آن نیستند، فرض را بر این می گیرند که این محرمانگی شدیدتر نیز هست؛ که روابط برادرانه مبتنی بر اخوت این گروه می تواند مشوق رفتارهای نامناسب در حیات اجتماعی آنها باشد.

درباره فراماسونری چه می دانید؟

نزدیک به شش میلیون فراماسون در گوشه و کنار جهان وجود دارند که حدود 200 هزار تن آنها در انگلیس و ولز به سر می برند. این یعنی تعداد اعضای این انجمن طی 20 سال گذشته در انگلیس و ولز حدود 150 هزار نفر کاهش داشته است.

حدود 30 هزار ماسون فعال دراسکاتلند و حدود 25 هزار نفر هم در ایرلند زندگی می کنند که 70 درصد آنها در ایرلند شمالی حضور دارند.

واحد اولیه این سازمان لژ است که حدود 6300 تا از آنها در انگلیس و ولز وجود دارد. برخی از این لژها اسامی عجیب و غریبی دارند. مثل لژ «منشور صمیمیت» در نورویک و لژ «قوی آوون» در وارویک شایر.

لژها در شهرهای بزرگ و کوچک، در دانشگاه ها یا حول و حوش مدارس سازماندهی شده اند و از میان کسب و کارهای تجاری یا اهالی فن یارگیری می کنند یا بر اساس واحد های نظامی استوار هستند. آنها همچنین حول دیگر صاحبان منافع مشترک مثل طرفداران فوتبال یا راگبی نیز سازماندهی شده اند. لژ مایک هایلوود از طرفداران مسابقات اتومبیل رانی و موتورسواری یارگیری می کند. لژ «لوکس در تنبریس» (نوردر تاریکی) طرف های اواخر جنگ جهانی اول برای ماسون های نابینا تشکیل شد.

یک لژ زنانه فراماسون

تعدادی لژ برای زنان نیز وجود دارد که لژهای بزرگ خاص خودشان بر آنها حاکم است، اما لژهایی که لژ بزرگ فراماسونری متحد انگلیس بر آنها اشراف دارد، تماما به امور مردانه تعلق دارند. با وجود تلاش های صورت گرفته برای عضوگیری از میان مردان جوان تر به خصوص فارغ التحصیلان دانشگاهی، ماسون ها غالبا از افراد میانسال یا سالمند تشکیل می شوند. تنها 2 درصد اعضا در انگلیس و ولز زیر 30 سال دارند، اما بیشتر از 10 درصد آنها بالای 80 سال دارند.

نامزدهای عضویت به شکل سنتی و به طور شفاهی به عضویت درمی آیند، اما در عصر دیجیتال مردان می توانند از طریق اینترنت درخواست عضویت دهند. شایعاتی در این باره وجود دارد که اجرای مراسم آغاز عضویت به شکل سنتی آن همچنان واقعیت دارد. فردی که نامزد عضویت در لژ فراماسونری است باید یک پاچه شلوارش را بالا بزند تا نشان دهد که سالم و بدون غل و زنجیر یعنی یک مرد آزاد است. او باید سینه چپش را نشان دهد تا معلوم شود که یک زن نیست. حلقه طنابی به عنوان نماد سرسپردگی و پیوند با سایر ماسون ها نیز نیز دور گردنش انداخته می شود که بعد از مراسم باز می شود.

سپس فرد را با چشم بند به اتاق برگزاری جلسه لژ هدایت می کنند و در آنجا نشانه های سری شناسایی – یک کلمه، یک دستبند، یک نماد- را به او معرفی می کنند و از او انتظار می رود که سوگند های وفاداری و رازداری را یاد کند. سپس چشم بند از چشم او برداشته می شود و زیر نور قرار می گیرد.

پس از عضویت در طول دوره مشخصی از فرد انتظار می رود که دانش دقیقی درباره مراسمی که در قلب فراماسونری قرار دارد کسب کند. این اطلاعات شامل یک رشته از نمایشنامه های اخلاقی  تمثیلی یک یا دو پرده ای است که محور آن را ساخت معبد سلیمان شکل می دهد. از ماسون ها انتظار می رود عبارات طولانی از متونی را یاد بگیرند و ایراد کنند که گاه به زبانی منسوخ باستانی است و به دیگران نیز کمک کنند که همین کار را انجام دهند.

هدف از این مراسم انتقال پیام هایی تولد دوباره فرد به عنوان یک ماسون، عبور از دوره زندگی وآمادگی برای مرگ است. گاه فراماسونری خود را به عنوان «یک سیستم اخلاقی خاص توصیف می کند که در تمثیل پیچیده شده و با نمادها به نمایش گذاشته می شود.»  آنها اصرار دارند که کار گروه آنها بسیار فراتر از اینکه چیزی مربوط به حمایت دوجانبه و پنهانی فرد و گروه باشد، سه اصل «عشق برادرانه»، «آسایش»- یا امور خیریه- و «حقیقت» بر فراماسونری حاکم است که معمولا به عنوان شرافت و صداقت تفسیر می شوند.

فراماسونری یک  رویه سکولار است که به روی مردانی از هرنژاد یا ایمانی باز است، هر چند که داوطلبان ورود باید باور خود را به یک موجود خدامانند برتر اعلام کنند. اما در عمل اکثریت غالبی از ماسون ها در بریتانیا نه تنها مردان سالخورده، بلکه سفیدپوست هستند.

یک ماسون روی برگردانده از این فرقه به گاردین گفته است:«خودتان را در حالی می بینید که در جلسه ای نشسته اید و اطرافتان را عده زیادی پیرمرد دیگر فراگرفته است. ماسون ها به باور به برابری اقرار اعتراف می کنند، اما هیچ زنی در آن جمع وجود ندارد و همچنین چهره های سیاهپوست اندکی می بینید.»

سوءظن و تحقیقات

این بدبینی ممکن است در میان تازه کاران نادر باشد اما در میان افراد غیرعضو شایع تر است. اقدامات خیریه فراماسون ها فعالیتی آشکار است؛ آنها در سال 2015  در انگلیس و ولز 33 میلیون پوند گردآوری کردند، مبلغی که به تساوی بین فعالیت های ماسونی و غیرماسونی تقسیم شد؛ اما ترس شکاکانه از امتیازات ناشی از عشق برادرانه، می تواند منجر به این شود که برخی ماسون ها از تعهد خود نسبت به حقیقت فاصله بگیرند.

سوء ظن ها در دهه 1970 و بعد از آن شدت گرفت که روزنامه نگاران اندک اندک شواهدی به دست آوردند که عده ای از ماموران پلیس و مجرمان اعضای یک لژ بوده اند. یک دهه بعد این سوء ظن ها به ترسی بیمارگونه تبدیل شد، بعد از آنکه پلیس در ایتالیا تحقیقاتی را آغاز کرد درباره  تبلیغات بدنام لژ «دو» و ارتباطات مشکوک آن با فروپاشی بانکی و قتل روبرتو کالوی که یک بانکدار و عضو لژ بود و در سال 1982 در حالی یافت شد که با طناب از زیر پل بلکفریرز در لندن حلق آویز شده بود.

رازآلودگی کامل

تجربه انجام تحقیقات از ماسون ها برای آنها ناراحت کننده – و به گفته یک مامور لژ بزرگ فراماسونری متحد انگلیس-«تلخ و نامطبوع» بوده است. به همراه دیگر لژهای بزرگ اطراف جهان، لژ بزرگ فراماسونری متحد انگلیس به این نتیجه رسیده که وقت آن است اندکی پرده را به کناری زنند.

هر چند کسانی که خارج از این انجمن اخوت قرار دارند نمی توانند مطمئن باشند که حتی در سال 2018 چه چیزی همچنان پنهان مانده است. ناشناخته های شناخته شده زیادی وجود دارد- نشانه های رمزی شناسایی- اما آیا ناشناخته های ناشناخته ای هم وجود دارد؟

عده ای همچنان مظنون هستند:«این دست دادن ها و مراسم و مناسک فراماسونری نیست که رمزآلود است. مثل همیشه بزرگ ترین راز آن عضویت آن است. این 200 هزار نفر چه کسانی هستند؟ ما نام رهبران مراسم آنها را می دانیم چرا که در کتاب سال ماسونی ها فهرست شده، ولی تقریبا تمام برادران آن ناشناس هستند. ما هیچ ایده ای در این باره نداریم که  آنها چگونه در جامعه بزرگ تر خود با هم ارتباط برقرار می کنند یا چه معاملاتی ممکن است آنها پشت سر ما انجام دهند که برای بقیه مردم تعیین کننده است.»

فراماسونری نمی تواند بقایای دیرینه رازآلودگی خود را کنار بگذارد، حتی اگر تک تک خود ماسون ها تمایل به این کار داشته باشند، چرا که رازآلودگی کلید آینده اخوت است. این مردان همچنان به منظور کشف آنچه که از آنها پنهان نگه داشته شده است که به آن می پیوندند.

همانطور که یک ماسون گفته:«این ایده که یک محفل درونی وجود دارد که واقعا وسوسه و طمع انسان را برمی انگیزد، به خصوص برای مردانی که در یک موقعیت سلسله مراتبی کار می کنند جواب می ده؛ مشاغلی مثل پلیس، ارتش و کسب و کارها. هیچ کس دوست ندارد احساس کند که کنار گذاشته شده است.»

پس تا وقتی که این رازآلودگی باقی می ماند، مشکل دیرینه فراماسونری- سوء ظن بیرونی ها- همچنان به قوت خود باقی خواهد ماند.

استیپلز می گوید که فراماسون ها با امتناع از توضیح اینکه آنها چه هستند و چه می کنند، در گذشته کمکی به خودشان نکرده اند:«این وضعیت هم اکنون در حال تغییر است و ما راه حل بزرگ تری برای به پیش بردن مسئله داریم- که نکته مثبتی است- که روشن کنیم این شرافت است که نیروی محرکه ماست، که آرزومند کمک به کسانی هستیم که کمتر از ما بختیار بوده اند و نیز میل داریم موج برداشت های منفی را که  به شکل ناعادلانه ای نسبت به ما بر بینش عمومی حاکم است از میان برداریم.»