نقش سربازی اجباری در سقوط اسد / پس از اسد باید منتظر سقوط کدام یک از رهبران منطقه باشیم؟

 "روبین" در ادامه در پاسخ به این پرسش که آیا سرنوشت اسد در انتظار دیگر رهبران منطقه نیز خواهد بود یا خیر می‌نویسد: "سرنگونی اسد به مردم عادی یادآوری می‌کند که هیچ دیکتاتوری ماندگار نخواهد بود. مصر یکی از کشور‌هایی است که احتمال بروز وضعیت مشابه سوریه در آن وجود دارد. اخلاق مداری در میان سربازان وظیفه در ارتش مصر تقریبا به اندازه خود آن کشور ضعیف است! ارتش مصر در میان مصری‌ها بیشتر به عنوان یک نهاد معامله‌گر و اهل تجارت شناخته می‌شود تا یک نهاد نظامی برای مقاومت کردن و جنگیدن. این یک شمشیر دو لبه است، زیرا انحصارگرایی ارتش در عرصه اقتصاد باعث بدتر شدن کیفیت زندگی و ایجاد نارضایتی می‌شود. اگر ارتش مصر به اقدامات همراه با فساد خود ادامه دهد این احتمال وجود دارد که آن کشور با موج دیگری از بی ثباتی مواجه شود. کویت نیز ممکن است در معرض خطر بروز انقلاب باشد. بیش از سه دهه از زمانی که ائتلاف تحت رهبری ایالات متحده آن کشور را از اشغال عراق آزاد کرد می‌گذرد. در سالیان اخیر آن کشور نفت خیز تا حد زیادی از دید عموم پنهان مانده بود دقیقا بدان خاطر که در تقویت اقتصاد خود از همتایان اش از جمله عربستان سعودی، قطر و امارات عقب ماند. علیرغم آن که کویتی‌ها از درآمد سرانه بیش از ۳۲۰۰۰ دلاری برخوردار هستند این میزان کم‌تر از نیمی از درآمد همتایان آنان در سایر کشور‌های عربی منطقه است. در همین حال، فرقه گرایی در کویت در حال افزایش بوده و فضای سیاسی در آن کشور در حال تنگ‌تر شدن بوده است. کویتی‌ها احتمالاً می‌توانند فعلا وفاداری سربازان وظیفه خود را حفظ کنند، اما اگر سوء مدیریت اقتصادی ادامه یابد این صبر و تحمل پایدار نخواهد بود. جمهوری آذربایجان نیز ممکن است در برابر مدل فروپاشی شبیه سوریه آسیب پذیر باشد. باکو نیز همانند دمشق چندین دهه زمامداری خانوادگی پدر و پسری را تجربه کرده است. علیرغم آن که جمهوری آذربایجان بر روی کاغذ به دلیل برخورداری از گاز خزر فوق العاده ثروتمند است آمار‌های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول نشان می‌دهند که میانگین زندگی آذربایجانی‌ها در مقایسه با همسایگان خود در ارمنستان و گرجستان در سطح پایین تری قرار دارد. "الهام علی اف" رئیس جمهور آذربایجان مستعد ماجراجویی نظامی است و در این زمینه به "صدام حسین" دیکتاتور اسبق عراق شباهت دارد. با تداوم بسته ماندن فضای سیاسی و کاهش کیفیت زندگی ممکن است ارتش جمهوری آذربایجان اسلحه خود را به سمت خاندان علی اف بگیرد به خصوص اگر بداند می‌تواند سهم بیش تری از منابع جمهوری آذربایجان در آینده داشته باشد. سقوط اسد ممکن است اردن را نیز در معرض خطر فزاینده‌ای قرار دهد. اردن ارتش اجباری ندارد و نیرو‌های ویژه آن نخبه هستند و بیش‌تر به دلایل طایفه‌ای به شخص پادشاه وفادار هستند. ملک عبدالله دوم بسیار شبیه "میخائیل گورباچف" رهبر اسبق شوروی است: در خارج از کشور بسیار محبوب‌تر از داخل کشور است. اردنی‌ها از هزینه‌های بیهوده پادشاه و همسرش گلایه می‌کنند. در این میان، کشور‌های منطقه نیز علیه پادشاه اردن اقدام می‌کنند. ترکیه مایل به حمایت از اخوان المسلمین اردن است و اکنون اسلام گرایان سوری در مرز اردن به قدرت رسیده اند. می‌توان تصور کرد این وضعیت در آینده برای خاندان هاشمی تا چه اندازه چالش برانگیز خواهد بود. اسرائیل پیش‌تر سلطنت آن خاندان را نجات داد و احتمالا صورت لزوم دوباره این کار را تکرار خواهد کرد. با این وجود، پادشاه اردن در بلند مدت نمی‌تواند صرفا بر روی حمایت خارجی حساب باز کند".