مصاحبه با مهندس قاسم سپاسی یکی از فعالان اقتصادی ایران

اصالتاً اهل شهرستان کازرون است و البته در اکثر شهرستان‌های استان فارس فعالیت‌های اقتصادی جهت اشتغال زایی دارد.

از او راجع به گذشته اش سؤال کردیم با این جمله شروع کرد که من هیچ وقت کار را عار ندانسته ام و از 15 سالگی در نانوایی پدرم شروع به کار کردم خانواده ی معمولی ای بودیم. 20 ساله بودم که به فکر تغییر جهت زندگی ام افتادم و از آنجا شروع کردم.

اولین تجارت من در زمینه لوازم خانگی بود که آن روزها درآمد خوبی داشت. سپس شرکتی تأسیس کردم به نام سبزشهر که درزمینهٔ شهرسازی فعالیت داشت. که ازجمله فعالیت های آن می توان به ساخت هتل و پمپ بنزین در عسلویه نام برد. لازم به ذکر است که در آن زمان عسلویه جزو مناطق محروم محسوب می گردید.

این روزها چه می کنید؟

این روزها به دلیل مشکل کم آبی که در ایران با آن روبرو هستیم، اقدام به واردات خوراکی هایی که برای تولیدشان نیاز به آب بسیار زیادی است از کشور تاجیکستان کرده‌ایم و همچنین شرکت اس.پی.اس را که سال ها پیش راه اندازی کرده ام را مدیریت می کنم.

البته با استرالیا هم مراوداتی داریم که بیشتر در زمینه انتقال فناوری به ایران و اشتغال زایی می باشد که این فعالیت ها توسط شرکت اس.پی.اس در حال انجام است.

قبول دارید در میان افراد ثروتمند هستید؟

خیر من اصلاً خودم را ثروتمند محسوب نمی کنم. من نه سرمایه ای کلان دارم و نه ثروتمند هستم. من یک تاجر کوچک هستم که هدفش راه اندازی مجموعه های اقتصادی در شهرستان های محروم جهت اشتغال زایی است.

راز موفقیت و ثروتمند شدن شما چیست؟

راز موفقیت و ثروتمند شدن دو موضوع مختلف است. باز هم تأکید می کنم من ثروتمند نیستم اما شاید بتوان گفت تا حدودی خودم را موفق می دانم چرا که به اهدافی که در ذهن داشته ام رسیده ام. برخی افراد یک در را یک بار در می زنند ولی من همان در را ده بار در میزنم.

طوری سخن می گویید که انگار ثروتمند بودن بد است.

نه اصلاً هم بد نیست. به نظر من نعمت هم هست ولی ثروتمند کسی است که اموال انباشته ی بسیاری داشته باشد و منظور من این بود که چنین اموالی را من ندارم.

اقتصاد ایران را چگونه توصیف می کنید؟

ایران در حال شکوفایی اقتصادی است. البته که مشکلاتی وجود دارد ولی همین‌طور که در قدرت نظامی توانستیم در منطقه از هیچ به همه چیز برسیم در قدرت اقتصادی هم می توانیم و این هدف دور نیست.

من مشکل امروز ایران را عدم اطمینان به جوانان می دانم. مگر ما جوان نبودیم؟ چرا اکنون کمتر حاضر می شویم به آن ها نیز فرصت دهیم تا خودشان را نشان دهند؟

چگونه می توانیم به جوان ها فرصت دهیم خودشان را نشان دهند؟

شما ببینید مدتی است که شرکت های دانش بنیان شروع به فعالیت کرده اند و چگونه همین جوانان کارهایی انجام می دهند که جهانیان تعجب می کنند. از ذکر آنها پرهیزمی کنم ولی نمونه های مشهور آن‌ها کم نیست.

به نظر بنده بیشترین زمینه فعالیت جوانان می تواند در فضای مجازی باشد. می دانید که اکنون ثروتمندترین شرکت های جهان بر پایه اینترنت بنیان گذاری شده اند.

به عنوان سخن آخر چه توصیه ای به جوان ها دارید

در سوره یوسف آمده است که:

وَ لا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْکافِرُونَ

از رحمت الهى هیچ گاه مأیوس نشوید که قدرت او ما فوق همه مشکلات و سختی ها است؛ چرا که تنها کافران بى‏ایمان که از قدرت خدا بی‏خبرند از رحمتش مأیوس میشوند.

به جوان ها توصیه می کنم هیچ وقت مأیوس و ناامید نشوند. اقتصاد ایران در حال شکوفایی است. خلاق باشند و از خلاقیت خود درآمد کسب کنند.

به خداوند متعال توکل داشته باشند و بیشتر تلاش کنند.