چرا همیشه از خودم ناراضی ام؟

ناراضی بودن از خود؛ اگه به خودت زیاد گیر میدی بخون؟

به گزارش اقتصاد آنلاین، آیا شما هم فرد کمال گرایی هستید؟ آیا شما هم هموار فکر می کنید آن کسی که می خواهید باشید نیستید؟... آیا احساس می کنید کارهایی که به اتمام رسانده اید به اندازه کافی خوب نیستند؟آیا احساس می کنید کارها را باید صد در صد درست انجام دهید و در غیر این صورت فردی متوسط و یا حتی بازنده هستید؟

اگر چنین باشد در آن صورت ، به جای حرکت در مسیر موفقیت سعی در کامل بودن دارید.

کمال گرایی یا رسیدن به ایده آل، از جمله موضوعاتی است که امروزه در بسیاری از جلسات گروهی مطرح می شود. کمال گرایی در واقع باوری غیرمنطقی است که اشخاص نسبت به خود و محیط اطراف خود دارند. افرادی که کمال گرا هستند، معتقدند که خود و محیط اطراف شان باید کامل باشد و هرگونه تلاشی در زندگی باید بدون اشتباه و خطا باشد.

کمال گرایی ،به افکار و رفتار های خود تخریب گرانه ای اشاره می کند که هدف آنها رسیدن به اهداف به شدت افراطی و غیر واقع گرایانه است. در جامعه امروزی ‍ به اشتباه کمال گرایی چیزی مطلوب و حتی لازم برای موفقیت در نظر گرفته می شود.

به هرحال مطالعات اخیر نشان می دهند نگرش کمال گرایانه موجب اخلال در موفقیت می شود. آرزوی کامل بودن ‍ ، هم احساس رضایت از خودمان را از ما می گیرد و هم ما را به اندازه سایر مردم ( کسانی که اهداف واقع گرایانه دارند ) ، در معرض ناکامی قرار می دهد.

افراد کمال گرا از شکست می ترسند و بر این باورند که اگر کامل نباشم، شکست می خورم و دیگران من را نمی پذیرند. آنها  باخود فکر می کنند: «اگر من به هدفم برسم، می توانم ادامه دهم و این هدف را حفظ کنم.»

کمال گرایی عاملی بازدارنده است که اشخاص را نسبت به تغییر در رفتارهای عادی با ترس از اینکه نکند این تغییر به اندازه کافی خوب نباشد، باز می دارد. افراد کمال گرا تصور می کنند همیشه باید به ایده آل برسند و اگر کامل نباشند، بازنده اند. آنها به غلط تصور می کنند آنچه به دست می آورند مهم تر از خودشان است و فکر می کنند اگر در زندگی موفق نباشند، هیچ ارزشی ندارند. اشخاص کمال گرا به خود می گویند: «من هرگز نمی توانم به روشی که می خواهم تغییر کرده و پیشرفت کنم بنابراین چرا تلاش کنم. من انسانی هستم که مستعد اشتباه و نقصم بنابراین نمی توانم به روشی ایده آل کارهایم را انجام دهم. پس برای رسیدن به هیچ کدام از اهداف و علایقم تلاش نمی کنم.»

علل کمال گرایی

اگر ما فردی کمال گرا باشیم ،‌احتمالا در کودکی یاد گرفته ایم دیگران با توجه به میزان کارآییمان در انجام کارها به ما بها می دهند در نتیجه آموخته ایم در صورتی ارزشمندیم که مورد قبول دیگران واقع شویم ( فقط بر پایه میزان پذیرش دیگران به خود بها می دهیم ) ،‌ بنا بر این عزت نفس ما ، بر اساس معیارهای خارجی پایه ریزی شده است . این امر می تواند ما را نسبت به نقطه نظرها و انتقادات دیگران ، آسیب پذیر و به شدت حساس سازد. در نتیجه تلاش برای حمایت از خودمان و رهایی از اینگونه انتقادات ، سبب می گردد کامل بودن را تنها راه دفاع از خود بدانیم . بعضی از احساسات ، افکار و باورهای منفی ذیل ،‌احتمالا با کمال گرایی مرتبط هستند.

افراد کمال گرا ،‌غالبا اشتباه را مساوی با شکست می دانند . موضع آنها در زندگی ،‌حول و حوش اجتناب از اشتباه است . کمال گراها فرصت های یادگیری و ارتقاء را از دست می دهند

ترس از بازنده بودن

افراد کمال گرا ،‌غالبا شکست در رسیدن به هدف هایشان را با از دست دادن ارزش و بهای شخصی مساوی می دانند.

ترس از اشتباه کردن

افراد کمال گرا ،‌غالبا اشتباه را مساوی با شکست می دانند . موضع آنها در زندگی ،‌حول و حوش اجتناب از اشتباه است . کمال گراها فرصت های یادگیری و ارتقاء را از دست می دهند.

ترس از نارضایتی

افراد کمال گرا ،‌ در صورتی که دیگران شاهد نقایص یا معایب کارشان باشند ، غالبا به دلیل ترس از عدم پذیرش از سوی آنان ، دچار وحشت می گردند. تلاش برای کامل بودن در واقع روشی جهت حمایت گرفتن از دیگران به جای انتقاد ، طرد شدن یا نارضایتی می باشد.

همه یا هیچ پنداری

افراد کمال گرا، بندرت بر این باورند که در صورت به پایان رسانیدن یک کار بطور متوسط ، هنوز با ارزش هستند. افراد کمال گرا در دیدن دورنمای موقعیت ها دچار مشکل هستند. برای مثال ،‌ دانش آموزی که همیشه نمره (A) داشته ، در صورت گرفتن نمره (‌ B ) بر این باور است که - که من یک بازنده کامل هستم-

تاکید بسیار بر روی بایدها

زندگی کمال گرا غالبا بر اساس لیست پایان ناپذیری از بایدها بنا شده است که با قوانین خشکی برای هدایت زندگی آنها به خدمت گرفته می شود . افراد کمال گرا با داشتن چنین تاکیدهایی بر روی باید ها بندرت بر روی خواسته ها و آرزوهای خود حساب می کنند.

اعتقاد داشتن به این امر که دیگران به آسانی به موفقیت می رسند

افراد کمال گرا مشاهدات خود را به گونه ای جمع آوری می کنند که بگویند افراد دیگر با کمترین تلاش ، خطاهای کم ، استرس های عاطفی کمتر و بالاترین اعتماد به نفس به موفقیت دست می یابند . در عین حال افراد کمال گرا کوششهای خود را پایان نا پذیر و ناکافی تلقی می کنند.

اعتقاد به باورهای غلط مذکور، در اشخاص کمال گرا تاثیرات و نتایج ناخوشایندی دارد که موارد ذیل را در بر می گیرد:

کاهش اعتماد به نفس: 

اشخاص کمال گرا اعتماد به نفس کمی دارند زیرا هرگز نسبت به آنچه انجام می دهند، احساس خوبی ندارند و همیشه فکر می کنند بازنده اند.

احساس گناه:

 زیرا آنان نسبت به مسوولیت پذیر بودن خود در زندگی احساس گناه و خجالت می کنند.

بدبینی:

بدبینی به این دلیل که کمال گرایان بر این باورند که رسیدن به یک هدف ایده آل بسیار مشکل است، بنابراین به آسانی ناامید و دلسرد می شوند.

افسردگی: 

چون همیشه نیازمند تکامل هستند و فکر می کنند رسیدن به این هدف غیرممکن است در معرض افسردگی قرار دارند.

انعطاف ناپذیری: 

نیاز به کامل بودن همه چیز در زندگی به انعطاف ناپذیری و سخت گیری در زندگی منجر می شود.

وسواس: 

داشتن الگوها و ساختارهای زیاد در زندگی منجر می شود به اینکه شخص کمال گرا برای حفظ یک الگوی خاص بسیار جزیی نگر و سخت گیر باشد. رفتارهای وسواس گونه موجب مصرف وسواس گونه داروها، مواد مخدر و استعمال بیش از حد دخانیات و ... می شود.

نداشتن انگیزه برای تغییر: 

باور به اینکه تغییر در زندگی هیچ گاه نمی تواند کامل و ایده آل باشد، موجب نداشتن انگیزه برای تغییر می شود.

چه باید کرد؟

اشخاص کمال گرا برای غلبه بر این احساسات بهتراست خود را به عنوان یک انسان پذیرفته و اشتباهات شان را ببخشند و بپذیرند که ایده آل تنها یک هدف یا راهنما است که برای رسیدن به آن باید تلاش کرد و 100 درصد به دست نمی آید. باید زمانی را برای رسیدن به هدف مشخص کنند، خونسردی خود را حفظ کنند و بر خود سخت نگیرند. بهتر است بدانند که شرایط انسان ایجاب می کند که اشتباه کند، ضعیف باشد و نقص داشته باشد. انسان کمال گرا باید بداند که شکست او به معنای تمام شدن دنیا نیست و می توان دوباره از نو شروع کرد. شخص کمال گرا می تواند روش هایی را به کار برد تا زمانی که احساس خوب بودن نمی کند، فکر خود را عوض کند. یاد بگیرد که خود را آن گونه که هست بپذیرد و خود را از این ایده که باید چگونه باشد رها کند. با یک خود باوری از موفقیت و دستاورد خود لذت ببرد، بدون اینکه نیاز باشد آن دستاورد را حفظ کند.

شخص کمال گرا باید خود را دوست داشته باشد و بر این باور باشد که مستحق داشتن چیزهای خوب است.خود را همیشه برنده تصور کند حتی اگر این تصور نیاز به صرف انرژی بیشتری دارد.

 وی باید تشخیص دهد که مهم ترین مساله رفتن در یک مسیر مستقیم است. شخص کمال گرا برای غلبه بر این ویژگی خود می تواند از سیستم های حمایت اجتماعی بهره برد. به این منظور بهتر است اشخاصی را به دوستی انتخاب کند که واقع بین بوده و در زندگی خود کمال گرا نباشند و اشتباهات، شکست ها و نقایصی را که رخ می دهد، ببخشند و فراموش کنند.