به زبان ساده، اوراق بهادار جوان تابع هر نوع دیگری از اوراق بهادار هستند. این بدان معناست که دارندگان اوراق بهادار جوان تنها درصورت ورشکستگی یا انحلال شرکت، و تنها پس از اشخاصی که دارای اوراق بهادار ارشد هستند، حقوق دریافت می‌کنند. بدین ترتیب، احتمال بسیار خوبی وجود دارد که برخی (یا حتی تمام) اوراق بهادار جوان که یک شرکت به آن‌ها بدهکار است، پس از توزیع وجه نقد باقیمانده، بازپرداخت نشوند.
نکات کلیدی
اولویت اوراق بهادار جوان برای طلب دارایی‌ها یا درآمد، نسبت به اوراق بهادار ارشد، کمتر است.
سهام عادی اشکالی از اوراق بهادار جوان هستند، درحالی‌که اوراق قرضه اوراق بهادار ارشد تلقی می‌شوند.
پس از پرداخت اوراق بهادار ارشد، تمام وجوه نقد باقیمانده بین دارندگان اوراق بهادار جوان تقسیم می‌شود.
در شرایط عادی، دارندگان اوراق بهادار جوان از پاداش بیشتری نسبت به سایر صدورهای ارشد برخوردار هستند.
دارندگان اوراق بهادار جوان با ریسک بیشتری مواجه هستند، زیرا ممکن است درصورت نکول، مقداری از سرمایه‌گذاری خود را دریافت کنند یا هیچ مقداری از آن را دریافت نکنند.
آشنایی با اوراق بهادار جوان
هنگامی که یک شرکت اعلام ورشکستگی می‌کند یا منحل می‌شود، تمام سهامداران در شرکت می‌خواهند تاحد امکان سرمایه‌ی خود را استرداد کنند. اما قوانین مشخصی وجود دارد که قدمت اوراق بهادار مختلف را تعیین می‌کند. این بدان معناست که ترتیب بازپرداخت انواع ذینفعان از پیش تعیین شده است، یعنی برخی اوراق بهادار ارشد و برخی دیگر جوان هستند.
اوراق بهادار جوان شامل اوراقی مانند سهام عادی هستند. همان‌طور که قبلاً ذکر شد، این اوراق در مقیاس اولویت بازپرداخت، در سطح پایین‌تری قرار می‌گیرند. اوراق بهادار ارشد در صدر فهرست قرار دارند و امن‌ترین انواع از اوراق بهادار محسوب می‌شوند. این موضوع به دارندگان این اوراق اجازه می‌دهد تا قبل از سایرین پول خود را دریافت کنند. رایج‌ترین انواع از اوراق بهادار ارشد، عموماً اوراق قرضه، سهم قرضه، وام‌های بانکی و سهام ممتاز هستند.
عمل بازپرداخت به ساختار سرمایه‌ی شرکت بستگی دارد. در موارد ورشکستگی، پول بستانکاران تضمین‌شده و بدون تضمین قبل از سهامداران و از دارایی‌های شرکت پرداخت می‌شود. پول دارندگان و وام‌دهندگان بدهی تضمین‌شده معمولاً ابتدا پرداخت می‌شود. وجه نقد، قبل از پرداخت به دارندگان جوان، بین اوراق بهادار ارشد تقسیم می‌شود. در مواردی خاص، برخی از سهام عادی ممکن است مقداری از پول خود را پس بگیرند، درحالی‌که برخی دیگر ممکن است اصلاً قادر به دریافت پولی نباشند.
دلیل بسیار خوبی برای این موضوع وجود دارد که چرا برخی از اوراق بهادار نسبت به سایرین اولویت دارند: تمام اوراق بهادار دارای مشخصات ریسک-پاداش یکسانی نیستند. برای مثال، دارندگان اوراق قرضه‌ی شرکتی ممکن است انتظار دریافت نرخ بهره‌ی 5/3% در بازار امروز را داشته باشند، درحالی‌که سهامداران به‌طور نظری می‌توانند پتانسیل صعودی و پرداخت سود سهام نامحدودی را به‌دست آورند. دارندگان اوراق قرضه باید در قالب ریسکی کمتر غرامت دریافت کنند، و این به دلیل بازده اندک مربوط به اوراق قرضه‌ی شرکتی است. بدین ترتیب، در صورتی که شرکت صادرکننده نکول کند، آن‌ها نسبت به سهامداران اولویت خواهند داشت.
نکته‌ی مهم: روش دستور بازپرداخت دارایی درصورت ورشکستگی، با عنوان اصل اولویت مطلق شناخته می‌شود. بر اساس بخش (2)(b)1129 قانون ورشکستگی ایالات متحده، گاهی اوقات از آن به‌عنوان اصل ترجیح انحلال یاد می‌شود.
نمونه‌ای از اوراق بهادار جوان
در اینجا یک مثال فرضی برای نشان دادن نحوه‌ی کارکرد اوراق بهادار جوان آورده شده است. فرض کنید شما صاحب یک شرکت تولیدی با نام صنایع XYZ هستید. برای راه‌اندازی شرکت خود، یک میلیون دلار از سهامداران جمع‌آوری کردید و جهت خرید املاک و مستغلات برای کارخانه‌ی خود، 500،000 دلار وام مسکن دریافت کردید. سپس شما برای تأمین نیازهای مربوط به سرمایه‌ی درحال گردش خود، یک خط اعتباری 500،000 دلاری از بانک دریافت کردید.
شما پس از بررسی ترازنامه، متوجه می‌شوید که خط اعتباری خود را به حداکثر رسانده‌اید و باقیمانده‌ی وام مسکن شما 350،000 دلار است. شما پس از انحلال تمام تجهیزات و سایر دارایی‌های خود، درمجموع 900،000 دلار جمع‌آوری می‌کنید.
شما ابتدا باید به طلبکاران ارشد خود، یعنی بانکی که وام مسکن و خط اعتباری را به شما وام داده است، پول پرداخت کنید. از 900,000 دلاری که از فروش دارایی‌های خود به‌دست آوردید، 350,000 دلار وام مسکن را پرداخت می‌کنید و 500,000 دلار نیز بابت خط اعتبار صرف می‌شود. 50،000 دلار باقیمانده بین سرمایه‌گذاران شما، که در ردیف آخر قرار دارند، توزیع می‌شود، زیرا آن‌ها در سهام عادی سرمایه‌گذاری کرده‌اند که اوراق بهادار جوان محسوب می‌شود.
اگرچه این به‌منزله‌ی یک ضرر بسیار تلخ 95 درصدی برای سهامداران شما است، اما به یاد داشته باشید که اگر کسب‌وکار شما موفق می‌بود، هیچ محدودیتی برای بازده سرمایه‌ای (ROI) که آن‌ها می‌توانستند از آن برخوردار شوند وجود نمی‌داشت. این ریسکی است که آن‌ها هنگام سرمایه‌گذاری در کسب‌وکار شما متحمل شدند.
نظر شما