تفاوت گردوی ایرانی و خارجی در چیست؟

​به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از  مفیدان، گردو یکی از محصولات پر طرفدار و خوشمزه در بین همه قشر می باشد و خواص و فواید آن بی شمار است، همچنین گردو جز آن دسته از محصولاتی است که مصرف آن زیاد می باشد و علت آن به خاطر ترکیب شدن با انواع خوراکی است.

اما طی چند سال اخیر، متاسفانه واردات بی رویه اجناس و محصولات از خارج با این که خودمان تولید می کنیم فراوان شده است و گردو هم از این دسته مستثنی نیست.

همان گونه که می دانید کشت و برداشت محصولات در ایران نسبت به سایر کشور های پیشرفته هنوز به شکل سنتی و قدیمی انجام می شود، یکی از راه های تشخیص گردوی خارجی از ایرانی پوست چوب گردو و البته طعم و مزه مغز آن می باشد.

پوست چوب گردوی خارجی نسبت به ایرانی رنگی روشن تر و مایل به زرد دارد که بیشتر از سمت چین وارد می شود. پوست چوب گردوی ایرانی نسبتا رنگ تیره تری دارد و مایل به قهوه ای روشن می باشد.

همان گونه که در بالا به برداشت محصولات ایرانی به صورت سنتی اشاره کردیم، یکی از راه های تشخیص گردوی خارجی از ایرانی اندازه و سایز اولا منظم و یکسان گردو های خارجی ست، دوما اندازه گردوهای خارجی نسبتا بزرگ تر از گردوی ایرانی می باشد.

البته دلیل اینکه اندازه گردوهای خارجی یکسان و همانند هم و نیز هم شکل است دلیل بر بهتر بودن این محصولات خارجی نیست. به علت اینکه روی ژن های محصولات تاثیر می گذراند تا برداشت بیشتر داشته باشند، این محصولات خارجی ارگانیک نبوده و علاوه بر اینکه فواید و خاصیت خود را از دست می دهند، مضراتی هم دارند که در ادامه در مورد آن بحث خواهیم کرد.

اگر قبلا تجربه خرید گردوهای خارجی از جمله گردوی شیلی چینی را داشته اید حتما پی به تفاوت طعم شان برده اید، مزه گردو های ایرانی بالطبع مطلوب تر از گردو های خارجی بوده و طعم گردو های وارداتی مایل به بی طعم می باشد.

گردو های ایرانی پر چرب بوده و طعم آن مشخص می باشد. البته خودِ گردو های ایرانی طعم شان بستگی به تازه و کهنه بودن آن ها دارند، همچنین مزه گردوهای نواحی مختلف ایران نیز متفاوت می باشد. با این حال گردوهای ایرانی به دلیل ارگانیک و سالم بودن آن ها طعم به مراتب بهتری نسبت به گردوهای خارجی دارند.

گردو را یا می توانیم در فصل برداشت آن به صورت تازه با پوست سبز تهیه کنیم یا بدون پوستِ سبز ولی با پوست چوبی آن می شود تهیه کنیم و یا گردو را بدون پوست سبز و بدون پوست چوبی آن، در واقع به حالت مغز تهیه کنیم.

مغز گردو را بر اساس رنگ آن تقسیم می کنند. که اگر محصول برای یک ناحیه باشد، رنگ آن ملاک کیفیت آن نیست. با این حال مغز گردو ی سفید درجه یک محسوب می شود، مغز گردوی خورشتی که نه مایل به سفید می باشد و نه سیاه، که طعم و کیفیت آن با مغز گردوی درجه یک یکسان می باشد درجه دو محسوب می شود و نیز گردوی مایل به سیاه که از پودر آن در پخت انواع شیرینی جات و کیک و انواع دیگر استفاده می شود درجه سه می باشد.

بیشترین تولید گردو در قاره آمریکا و چین و ایران می باشد. در ایران در نواحی نسبتا سرد و مرطوب و کوهستانی بیشترین کشت و برداشت گردو را داریم.

یکی از معروف ترین گردو های ایرانی ، گردوی تویسرکان می باشد که در استان همدان برداشت می شود و علت آن تولید فراوان در این ناحیه می باشد.

اما بهترین نوع گردو از لحاظ طعم و کیفیت متعلق به نواحی شمال غربی از جمله استان آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی می باشد که بهترین نوع گردوی آذربایجان برای شهرستان مراغه می باشد.

گردوی تویسرکان جز گردوی های خوب ایران می باشد و خواهان زیادی دارد که تفاوت آن با گردوی آذربایجان ( مراغه ) این است که نسبتا سفید تر و نازک تر می باشند ولی بهترین نوع گردوی ایران یعنی گردوی مراغه چه به صورت درجه یک و چه به صورت خورشتی پر مغز تر و پر چرب تر می باشد و بهترین طعم را داراست.

در حال حاضر گردوی مراغه از نظر طعم جزو بهترین محصولات موجود در بازار ایران است و بسیاری از افرادی که این محصول را استفاده کرده اند میتوانند این مورد را تایید کنند.

​