چه دارو‌هایی می‌ توانند منجر به ریزش مو بشوند و شما در قبال آن چه کاری می‌ توانید انجام دهید؟

به گزارش اقتصادآنلاین، برخی اشکال ریزش مو موقتی است، درحالی‌که برخی دیگر مانند الگوی طاسی دائمی است. 

دارو‌ها و ریزش مو:

ریزش مو عارضه جانبی رایج بسیاری از داروهاست. اغلب اوقات، این دارو‌ها تنها ریزش موی موقتی ایجاد می‌نمایند و پس از اصلاح یا ترک دارو از بین می‌روند. این دارو‌ها به پیاز مو آسیب رسانده و در رشد آن‌ها در مراحل مختلف اختلال به وجود می‌آورند.

 دو نوع ریزش مو ممکن است رخ دهد. اولی ریزش موی تلوژن یا موقت است. این نوع ریزش در فاز باقی‌مانده پیاز مو رخ می‌دهد اما رشد موی جدید ادامه می‌یابد. نوع دیگر ریزش موی آناژن یا بلندمدت است که اغلب به باریک شدن مو یا ازدست‌دادن موی دیگر اعضای بدن مانند ابرو و پلک‌ها می‌گردد. ریزش موی آناژن در فاز رشد مو‌های جدید رخ می‌دهد. 

چه دارو‌هایی منجر به ریزش مو می‌شوند؟ 

در اینجا برخی از انواع دارو که می‌توان ریزش مو را به‌عنوان عارضه جانبی آن‌ها تلقی کرد مطرح می‌گردند. 

• ویتامین :A

مقادیر بالای مصرف ویتامین A و دارو‌های مشتق از آن می‌تواند به ریزش مو بینجامد. 

• دارو‌های آکنه: 

یکی از انواع دارو‌های آکنة مشتق از ویتامین A ایزوترتینوئین (آکوتان) و ترتیونین (رتین - آ) می‌تواند منجر به ریزش مو گردد. به دلیل اینکه ممکن است عوارض جانبی دیگری نیز وجود داشته باشد، ممکن است بخواهید در خصوص دیگر گزینه‌ها با متخصص پوست و موی خود تبادل نظر کنید. 

• آنتی‌بیوتیک‌ها:

آنتی‌بیوتیک‌های تجویزی می‌توانند به‌صورت موقت ریزش مو بیافرینند. آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند ویتامین B و هموگلوبین شما را از بین ببرند که رشد مو را مختل می‌کند. 

• دارو‌های ضد قارچ:

دارو‌های ضد قارچ برای عفونت‌های قارچی استفاده می‌شود و در برخی افراد به ریزش مو ربط پیدا می‌کند. داروی ضد قارچ وریکونازول یکی از درمان‌هایی است که درگذشته یکی از عوامل طاسی تلقی می‌شد. 

• دارو‌های ضد لخته خون:

ضد لخته‌هایی مانند هپارین و وارفارین به‌منظور رقیق کردن و جلوگیری از لخته شدن خون و برخی مشکلات قلبی در برخی افراد استفاده می‌شود. (از جمله بیماران قلبی)

این دارو‌ها می‌توانند ریزش مویی ایجاد کنند که پس از مصرف این دارو‌ها در حدود سه ماه آغاز می‌شود. 

• دارو‌های کاهش کلسترول:

گزارش شده است برخی دارو‌های استاتین مانند سیمواستاتین (زوکور) و آتروواستاتین (لیپیتور) منجر به ریزش مو می‌گردند. 

• دارو‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی بدن:

برخی دارو‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی بدن که منظور درمان شرایط خودایمنی مانند لوپوس و روماتیسم مفصلی می‌توانند ریزش مو بیافرینند. برخی از این دارو‌ها شامل متوترگزات، لفلونومید (آراوا)، سیکلوفسفامید (سیتوکسان) و اتانرسپت (انبرل) است. 

• دارو‌های ضدتشنج:

دارو‌هایی که از تشنج و صرع جلوگیری می‌کنند مانند والپوئیک اسید (دپاکوت) و‌تریمتادیون (تریدیون) می‌توانند منجر به ریزش مو در بعضی افراد شوند. 

• دارو‌های فشارخون:

بتا بلاکر‌ها مانند موارد زیر می‌توانند ریزش مو بیافرینند: 

• متوپرولول (لوپرسور)

• تیمولول (بلوکادرن)

• پروپرانولول (ایندرال و ایندرال LA)

• آتنولول (تنورمین)

• نادولول (کورگارد)

بازدارنده‌های ACE نیز باریکی مو می‌آفرینند. 

این موارد عبارتند از: 

• انالاپریل (وازوتک)

• لیسینوپریل (پرینیویل، زستریل)

• کاپتوپریل (کاپوتن)

دارو‌های ضدافسردگی و ثبات‌آفرین خلق‌وخوی:

برخی افرادی که دارو‌هایی برای افسردگی و ثبات روحیه استفاده می‌کنند ممکن است ریزش مو را تجربه کنند. دارو‌هایی که ممکن است این موارد را بیافرینند عبارتند از: 

• پاروکستین هیدروکلرولید (پاکسیل)

• سرترالین (زولوفت)

• پروتریپتیلین (ویواکتیل)

• آمیتریپتیلین (الاویل)

• فلوکستین (پروزاک)

دارو‌های کاهش وزن:

دارو‌های کاهش وزن مانند فنترمین می‌توانند ریزش مو بیافرینند، اما عوارض جانبی اغلب لیست نمی‌شود. این به این دلیل است که رژیم گیرنده‌هایی که ریزش مو دارند اغلب از مواد مغذی محروم هستند یا بیماری زمینه‌ای خاصی به ریزش موی آن‌ها دامن می‌زند؛ بنابراین، درحالی که برخی افراد دریافت‌کننده دارو‌های کاهش وزن، ریزش مو را گزارش کرده‌اند، این ریزش می‌تواند به دلیل سوءتغذیه باشد. 

شیمی‌درمانی:

دارو‌های شیمی‌درمانی مورداستفاده برای برخی انواع سرطان و بیماری‌های خودایمنی می‌توانند ریزش موی بلندمدت بیافرینند. این ریزش مو شامل پلک‌ها، ابرو‌ها و موی بدن می‌شود. این دارو‌ها به‌منظور تخریب سلول‌های سرطانی با رشد سریع در بدنتان است.

 اما آن‌ها همچنین به دیگر سلول‌هایی که سریع رشد می‌کنند نیز آسیب می‌رسانند. مانند ریشه‌های موی شما رشد مجدد پس از پایان درمان آغاز می‌شود. 

دارو‌هایی که در زنان ریزش مو می‌آفریند: 

درمان‌های هورمونی می‌توانند عدم توازن هورمونی در زن‌ها ایجاد کنند که منجر به ریزش مو و به‌صورت بالقوه منجر به الگوی طاسی دائم زنان می‌شود. دارو‌های کنترل بارداری مورداستفاده جهت جلوگیری از آبستنی و درمان‌های جایگزینی هورمون (HRT) مانند پروژسترون و استروژن از مثال‌های آن می‌باشند.

 زنانی که تحت عمل بیرون آوردن کامل رحم خود هستند برای مثال ممکن است پس از جراحی نیازمند مصرف مداوم HRT باشند. زنان یائسه نیز ممکن است HRT نیاز داشته باشند. 

دارو‌هایی که در مردان ریزش مو می‌آفرینند: 

همانند زنان، مردانی که برخی هورمون‌ها را دریافت می‌کنند ممکن است ریزش مو یا الگوی طاسی دائم تجربه کنند. درمان جایگزینی تستوسترون به‌منظور درمان تستوسترون پایین می‌تواند ریزش مو بیافریند. استفاده از استروئید‌های آنابولیک برای عضله‌سازی نیز می‌تواند منجر به ریختن مو‌ها شود. 

چه‌کار می‌توانید بکنید:

اگر اخیراً داروی جدیدی دریافت کرده‌اید و متوجه باریکی و یا ریزش مو‌های خود شدید، با پزشک خود در خصوص تغییر دارو صحبت کنید. ممکن است آن‌ها دارویی که همان عارضه جانبی را ایجاد نکند پیشنهاد دهند. پزشک شما ممکن است همچنین توقف چندماهه دارو را پیشنهاد کند.

 اگر در حال تجربه الگوی طاسی به دلیل استفاده از دارو هستید، برخی درمان‌ها مانند روگاین (زنان و مردان)، پروپسیا (مردان) و دوتاسترید (مردان) ممکن است برای شما مناسب باشد. ممکن است ناچار باشید به‌منظور مشاهده نتایج، این دارو‌ها را در یک بازه زمانی مصرف کنید. 

ممکن است شش ماه یا بیشتر طول بکشد تا نتایج روگاین را مشاهده کنید. اگر الگوی طاسی را تجربه می‌کنید جراحی کاشت مو یا لیزردرمانی ممکن است برای شما مناسب باشد. توصیه‌های مربوط به خانه و سبک زندگی شامل پوشیدن کلاه‌گیس و پوشاندن مو با روسری یا کلاه نیز می‌توانند مثمر ثمر باشند. 

بسیاری افراد که تحت شیمی‌درمانی قرار می‌گیرند با افتخار از چهرة جدید خود رونمایی می‌کنند. به‌خاطر داشته باشید که اگر وضعیت سلامتی دشواری دارید، شما محق هستید که به‌خاطر مبارزه جانانه با آن به خود ببالید. کاملاً به خودتان بستگی دارد که تصمیم بگیرید به راحت‌ترین شیوة ممکن برای خودتان به نظر برسید. 

چشم‌انداز:

در اغلب موارد، رشد مو به‌محض توقف دارویی که منجر به ریزش مو شده است به وضعیت سابقش برمی گردد. اصلاح مقدار مصرف دارو نیز ممکن است علائم ریزش مو را کاهش دهد. به‌خاطر داشته باشید، هرگز بدون مشورت با پزشک دارویی را قطع نکنید. ممکن است گزینه‌های دیگری با عوارض جانبی کمتر موجود باشد.