آناتومی اعصاب را بهتر بشناسید
الیافی که اعصاب فردی را تشکیل می دهند بسیار زیاد است و همه به جز آنهایی که در گانگلیون های سمپاتیک بوجود می آیند از مغز یا نخاع تا ساختارهای محیطی که عصب دارند گسترش می یابد.
عصب:
به گزارش اقتصادآنلاین،در آناتومی دسته ای از رشته های درخشان سفید مانند فیبراحاطه شده توسط یک غلاف که سیستم عصبی را به سایر قسمت های بدن متصل می کند. اعصاب تکانه ها را به سمت مکانیسم عصبی مرکزی یا خارج از آن هدایت می کنند. در انسان ها ۱۲ جفت اعصاب جمجمه به مغز و به طور معمول ۳۱ جفت اعصاب نخاعی به نخاع متصل هستند.
از نظر عملکرد رشته های عصبی به دو دسته حسی (آوران) و حرکتی (آوران) تقسیم می شوند. الیاف این دسته ها و زیرمجموعه های آنها اجزای عملکردی اعصاب را تشکیل می دهند. ترکیب چنین اجزایی در اعصاب جمجمه فردی متفاوت است. در اعصاب نخاعی آنها یکنواخت تر هستند.فیبرهای آوران (حسی) به دو گروه جسمانی و احشایی تقسیم می شوند. آوران جسمانی تکانه هایی را دریافت می کنند که از خارج از بدن دریافت می شوند یا توسط حرکات ماهیچه ها و مفاصل ایجاد می شوند که عضلات و مفاصل نیز به عنوان الیاف حس کننده شناخته می شوند.
وابستگان احشایی پیام هایی را از اندام هایی که به اجزای داخلی بدن خدمت می کنند ارسال می کنند. چنین تکانه هایی منجر به کنترل بازتابی این اندام ها می شود (به عنوان مثال ، ضربان قلب و فعالیت های دستگاه گوارش)
الیاف حرکتی به دو گروه حرکتی سوماتیک و احشایی یا گروهی تقسیم می شوند. فیبرهای سوماتیک عضلات ارادی را که از میوتوم های جنین نشأت می گیرند عصب دهی می کنند.
فیبرهای حرکتی احشایی به آوران احشایی خاصی تقسیم می شوند که عضلات راه راه منشاء شاخه ای را عصب دهی می کنند و بازکننده های احشایی عمومی که عضلات غیرارادی و غدد ترشحی را عصب دهی می کنند.
الیاف عمودی احشایی سیستم خودمختار را تشکیل می دهند که از آنها تقسیم سمپاتیک و پاراسمپاتیک وجود دارد که از نظر آرایش آناتومیکی و ویژگی های فیزیولوژیکی با یکدیگر تفاوت دارند. اصطلاح سمپاتیک اغلب برای هردو تقسیم بندی و همچنین گانگلیون ها و الیاف آوران مرتبط با آنها استفاده می شود.
مسیر خودکار شامل زنجیره ای از دو فیبر است که یکی در مغز یا نخاع بوجود می آید و به یک گانگلیون سمپاتیک (فیبر preganglionic) ختم می شود دومی (فیبر پساگانگلیونی) که در گانگلیون ایجاد شده و به اندام عصبی منتقل می شود.
اعصاب جمجمه ای با نام و همچنین با شماره تعیین می شوند اعداد رومی به طور معمول به عنوان یک قاعده استفاده می شوند. آنها از طریق دهانه (سوراخ) جمجمه ظاهر می شوند. برخی از اعصاب جمجمه کاملاً حسی برخی کاملاً حرکتی و برخی دیگرمخلوط هستند.
فیبرهای آوران به جز اعصاب بویایی و بینایی در گانگلیون های حسی جمجمه که در مسیر اعصاب حسی نزدیک مغز قرار دارند بوجود می آیند. فرآیندهای مرکزی (در این زمینه کلمه فرآیند به معنی "یک قسمت پیش بینی شده یک پسوند" است) در هسته های حسی مغز خاتمه می یابد.
فیبرهای حرکتی در مغز از هسته های حرکتی بوجود می آیند. در برخی موارد هسته های مرکزی، حسی یا حرکتی، برای هر عصب متمایز هستند. در برخی دیگر اجزای عملکردی یک دسته از چندین عصب ممکن است از یک هسته مشترک ناشی شود.
علاوه بر ۱۲ جفت عصب جمجمه ای که معمولاً توصیف می شوند گاهی شبکه ای که به عنوان عصب انتهایی (عصب جمجمه ۰) شناخته می شود نیز در انسان تشخیص داده می شود هرچند که آیا این یک ساختار دهلیزی است یا یک عصب عملکردی مشخص نیست.
اعصاب نخاعی با توجه به ناحیه نخاعی که به آن متصل شده اند نامگذاری و شماره گذاری می شوند. ۸ گردن رحم ، ۱۲ قفسه سینه ، ۵ کمر، ۵ ساکروال ، و معمولاً ۱ دنبالچه وجود دارد.
هر عصب نخاعی دارای دو ریشه است پشتی یا خلفی (به معنی "به عقب") و یکی شکمی یا قدامی (به معنی "به سمت جلو")
ریشه پشتی حسی و موتور ریشه شکمی است. اولین عصب دهانه رحم ممکن است فاقد ریشه پشتی باشد. تورم های بیضی شکل گانگلیون های ستون فقرات ریشه های پشتی را مشخص می کند.
آنها از سلولهای عصبی تشکیل شده اند که باعث ایجاد رشته های عصبی حسی می شوند. الیاف ریشه های شکمی از سلولهای ستون خاکستری قدامی (شاخ شکمی) طناب سرچشمه می گیرد.
فرآیندهای مرکزی الیاف ریشه پشتی به ستون خاکستری خلفی (شاخ پشتی) طناب ختم می شود یا به هسته هایی در قسمت پایین مغز صعود می کند. بلافاصله گانگلیون های نخاعی بصورت دو ریشه در یک تنه عصبی مشترک قرار می گیرند که شامل هر دو فیبر حسی و حرکتی است.
شاخه های این تنه هر دو نوع الیاف را توزیع می کنند.
