در مصرف داروهای مسکن احتیاط کنید
وقتی افراد در بیمارستان بستری می‌شوند، احتمالا به عوارض جانبی داروهای تجویز شده فکر نمی‌کنند فقط می‌خواهند بهبود یابند و احساس بهتری داشته باشند. متاسفانه نتایج تحقیق جدید نشان داد، حتی مسکن‌های معمول می‌توانند باعث آسیب کبدی در بیماران بستری شده در بیمارستان شوند.
به گزارش نیوز، داروهایی مانند آسپیرین، ایبوپروفن و ناپروکسن به گروه موسوم به داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAID) تعلق دارند. محققان چین هشدار دادند، پزشکان و بیماران باید از خطرات مصرف مسکن‌ها آگاه باشند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا، دای هنگ گوو از بیمارستان عمومی چین در پکن گفت: «نتایج تحقیقات ما نشان داد که میزان بروز آسیب‌های کبدی ناشی از داروهای مسکن در بیماران بیمارستانی ۱۳ برابر بیشتر از جمعیت عمومی است. در واقع بروز آسیب کبدی برای بسیاری از داروها به‌طور جدی دست کم گرفته شده است.»
بیماران مبتلا به کلسترول بالا، بیماری‌های قلبی عروقی، بیماری کبدی و بیماران با سابقه جراحی بیش از دیگران در معرض خطر قرار دارند. این یافته‌ها از تجزیه‌وتحلیل سوابق بیمارستان در ۱۵۶ هزار و ۵۷۰ نفر حاصل شده است. محققان ۴۹۹ مورد آسیب‌های کبدی ناشی از دارو (DILI) را شناسایی کردند که میزان بروز آن ۰.۳۲ درصد است.
نتایج نشان می‌دهد، داروهای ضدعفونت و داروهای سرطانی نیز می‌توانند باعث DILI شوند. به‌نظر می‌رسد، بزرگ‌ترین تهدید ووریکونازول، داروی ضد قارچ باشد.
گوو افزود: «ما مطالعه دنیای واقعی مربوط به DILI را با کمک فناوری اطلاعات انجام داده‌ایم تا مرجع دقیق‌تری برای استفاده بی‌خطر و منطقی از داروها ارائه دهیم.»
آنتی‌بیوتیک‌های رایج نیز خطراتی ایجاد می‌کنند
آنتی‌بیوتیک‌ها مانند سفالوسپورین‌ها متداول‌ترین طبقه‌بندی دارویی هستند که باعث آسیب کبدی می‌شوند. سفتریاکسون متداول‌ترین این موارد در اروپا و آمریکاست.
گوو توضیح می‌دهد: «در واقع، سایر سفالوسپورین‌ها آسیب کبدی کمتری نسبت به سفتریاکسون دارند و نتایج تحقیقات ما نیز این موضوع را تایید کرده است. تنها تفاوت در سفوپرازون بود که بالاترین رتبه را دارد. سفوپرازون در غرب کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد اما در چین کاربرد بالایی دارد و دارویی است که بیشترین آسیب کبدی را در این مطالعه ایجاد کرده است.»
محققان تاکید کردند: ووریکونازول می‌تواند باعث آسیب حاد کبدی ناشی از دارو از نظر بالینی شود و بیشترین میزان ۱.۳۳ درصد را در مطالعه داشته است.
وی ادامه داد: «تشخیص DILI مستلزم در نظر گرفتن چندین عامل است. استفاده منطقی از غربالگری سیستماتیک و شناسایی دستی می‌تواند کارایی را بهبود بخشد. بیماران DILI مدت طولانی در بیمارستان بستری، شیوع کم و مرگ‌ومیر بالا دارند.»
گوو نتیجه گیری می‌کند: «ویژگی‌های DILI داروهای مختلف بسیار متفاوت بود. بیماران با کلسترول بالا، بیماری‌های قلبی عروقی، بیماران با مشکلات کبدی و بیماران با سابقه جراحی در معرض خطر بیشتری از DILI هستند و باید تحت نظارت دقیق قرار گیرند.»
نتایج این تحقیق در نشریه British Clinical Pharmacology منتشرشده است.
