قانون طلایی

قانون طلایی مخارج دولت یک سیاست مالی است که می‌گوید یک دولت باید تنها برای سرمایه‌گذاری وام بگیرد، نه برای تأمین هزینه‌های جاری. به عبارت دیگر، دولت باید تنها برای انجام سرمایه‌گذاری‌هایی که منافع بلندمدتی برای آینده به همراه دارند، پول قرض کند. هزینه‌های جاری، یا هزینه‌های مربوط به نیازهای کوتاه‌مدت، باید از طریق درآمدهای مالیاتی تأمین شوند.