جامعه مدنی

​اصلی‌ترین کارکرد حاکمیت در یک سرزمین حل بحران است. بحران موضوعی است که هم به صورت ذاتی در حرکت و عملکرد اجزای یک سیستم اجتماعی شکل گرفته و جریان خواهد یافت، هم به واسطه عملکرد یک سیستم اجتماعی در اکوسیستمی بین المللی و از طریق اجزای خارج از سیستم می‌تواند وارد کشور و سیستم شده، اختلال ایجاد کند و هم به صورت تاریخی و در اثر تغییر ماهیت تاریخی نهادها و فرایندهای نهادی و عدم تناسب اجزای دیگر در ارتباط با این تغییرات نهادی و تاریخی شکل گرفته و جریان یابد. رابطه ابزارها (سازمانها) و مهارت‌ها (نهادها)ی مدیرتی حاکمان در تناسب و یا عدم تناسب با توانمندی، استعداد، لیاقت و انتظارات شهروندان عامل اساسی در شکل گیری بحران و حل آن میتواند باشد. این یادداشت در این حوزه نوشته شده است.