میلیونرها به دانشگاه می روند
چه برای آن ها که برای سال اول می خواهند در کنکور شرکت کنند و چه کسانی که کنکور را داده اند و می دانند نتیجه مطلوب نخواهند گرفت، تیرماه فرصت مناسبی برای برنامه ریزی درسی یکساله است.
هر سال بعد از امتحانات نهایی و برگزاری آزمون سراسری، تب برنامه ریزی برای کلاس های کنکور داغ می شود. تبلیغات کلاس ها و کتابهای کنکور به اوج می رسد و تکاپوها برای عقب نماندن از ماراتن آغاز می شود. آن ها که در مدارس غیرانتفاعی درس می خوانند، تابع برنامه ریزی و کلاس های فوق برنامه مدرسه هستند و خود مدرسه، برایشان برنامه ریزی های لازم را می کند. اما آن ها که مدرسه شان کاری به کار کنکور ندارد، سرگردان کلاس های کنکور و مشاوره های موسسات آموزشی می شوند. علاوه بر استرسی که در این یک ساله به داوطلب و خانواده اش تحمیل می شود، چیزی که همیشه مورد شکایت خانواده ی کنکوری ها بوده، هزینه ی بالای کلاس ها و کتاب های کنکور است. هزینه ای که انگار اگر نشود، پیش شرط اولیه برای موفقیت نسبی در آزمون سراسری رعایت نمی شود. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از خبرآنلاین، مشکل پرتکراری که در سرویس مشکلات مردم خبرگزاری در این ایام مطرح و ثبت شده، اعتراض و گلایه به همین هزینه هاست. هزینه هایی که نظارت خاصی روی آن ها نیست و هیچ کس نمی تواند تضمین کند در قبال پرداخت این همه پول، موفقیت پیش بینی شده به دست می آید یا خیر. دکانی به نام مشاوره همه می دانند تجربه پدر علم است. پدری که در بحث کلاس های کنکور، توانسته پول زیادی را به جیب موسسات روانه کند. برای یک کنکوری که تا به حال تجربه این آزمون سرنوشت ساز را نداشته مهم است بداند چه چیزهایی انتظارش را می کشند؛ از تغییرات احتمالی آزمون خبردار شود، اهمیت دروس را بداند و بر اساس شرایط خودش و سالی که کنکور می دهد برنامه ریزی کند. برای ورود و ثبت نام در موسسات معروف و نام آشنا، اولین شرط، مشاوره است. بعضی ازمراکز هم صرفا تاسیس شده اند برای مشاوره دادن. مشاوره ی دکتر فلانی و مهندس بهمانی که معلوم نیست چطور و از کجا اسمشان سر زبان ها افتاده گاهی انقدر شلوغ و پرمراجع می شوند که باید مدت ها در صف انتظار برای گرفتن یک برنامه ی موفق بمانی! کارکرد مشاوره، بیشتر برنامه ریزی ماهانه بر اساس برنامه آزمون و البته با توجه به نقاط قوت و ضعف فرد داوطلب است. بعضی از جلساتی که برای مشاوره ترتیب داده می شود، مشاوره گروهی است. یعنی با پرداخت هزینه کمتر، داوطلبان گروهی در جلسه شرکت می کنند و بر اساس مطالبی که به طور کلی گفته می شود، خودشان برای خودشان برنامه می چینند. این مشاوره های گروهی برای یکسال مبلغی معادل ششصد تا هفتصد هزار تومان دارند. اما بسیاری از مشاوره ها که بازارشان داغ هم هست، خصوصی اند. این مشاورها به طور اختصاصی داوطلب را بررسی می کنند و بر اساس شرایط به او می گویند که قرار است چه کار کند. مبالغی که برای مشاوره های خصوصی پرداخت می شود گاهی آنقدر نجومی است که کسی باور نمی کند صرفا برای یک همراهی یک ماهه یا یک ساله، داوطلب مجبور باشد این قدر هزینه کند. مشاوره های خصوصی به طور معمول جلسه ای صد هزار تومان هستند که اگر فرد مشاوره یک ماهه بخواهد می بایست سیصد هزارتومان پرداخت کند. این مبلغ برای مشاوره یکساله، به سه میلیون تومان هم می رسد. مشاوری که یک سال به همراه کنکوری است، تمامی شکست ها در آزمون های آزمایشی، عقب ماندگی ها در برنامه ریزی و حتی شرایط روحی داوطلب را بررسی می کند و بابت همین همراهی یک ساله، این مبلغ هنگفت را دریافت می کند. گرفتن پول خون پدر یا کلاس کنکور؟ سیستم آموزشی در دبیرستان، دانش آموز را برای امتحان تشریحی آماده می کند. آموزش نکات ریز و به اصطلاح کنکوری و آماده کردن دانش آموز برای تست زدن در آن سیسم جایی ندارد و داوطلب را ناچار می کند برای آموختن این ها و البته ماندن در فضای درس، به کلاس های کنکور مراجعه کند. این کلاس ها هم درجه بندی دارند. خیلی از موسسات از نام آشنای خودشان برای تبلیغ استفاده می کنند و موسساتی که نامشان مشهور نیست، برند استاد را علم می کنند. در هر شهر معمولا چند استاد هستند که در دروس تخصصیشان گل کرده اند و از کلاس های آن ها استقبال ویژه ای می شود. هزینه کلاس های متوسط و غیر معروف قیمت های مختلف دارند. مثلا در کلانشهر تهران برای ادبیات، دینی، عربی و زبان هزینه ی 400 هزارتومانی برای 25 جلسه اخذ می شود که در کلاس ها حدود چهل نفر حضور دارند. دروس تخصصی هزینه ی بیشتری تحمیل می کنند که بر اساس رشته تحصیلی و نوع موسسه متغیر است. مثلا کلاس ریاضی مبلغی حدود 500 هزارتومان، زیست چهارصد، زیست۶۰۰ هزارتومان، فیزیک و ریاضی هم 700 هزارتومان آب می خورد. این هزینه ها در صورت معروف و چهره بودن استاد، چند درصدی بیشتر می شوند و به بالای یک میلیون تومان با تعداد جلسات کمتر می رسند. به همان نسبت کلاس های خصوصی و نیمه خصوصی هم هزینه های خودشان را دارند. کلاس ها البته انواع دیگری هم دارند. برای مثلا کلاس هایی که نزدیک امتحان نهایی برگزار می شوند هزینه جدا دارند و کارکرد متفاوت. برخی کلاس ها هم هستند که نام همایش روی آن ها گذاشته می شود. همایش های پرجعیتی که یک تا سه روزه برگزار می شوند و حداقل 150 هزار تومان هزینه دارند. این همایش ها نزدیک به کنکور برگزار می شوند و گاها در سالن های بزرگ و نام آشنای شهر. علاوه بر این هزینه، اردوی عید هم هست که بین 800 هزار تومان تا یک میلیون بسته به مکان اردو و امکاناتی که دارد متغیر است. یک شبیه سازی گرانقیمت یک بخش مهم از دغدغه های کنکوری ها، تجربه ی آزمونی است که کنکور سراسری را شبیه سازی کرده باشد. علاوه بر این که داوطلب می خواهد شرایط امتحانی روز سرنوشت را تجربه کند، به دنبال محک زدن خود بین رقبایش نیز هست. از این رو، موسسات معروف و پرمراجع، همیشه اقبال بیشتری دارند و به زعم کنکوری ها می توانند محک خوبی باشند. هزینه ی آزمون های یک ساله هم هزینه های قابل توجهی است. با یک پایش کوچک فروم های کنکوری ها، می شود به این نتیجه رسید که نمایندگی موسسات معروف در شهرهای مختلف هر چه بخواهند برای آزمون ها تعیین می کنند و استاندارد خاصی ندارد. مبالغ آزمون ها از پانصد هزارتومان برای موسسات کمتر معروف شروع می شود و به یک میلیون تومان هم می رسد. این هزینه در صورتی که داوطلب تقاضای پشتیبان بکند یا نه، کمتر و بیشتر می شود. کتاب هایی گران تر از کتب خطی! یکی از رموز موفقیت کنکوری ها، زدن تست است آن هم به تعداد زیاد. وقتی داوطلب پیش مشاور می رود و برنامه ریزی اش را می بیند، متوجه می شود که یکی از اصول اساسی، زدن تست است. در لیست پیشنهادی تهیه کتاب تست، معمولا سیزده چهارده کتاب حداقل وجود دارد که قیمت این کتاب ها از پانزده هزار تومان شروع شده و به چهل هزارتومان بسته به نوع انتشارات می رسد. یک داوطلب با تلاش متوسط، حداقل می بایست مبلغ چهارصد پانصد هزار تومان را صرف خرید کتاب کنند که این مبلغ برای کسانی که کتاب های خاصتر و جامع تر بخواهند به بالای یک میلیون تومان می رسد و هستند کنکوری هایی که تا دو میلیون تومان هم هزینه کتاب کرده اند تا چیزی از قلم نیفتد و تستی باقی نماند که ندیده باشند!! برای نظارت بر کلاس ها و آموزشگاههای کنکور، آیین نامه ای وجود دارد که آموزش و پرورش آن را ابلاغ کرده که این آیین نامه ناظر بر هزینه کلاس ها، تعداد شرکت کنندگان در یک کلاس، جنسیت حضور در کلاس و ... است که آموزش گاه ها را موظف می کند در چارچوب خاصی عمل کنند. اما این که تا چه حد دستگاه های نظارتی قادر به کنترل مراکز آموزشی علمی آزاد هستند، سوالیست که پاسخ آن را می توان از وضعیت فعلی کلاس ها و آموزشگاه ها گرفت.