درآمد چیست؟
درآمد به پولی اطلاق می‌شود که یک شخص یا نهاد در ازای کار یا محصولات خود دریافت می‌کند.
درآمد ممکن است بسته به بافتار مورد نظر (به‌عنوان مثال، مالیات، حسابداری مالی یا تجزیه و تحلیل اقتصادی) تعاریف متفاوتی داشته باشد.
برای اکثر مردم، درآمد به معنای کل درآمد آن‌ها به صورت دستمزد و حقوق، بازده سرمایه‌گذاری، دریافت حقوق بازنشستگی و سایر دریافتی‌ها است. برای کسب‌وکارها، درآمد به معنای سود حاصل از فروش خدمات، محصولات و هرگونه سود و بازده سهام دریافتی با توجه به حساب‌های نقدی و ذخایر مرتبط با خود کسب‌وکار است.
اقتصاددانان تعاریف و روش‌های مختلفی را برای اندازه‌گیری درآمد ارائه می‌کنند. چه مطالعات آن‌ها شامل درآمد باشد یا پس‌انداز، مصرف، تولید، امور مالی عمومی، سرمایه‌گذاری سرمایه یا سایر موضوعات و خرده‌موضوعات مرتبط، منظور آن‌ها از درآمد با هدف تحقیقاتی آن‌ها مطابقت دارد. درحالی‌که اندازه‌گیری درآمد در سطح کلان برای مطالعات اجتماعی و سیاست‌گذاری بسیار مهم است، اما افراد بیشتر بر درآمد شخصی و تجاری خود متمرکز هستند.
نکات کلیدی
اصطلاح «درآمد» عموماً به مقدار پول، دارایی و سایر انتقال‌های ارزشی اشاره دارد که در یک دوره‌ی زمانی معین در ازای خدمات یا محصولات دریافت می‌شود.
هیچ تعریف واحد و استانداردی وجود ندارد: درآمد با توجه به زمینه‌ای که یک مفهوم در آن استفاده می‌شود تعریف می‌شود.
درآمد مشمول مالیات حاصل تعیین درآمد کل یا ناخالص سالانه‌ی یک فرد یا واحد تجاری و کاهش آن مقدار براساس استثنائات، معافیت‌ها و کسورات مجاز طبق قانون مالیات است.
تنظیم‌کننده‌های مالی، کسب‌وکارها و سرمایه‌گذاران بر صورت‌های مالی سالانه‌ی کسب‌وکارها تمرکز می‌کنند، که مطابق با اصول پذیرفته‌شده و جامع حسابداری (GAAP) تهیه می‌شوند.
آشنایی با درآمد
بسته به مقداری که اندازه‌گیری می‌شود، شرایط مختلفی برای درآمد وجود دارد. درآمد ناخالص به معنای ارزش کل دستمزد یا پرداخت‌های فرد، بدون احتساب هرگونه خروج نقدی است. درآمد خالص به درآمدی اطلاق می‌شود که پس از کسر مالیات یا هزینه‌ها باقی می‌ماند. برای افرادی که درآمد کسب می‌کنند، درآمد اختیاری مبلغی است که پس از پرداخت هزینه‌های ضروری برای آن‌ها باقی می‌ماند.
از لحاظ مالیاتی، درآمد به انواع درآمدهایی اطلاق می‌شود که واجد شرایط مالیات بر درآمد هستند. این تعاریف ممکن است بسته به حوزه‌ی قضایی متفاوت باشند - دستمزدها و فروش معمولاً بخشی از درآمد مشمول مالیات فرد در نظر گرفته می‌شوند، اما ارثیه‌ها و هدایا معمولاً در این دسته قرار نمی‌گیرند.
اگرچه قوانین مالیاتی و حسابداری دارای شباهت‌هایی هستند، اما هرکدام از این نظام‌ها قوانین خاصی دارد که زمینه و اهداف متمایز آن را منعکس می‌کند. به‌طورکلی، مالیات و حسابداری مالی درآمد را در یک دوره‌ی 12 ماهه اندازه‌گیری می‌کند. درحالی‌که درآمد حسابداری مالی جامع است، درآمد مشمول مالیات با در نظر گرفتن استثنائات قانونی، معافیت‌ها و کمک هزینه‌هایی که بر اساس وضعیت مالیاتی، منبع درآمد و تصمیمات فردی و تجاری تغییر می‌کنند، محاسبه می‌شود.
حقیقت مختصر: اگر شما خارج از ایالات متحده زندگی و کار می‌کنید، همچنان باید مالیات بر درآمد خود را ثبت کنید، اما مجبور نیستید برای تمام آن مالیات بپردازید. برای سال مالیاتی 2023، معافیت درآمد کسب‌شده‌ی خارجی 120،000 دلار اول از درآمد شما را پوشش می‌دهد.
درآمد مشمول مالیات
در زمینه‌ی مالیات بر درآمد، دستور مالیاتی سعی دارد درآمد را به گونه‌ای تعریف کند که بازتاب‌کننده‌ی موقعیت اقتصادی واقعی مالیات‌دهندگان باشد. چارچوب کلی مالیاتی بر درآمد شخصی مالیات‌دهندگان (به غیر از درآمد معاف از مالیات) از تمام منابع اعمال می‌شود و برای تعیین درآمد مشمول مالیات، هزینه‌ها و زیان‌ها را از این درآمد کسر می‌کند.
علاوه‌براین، سیاست‌های عمومی ممکن است مالیات مطلوبی را برای افرادی که در سطوح درآمدی خاصی قرار دارند یا برای فعالیت‌های اقتصادی محبوب ارائه دهند. این سیاست‌ها شامل معافیت‌های مالیاتی برای اوراق قرضه‌ی دولتی، ارفاق مالیاتی برای پس‌اندازهای بازنشستگی، اعتبار مالیاتی برای افرادی که زیر سطح درآمد معینی قرار دارند، و ارتقای بهره‌وری انرژی از طریق اعتبارات مالیاتی ویژه می‌شود.
انواع درآمد
سه دسته از درآمد مورد توجه عمده‌ی مالیات‌پردازان قرار دارند: درآمد عادی، سود سرمایه و درآمد معاف از مالیات.
درآمد عادی
در ایالات متحده، قانون مالیات درآمد عادی را از سرمایه‌گذاری‌ها متمایز می‌کند. درآمد معمولی شامل درآمد، بهره، سود سهام عادی، درآمد از اجاره، دریافت حقوق بازنشستگی و مزایای تأمین اجتماعی می‌شود. نرخ مالیات بر درآمد معمولی در سال 2023 بین 10 درصد و 37 درصد است.
مالیات دهندگانی که درآمد خالص سرمایه‌گذاری آن‌ها از آستانه‌ی تعیین‌شده فراتر می‌رود، یک مالیات اضافه بر درآمد خالص سرمایه‌گذاری بالغ بر 8/3 درصد نیز پرداخت می‌کنند.
سود سرمایه
سود سرمایه سود حاصل از فروش دارایی‌هایی است که ارزش آن‌ها افزایش یافته است. در ایالات متحده، نرخ مالیات بر سود سرمایه برای دارایی‌هایی که بیش از یک سال نگهداری شده‌اند، 0%، 15% و 20% است. دارایی‌های سرمایه‌ای شامل اقامتگاه‌های شخصی و سرمایه‌گذاری‌هایی مانند املاک و مستغلات، سهام، اوراق قرضه و سایر ابزارهای مالی می‌شود.
مالیات سود سهام واجد شرایط (یعنی سود توزیع شده با توجه به دارایی‌های سهام شرکت‌های بزرگ آمریکایی و برخی از شرکت‌های بزرگ خارجی که الزامات قانونی مربوط به دوره‌ی نگهداری را برآورده می‌کنند) نیز بر اساس نرخ سود سرمایه تعیین می‌شود.
نکته‌ی مهم: به منظور واجد شرایط شدن برای نرخ مالیات بر سود سرمایه، شما باید قبل از فروش دارایی خود، آن را بیش از یک سال نگه دارید. در غیر این صورت، مالیات سود حاصل از آن دارایی با همان نرخ مالیات درآمد عادی شما محاسبه خواهد شد، که معمولاً بالاتر است.
درآمد معاف از مالیات
سود پرداختی برای برخی از اوراق قرضه‌ای که از سوی نهادهای دولتی صادر می‌شوند به‌شکل درآمد معاف از مالیات تلقی می‌شود. بهره‌ی پرداختی برای اوراق قرضه‌ی فدرال و اوراق بهادار خزانه‌داری از مالیات ایالتی و محلی معاف است.
سود اوراق قرضه‌ای که از سوی دولت‌های ایالتی و محلی صادر می‌شوند، به‌طورکلی مشمول مالیات فدرال نمی‌شود. اوراق قرضه‌ی فعالیت خصوصی شهرداری مشمول مالیات بر درآمد عادی فدرال نیستند، اما مشمول حداقل مالیات جایگزین فدرال می‌شوند. برخی از ایالت‌ها و دولت‌های محلی نیز بهره‌ی اوراق قرضه دولتی و محلی را از مالیات معاف می‌کنند.
مالیات بر درآمد کسب شده چگونه است؟
درآمد کسب شده پولی است که شخص به دلیل فعالیت‌های کاری یا کسب‌وکاری، مانند دریافت حقوق، درآمد خوداشتغالی یا برخی مزایای دولتی دریافت می‌کند. این درآمد با درآمد غیرقابل کسب، مانند دریافت ارثیه، سود سرمایه یا سود سهام واجد شرایط، متفاوت است.
درآمد کسب شده در مقایسه با درآمد غیرقابل کسب، مشمول مالیات‌های متفاوتی می‌شود. در ایالات متحده، درآمد کسب شده مشمول مالیات بر حقوق و دستمزد، مالیات مدیکر، و مالیات تأمین اجتماعی است، اگرچه مورد آخر دارای سقف معینی است.
درآمد کسب‌وکار: درآمد GAAP
اکثر کسب‌وکارها، ازجمله تمام شرکت‌های دولتی، برای تعیین درآمد و ارزش خود، از روش‌ها و شیوه‌های استاندارد حسابداری مالی (یعنی اصول حسابداری پذیرفته‌شده و جامع عمومی (GAAP)) استفاده می‌کنند. صورت‌های مالی حسابرسی شده که بر اساس این قوانین تهیه شده‌اند برای شرکت‌های سهامی عام الزامی است. سرمایه‌گذاران صورت‌های مالی کسب‌وکار را ارزیابی می‌کنند و از آن‌ها برای مقایسه‌ی عملکرد شرکت‌ها در صنایع مشابه یا متفاوت استفاده می‌کنند.
محاسبات GAAP انحرافات از سیاست عمومی که در دستور مالیاتی آمده‌اند را شامل نمی‌شود. این دو نظام از استانداردهای زمان‌بندی متفاوتی برای شناسایی درآمد و هزینه استفاده می‌کنند. به‌طورکلی، تصویر فوری از درآمد و ارزش کسب‌وکاری که با استفاده از GAAP تعیین می‌شود، تصویری از درآمد و ارزش کسب‌وکار ارائه می‌دهد که اغلب در مقایسه با نتایج حسابداری مالیاتی، به واقعیت اقتصادی نزدیک‌تر است.
آیا تعریف استانداردی از درآمد وجود دارد؟
تعریف درآمد بستگی به زمینه‌ای دارد که این اصطلاح در آن استفاده می‌شود. به‌عنوان مثال، قانون مالیات از مفاهیم درآمد ناخالص که شامل تمام درآمدها در تمام اشکال آن می‌شود و درآمد مشمول مالیات که درآمد ناخالص بدون هزینه‌ها و سایر تعدیلات را شامل می‌شود، استفاده می‌کند. از سوی دیگر، استاندارد حسابداری مالی (همان اصول حسابداری پذیرفته‌شده و جامع عمومی (GAAP)) از اصطلاح «درآمد» برای توصیف مقدار جامع تمام هزینه‌ها برای محصولات و خدمات استفاده می‌کند و برای تعیین درآمد خالص، هزینه‌هارا از این مقدار می‌کاهد. علاوه‌براین، محاسبه‌ی درآمد بسته به محدوده و طیف بافتار متفاوت خواهد بود؛ به‌عنوان مثال، یک فرد، یک خانوار، یک صنعت، یک ملت و غیره.
درآمد مشمول مالیات چیست؟
درآمد مشمول مالیات عبارت است از مجموع درآمدهای حاصل از تمام منابع در هر شکلی، منهای هر گونه مبالغ معاف از مالیات یا کسورات مجاز. این مبلغی است که مشمول مالیات بر درآمد می‌شود.
کدام دسته از درآمدها از مالیات معاف هستند؟
قوانین مالیاتی فدرال، ایالتی و محلی دسته‌های خاصی از درآمدها را مشخص می‌کنند که مشمول مالیات بر درآمد نیستند. به‌طورکلی، سود پرداختی بابت اوراق قرضه‌ی دولتی و محلی از مالیات بر درآمد فدرال معاف است. قانون فدرال همچنین بهره‌ی پرداختی برای برخی از دسته‌های خاص و کوچکی از بدهی‌های نمایندگی فدرال را معاف می‌کند. قوانین مالیاتی ایالتی بهره‌ی اوراق قرضه‌ی خزانه‌داری ایالات متحده را معاف می‌کنند و برخی از ایالت‌ها نیز بهره‌ی اوراق قرضه‌ی دولتی و محلی را معاف می‌کنند. علاوه‌براین، توزیع‌های ناشی از برنامه‌های 401 (k) راث و حساب‌های بازنشستگی فردی (IRA های) راث نیز از مالیات معاف هستند. مؤسسات خیریه و سایر سازمان‌های معاف از مالیات نیز مالیاتی بر درآمد خود پرداخت نمی‌کنند، البته به استثنای درآمدهایی که از معاملات یا کسب‌وکارهای غیرمرتبط کسب می‌کنند.
چه چیزی درآمد در نظر گرفته نمی‌شود؟
از نظر IRS، انواع خاصی از پرداخت‌ها در درآمد مشمول بر مالیات شما لحاظ نمی‌شوند. این پرداخت‌ها شامل ارثیه و هدایا، پرداخت‌های نفقه، تخفیف‌های نقدی، حمایت از فرزندان، اکثر مزایای مربوط به مراقبت‌های بهداشتی، بازپرداخت‌های واجد شرایط فرزندخواندگی و پرداخت‌های رفاهی می‌شوند. پرداخت‌های مربوط به بورسیه‌ی تحصیلی و مزایای بیمه‌ی عمر ممکن است در شرایط خاصی مشمول مالیات شوند.
آیا درآمد خالص همان سود است؟
درآمد خالص و سود هر دو اصطلاحاتی کسب‌وکاری هستند که به مازاد درآمد بر هزینه‌ها اشاره می‌کنند. بااین‌حال، یک تفاوت ظریف بین آن‌ها وجود دارد: درآمد خالص به تفاوت بین کل درآمدها و تمام هزینه‌های یک شرکت، ازجمله هزینه‌های سربار و عملیاتی، مالیات، کاهش ارزش و استهلاک دارایی‌ها و هرگونه هزینه‌ی دیگر، گفته می‌شود. سود به درآمدی اطلاق می‌شود که پس از برخی هزینه‌ها باقی می‌ماند. چندین محاسبه‌ی مختلف برای تعیین میزان سود وجود دارد، مانند سود ناخالص و سود عملیاتی، که هرکدام اهمیت جداگانه‌ای برای تحلیل‌گران دارند.
