بدهی تبعی چیست؟

بنابراین حواله‌های دولتی تبعی با عنوان اوراق بهادار جوان نیز شناخته می‌شود. در صورت نکول وام‌گیرنده، طلبکارانی که دارای بدهی‌های تبعی هستند، تا زمانی که پرداخت‌های دارندگان اوراق قرضه‌ی ارشد به‌طور کامل انجام نشده باشد، پولی دریافت نخواهند کرد.

نکات کلیدی
بدهی تبعی نوعی بدهی است که پس از بازپرداخت کامل بدهکاران ارشد بازپرداخت می‌شود.
این بدهی در مقایسه با بدهی‌های غیرتبعی ریسک بیشتری دارد و در داخل ترازنامه، پس از بدهی‌های غیرتبعی و به‌عنوان بدهی بلندمدت فهرست می‌شود.

آشنایی با بدهی تبعی

بدهی تبعی ریسک بیشتری نسبت به بدهی‌های غیرتبعی دارد. بدهی تبعی به هر نوع وامی گفته می‌شود که در صورت نکول وام گیرنده، پس از بازپرداخت سایر بدهی‌ها و وام‌های شرکتی پرداخت می‌شود. وام‌گیرندگان بدهی‌های تبعی معمولاً شرکت‌ها یا سایر نهادهای تجاری بزرگ‌تر هستند. بدهی تبعی دقیقاً برعکس بدهی غیرتبعی است، زیرا بدهی‌های ارشد در شرایط ورشکستگی یا نکول، اولویت بیشتری دارند.

بدهی تبعی: سازوکارهای بازپرداخت

زمانی که یک شرکت بدهی پیدا می‌کند، معمولاً دو یا چند نوع اوراق قرضه صادر می‌کند که یا از نوع بدهی غیرتبعی هستند یا از نوع بدهی تبعی. اگر شرکت نکول کند و اعلام ورشکستگی کند، دادگاه ورشکستگی بازپرداخت وام‌ها را در اولویت قرار می‌دهد و از شرکت می‌خواهد که وام‌های معوقه‌ی خود را با دارایی‌های خود بازپرداخت کند. به بدهی‌هایی که در اولویت کم‌تری قرار می‌گیرند، بدهی تبعی گفته می‌شود. به بدهی‌هایی که اولویت بالاتری دارند، بدهی غیرتبعی گفته می‌شود.
دارایی‌های نقد شده‌ی شرکت ورشکسته ابتدا برای پرداخت بدهی‌های غیرتبعی استفاده می‌شود. سپس هر گونه وجه نقدی مازاد بر بدهی‌های غیرتبعی برای بدهی‌های تبعی تخصیص داده می‌شود. اگر وجه نقد کافی برای بازپرداخت بدهی‌های تبعی در دسترس باشد، دارندگان این بدهی‌ها به‌طور کامل پول خود را بازپس خواهند گرفت. همچنین این امکان وجود دارد که دارندگان بدهی تبعی تنها بخشی از پول خود را دریافت کنند یا اصلاً چیزی دریافت نکنند.
ازآنجایی‌که بدهی‌های تبعی پرریسک هستند، مهم است که وام‌دهندگان بالقوه هنگام بررسی اوراق قرضه‌ی منتشر شده، به پرداخت بدهی شرکت، سایر تعهدات بدهی و کل دارایی‌ها توجه داشته باشند. اگرچه بدهی‌های تبعی برای وام دهندگان ریسک بیشتری دارند، اما همچنان قبل از هر صاحب سهام پرداخت می‌شوند. دارندگان بدهی‌های تبعی همچنین قادر هستند نرخ بهره‌ی بالاتری را بابت جبران خطر بالقوه‌ی نکول دریافت کنند.
اگرچه بسیازی از سازمان‌ها بدهی‌های تبعی صادر می‌کنند، اما استفاده از آن در صنعت بانک‌داری مورد توجه ویژه‌ای قرار گرفته است. این‌گونه بدهی‌ها برای بانک‌ها جذاب هستند زیرا پرداخت‌های بهره از مالیات کسر می‌شوند. فدرال رزرو در مطالعه‌ای در سال ۱۹۹۹ توصیه کرد که بانک‌ها جهت انضباط‌بخشی به سطح ریسک خود، بدهی‌های تبعی صادر کنند. نویسندگان این مطالعه استدلال کردند که صادر شدن بدهی از سوی بانک‌ها مستلزم تعیین سطح ریسک است که، به نوبه‌ی خود، پنجره‌ای را رو به امور مالی و عملیات بانک در طی تغییرات قابل توجه پس از لغو قانون گلس-استیگال باز می‌کند. در برخی از موارد، بانک‌های پس‌انداز مشترک از بدهی‌های تبعی برای آماده‌سازی دارایی خود جهت برآورده ساختن الزامات نظارتی برای سرمایه‌ی طبقه‌ی ۲ استفاده می‌کنند.

بدهی تبعی: گزارش برای شرکت‌ها

بدهی تبعی، مانند سایر تعهدات بدهی، یک بدهی در ترازنامه‌ی شرکت محسوب می‌شود. در ترازنامه ابتدا بدهی‌های جاری درج می‌شوند. سپس بدهی‌های ارشد یا بدهی‌های غیرتبعی به‌عنوان بدهی‌های بلندمدت درج می‌شوند. در پایان، بدهی‌های تبعی به‌عنوان بدهی‌های بلندمدت، با ترتیب اولویت پرداخت، زیر تمام بدهی‌های غیرتبعی درج می‌شوند. هنگامی که یک شرکت بدهی تبعی صادر می‌کند و وجه نقد از وام‌دهنده دریافت می‌کند، حساب نقدی یا حساب دارایی، ماشین‌آلات و تجهیزات (PPE) آن افزایش می‌یابد و یک بدهی با همان مبلغ ثبت می‌شود.

مقایسه‌ی بدهی تبعی با بدهی ارشد: بررسی اجمالی

تفاوت بین بدهی تبعی و بدهی ارشد اولویتی است که این بدهی‌ها در زمان ورشکستگی یا انحلال شرکت براساس آن پرداخت می‌شوند. اگر شرکتی هم دارای بدهی تبعی و هم دارای بدهی ارشد باشد و مجبور به اعلام ورشکستگی یا انحلال شده باشد، بدهی ارشد قبل از بدهی تبعی بازپرداخت می‌شود. پس از اینکه بدهی اصلی به‌طور کامل بازپرداخت شد، آن شرکت بدهی‌های تبعی را بازپرداخت می‌کند.
بدهی ارشد بالاترین اولویت و درنتیجه کم‌ترین ریسک را دارد. بنابراین، این نوع بدهی معمولاً دارای نرخ بهره‌ی پایین‌تری است. اما بدهی‌های تبعی با توجه به اولویت کم‌تر آن‌ها در هنگام بازپرداخت، دارای نرخ‌های بهره‌ی بالاتری هستند.
بدهی‌های ارشد به‌طور کلی از طریق بانک‌ها تأمین می‌شوند. بانک‌ها در دستور بازپرداخت، وضعیت ارشد با ریسک پایین‌تر را در نظر می‌گیرند، زیرا آن‌ها با توجه به منبع مالی کم‌هزینه‌ی خود، یعنی حساب‌های سپرده و پس‌انداز، عموماً می‌توانند نرخ پایین‌تری را بپذیرند. علاوه‌بر این، تنظیم‌کنندگان از بانک‌ها می‌خواهند تا یک سبد وام با ریسک کم‌تر داشته باشند.
بدهی تبعی نوعی بدهی است که زیر یا پس از بدهی ارشد قرار می‌گیرد. بااین‌حال، بدهی تبعی نسبت به سهام ممتاز و عادی اولویت بالاتری دارد. نمونه‌هایی از بدهی‌های تبعی شامل بدهی میزانسنی می‌شود که همچنین شامل سرمایه‌گذاری نیز می‌شود. به‌علاوه، اوراق بهادار با پشتوانه‌ی دارایی معمولاً دارای یک ویژگی تبعی هستند، که در آن‌ها برخی از بخش‌ها تابع بخش‌های ارشد در نظر گرفته می‌شوند. اوراق بهادار با پشتوانه‌ی دارایی، اوراق بهادار مالی هستند که از طریق مجموعه‌ای از دارایی‌ها ازجمله وام، اجاره، بدهی کارت اعتباری، حق امتیاز یا مطالبات وثیقه می‌شوند. این بخش‌ها قسمت‌هایی از بدهی یا اوراق بهادار هستند که برای تقسیم ریسک یا دسته‌بندی ویژگی‌ها طراحی شده‌اند تا بتوان آن‌ها را به سرمایه‌گذاران مختلف عرضه کرد.