توافقی برای حفظ توافق

مناقشه‌یی که در یک‌سوی آن باراک اوباما و حامیان دموکراتش به عنوان موافقان توافق با ایران قرار دارند و در سوی دیگر آن اکثریت جمهوری‌خواه کنگره که این روزها پیوند بسیار نزدیک‌تری از قبل با اسراییل داشته و مخالف توافق یا دست‌کم آنچه که توافق بد می‌نامند، هستند. در این بین حتی تهدیدهای پی‌درپی اوباما مبنی بر وتو کردن هر طرح مخالف مذاکره یا توافق با ایران و حتی قرائت بیانیه سوییس هم نتوانسته بر موج فزاینده مخالفت کنگره با توافق محتمل غلبه کند و عملا این مساله تبدیل به دیپلمایی پیچیده برای سیاست داخلی این کشور به خصوص شخص باراک اوباما شده است. امری که در تاریخ سیاسی امریکا تاکنون بی‌سابقه بوده و عدم حل آن منجر به مخدوش شدن نه تنها اعتبار بین‌المللی رییس‌جمهور و دولت این کشور بلکه باعث افزایش تردید درخصوص میزان پایبندی این کشور به تعهدات مختلف و گسترده بین‌المللی‌اش نیز خواهد شد. در چنین فضایی به نظر می‌رسد، اوباما تاکتیک جدیدی را در قبال مخالفان کنگره در پیش گرفته و آن هم همراهی توام با چانه‌زنی برای تعدیل طرح مذکور است. این راهکار از یک‌طرف حاکی از عقب‌نشینی اوباما و قدرت‌نمایی جمهوری‌خواهان کنگره است که طی دو سال اخیر در انتخابات مختلف پیروزی‌های قابل توجهی را به دست آورده و برای انتخابات 2016 ریاست‌جمهوری هم خود را آماده‌تر از قبل نشان می‌دهند و از سوی دیگر حاکی از یافتن راه برون‌رفتی از وضعیت موجود و قابلیت انعطاف اوباما با کنگره جهت حفظ شانس توافق با ایران است. حال باید دید در عمل تاکتیک جدید کاخ سفید تا چه میزان بر متن نهایی طرح مذکور که در کمیته روابط خارجی سنا نیز به تصویب رسیده است، تاثیرگذار خواهد بود. طرحی که به‌طور طبیعی واکنش‌هایی منفی در ایران را نیز به‌دنبال خواهد داشت و موقعیت مذاکره‌کنندگان و دولت تهران را هم در برابر دلواپسان داخلی ممکن است تضعیف کند. اما درکل باید گفت که اعلام حمایت کاخ سفید از طرح تصویب و تعدیل شده در کمیته روابط خارجی سنا را توافقی جهت حفظ شانس توافق با ایران قلمداد کرد.