دارایی فیزیکی چیست؟

نمونه‌هایی از دارایی‌های فیزیکی شامل ناوگانی از خودروهای باربری برای تحویل کالاهای مصرفی، زمین، املاک و مستغلات و کالاها می‌شوند. کسب‌وکارها دارایی‌های فیزیکی را برای کمک به بهبود تولید، افزایش درآمد و قرار دادن آن‌ها به‌عنوان یک حائل در برابر زیان ناشی از دارایی‌های غیرفیزیکی خریداری می‌کنند. بااین‌حال، گاهی اوقات ارزش دارایی‌های فیزیکی همزمان با ارزش دارایی‌های غیرفیزیکی کاهش می‌یابد.

نکات کلیدی
دارایی فیزیکی، یک مورد یا منبع فیزیکی یا ملموس است که یک فرد یا شرکت آن را در اختیار دارد.
اغلب، ارزش دارایی‌های فیزیکی در جهتی مخالف با ارزش دارایی‌های غیرفیزیکی حرکت می‌کند و این موضوع حائلی در برابر ضرر ایجاد می‌کند.
دارایی‌های فیزیکی می‌توانند دارایی‌های بلندمدتی مانند ماشین‌آلات یا دارایی‌های کوتاه‌مدتی مانند مواد خام یا موجودی باشند.

آشنایی با دارایی‌های فیزیکی

دارایی‌های فیزیکی معمولاً ثابت هستند، یعنی اینکه آن‌ها دارایی‌های بلندمدتی هستند که به تولید کالاها و خدمات یک شرکت کمک می‌کنند. دارایی‌های ثابت بیش از یک سال عمر دارند. دارایی‌های فیزیکی معمولاً در ترازنامه‌ی یک شرکت، به‌عنوان دارایی، کارخانه‌ها و تجهیزات طبقه‌بندی می‌شوند.

چند نمونه از دارایی‌های فیزیکی عبارتند از:
ساختمان‌ها
وسایل نقلیه، مانند خودروهای باربری یا اتومبیل‌ها
ماشین‌آلات و تجهیزات
مبلمان اداری
دستگاه‌ها

بااین‌حال، دارایی‌های فیزیکی می‌توانند دارایی‌های کوتاه‌مدتی نیز باشند که به آن‌ها دارایی‌های جاری گفته می‌شود و معمولاً ظرف یک سال مصرف می‌شوند. به‌عنوان مثال، موجودی انبار می‌تواند یک دارایی فیزیکی برای یک شرکت باشد. اگر یک شرکت تولیدکننده‌ی ماشین‌آلات باشد، مواد خام یا موجودی انبار، مانند قطعات ماشین‌آلات، دارایی‌های فیزیکی قلمداد خواهند شد.

پرداخت برای دارایی‌های فیزیکی

دارایی‌های فیزیکی، که دارایی‌های ثابتی هستند، معمولاً به تصمیمات سرمایه‌گذاری برای گروه مدیریت اجرایی شرکت مربوط می‌شوند. این دارایی‌ها معمولاً شامل هزینه‌ی زیادی از پول نقد یا سرمایه می‌شوند و درنتیجه به‌عنوان تصمیمات تأمین مالی بلندمدت درنظر گرفته می‌شوند. هزینه‌ی دارایی‌های سنگین می‌تواند از بانک‌ها، شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر، انتشار اوراق قرضه یا بدهی شرکتی و همچنین انتشار سهام جدید تأمین شود. سرمایه‌گذاری در دارایی‌های فیزیکی، مانند یک کارخانه‌ی تولیدی جدید، بدین معنی است که یک شرکت قصد دارد سال‌ها از آن تسهیلات برای ایجاد درآمد استفاده کند.

ارزش دارایی‌های فیزیکی

دارایی‌های فیزیکی مخصوصاً بدین دلیل باارزش تلقی می‌شوند که می‌توان از آن‌ها برای تولید یا خرید کالاها یا خدمات دیگر استفاده کرد. همچنین می‌توان در صورت بروز مشکلات مالی برای شرکت، آن‌ها را فروخت و از طریق آن‌ها پول نقد تولید کرد. هنگامی‌که تحلیل‌گران ارزش ذاتی یک شرکت را محاسبه می‌کنند، بخشی از این ارزش پایه از ارزش دارایی‌های فیزیکی مشتق می‌شود.
ارزش ذاتی یک شرکت، محاسبه‌ی ارزش یک شرکت با استفاده از مدل‌های مختلفی است که شامل تجزیه و تحلیل جریان نقدی شرکت، دارایی‌ها، جریان‌های درآمد آتی و ساختار هزینه‌ای آن می‌شود. دارایی‌های فیزیکی در هنگام ارزش‌گذاری یک شرکت درنظر گرفته می‌شوند، زیرا می‌توان آن‌ها را درصورت بروز مشکلات مالی یا انحلال، به صورت نقدی فروخت و با آن بدهی‌ها و پول دارندگان اوراق قرضه و سهام‌داران را تسویه کرد.

مقایسه‌ی دارایی‌های فیزیکی و دارایی‌های ناملموس

دارایی‌های فیزیکی با دارایی‌های ناملموس، که دارایی‌هایی غیرفیزیکی هستند و در بلندمدت استفاده می‌شوند، متضاد هستند. نمونه‌هایی از دارایی‌های ناملموس عبارت‌اند از:
برند یک شرکت
سرمایه‌گذاری‌ها در اوراق بهادار
علائم تجاری
حقوق امتیازی
حقوق چاپ
حقوق انحصاری

شرکت‌های فناوری متمایل به داشتن دارایی‌های ناملموس زیادی هستند، زیرا آن‌ها برای محصولات خود دارای حق امتیاز هستند و همچنین سرمایه‌ی قابل توجهی را صرف تحقیق و توسعه می‌کنند. از سوی دیگر، شرکت‌های تولیدکننده‌ی نفت دارایی‌های فیزیکی زیادی، مانند سکوهای نفتی و ماشین‌آلات حفاری، دارند.

نمونه‌ای از دارایی‌های فیزیکی

شرکت خودروسازی فورد (NYSE: F) یک شرکت خودروسازی آمریکایی است که اتومبیل‌ها و خودروهای باربری مختلفی تولید می‌کند. گروه مدیریت اجرایی این شرکت به دنبال خرید ماشین‌آلات جدیدی برای خط مونتاژ خود هستند. این شرکت همچنین فولاد و آلومینیوم را برای تولید پرچ خریداری می‌کند. تمام دارایی‌ها، ماشین‌آلات، فولاد و آلومینیوم، همگی جزء دارایی‌های فیزیکی محسوب می‌شوند.
خط مونتاژ یک دارایی فیزیکی و طولانی‌مدت است. از سوی دیگر، مواد خام فولاد و آلومینیوم دارایی‌هایی جاری هستند، زیرا ذخیره‌ی آن‌ها احتمالاً ظرف یک سال به پایان می‌رسد. همچنین، هرگونه حق امتیاز برای تجهیزات نیز به‌عنوان دارایی ناملموس محسوب می‌شود.