اتاق بازرگانی چشم انتظار یک شوالیه

 پارلمانی که حدود یک قرن در دستان تجار و بازرگانان بوده و حالا در این برهه حساس اقتصادی کشور، شاید تنها نوش داروی نجات اقتصاد زخمی کشور باشد. برای اینکه این نوش دارو، پس از مرگ سهراب نرسد، مهم است که چه کسی سکانداری تنها کشتی نجات پارلمان بخش خصوصی را برعهده می‌گیرد. در شرایطی که طوفان اقتصاد کشور را هدف قرار داده، سکاندار درست این کشتی را باوجود طوفان‌ها و ناملایمات اقتصادی به ساحل خواهد رساند و انتخاب اشتباه ممکن است کل کشتی را به اعماق دریا فرو برد. بنابراین در اینجا مهم‌ترین سوال آن است که اتاق بازرگانی احتیاج به چه کسی دارد؟ فردی که برای ریاست و هیات رئیسه ی اتاق بازرگانی ایران انتخاب میشود باید دارای چه شاخصه‌هایی باشد تا کشتی به ساحل برسد؟ چراکه همه ما می‌دانیم در این شرایط اگر ناخدای جدید بخش خصوصی باید به طور کامل با ناملایمات مسیر آشنا باشد و بی‌تجربگی او مساوی است با به خاک نشستن آخرین امیدهای بخش خصوصی.

در برهه کنونی، اقتصاد کشور در حصار دولت فرو رفته و بسیاری معتقدند اتاق به عنوان تنها پارلمان بخش خصوصی می‌تواند اقتصاد را از بند دولت رها کند و آن را به صاحبان اصلی خود یعنی تجار و بازرگانان بسپارد. از این رو ضروی است که بخش خصوصی را به طور کامل بشناسد و با مشکلاتی که بخش خصوصی با آن دست و پنجه نرم می‌کند، اشنا باشد. بخش خصوصی کشور در حال حاضر در منگنه تحریم‌ها، مسائل ارزی، مسائل اقتصاد کلان، قیمت‌گذاری دستوری و.... قرار دارند و سکاندار بعدی بخش خصوصی باید به معنای واقعی با این مشکلات آشنا بوده و آنان را با گوشت و استخوان لمس کرده باشد تا بتواند جهت تحقق مناقع بخش خصوصی قدم بردارد. بسیاری از فعالان اقتصادی، عدم استقلال اتاق بازرگانی را مهم‌ترین مشکل اتاق می‌دانند؛ بنابراین هیات رییسه جدید باید بتواند در مسیر بازسازی این استقلال قدم بردارد و با همراهی و همدلی دولت، به اعتلای بخش خصوصی کمک کند. به عبارت بهتر فردی که برای هیات رییسه اتاق بازرگانی انتخاب میشود باید چندین مورد از شاخصه های عمومی و خصوصی را دارد باشد. از اعم این شاخصه‌ها می‌توان به قدرت متقاعدسازی، توانایی ایجاد تفکر و همسو سازی سایر جریانات، جلوگیری از تفرقه و ایجاد اتحاد میان اعضا و مهم ترین نکته توانایی رهبری اشاره کرد؛ حال سوال اینجاست رهبر کیست؟ رهبر در معنای لغوی به معنای پیشوا و راهور هست اما در دل این جمله معانی مهم و قابل توجهی نهفته شده است مانند قابل اعتماد، اجماع شده و همچنین کسی که از نظر همه یا حداکثر افراد دارای سخنی است که قابل احترام است. از دیگر ویژگی‌هایی که این رهبر باید دارا باشد، میتوان به توانایی های فرد در اداره شرکت یا نهاد تحت مدیریت وی اشاره کرد. ضروری است که بدانیم آیا فرد مورد نظر ما در شرکت یا محل کار شخصی خود ایا فرد موفق است؟ اگر قرار بود جای هیات نمایندگان، کارمندانش به او رای می‌دادند، آیا باز هم فرد مورد نظر رای لازم را کسب می‌کرد؟ به عبارت دقیق‌تر، فردی که رهبری بخش خصوصی را بر عهده می‌گیرد باید یک شوالیه واقعی باشد. شوالیه کسی است که میتواند با رهبری درست اینده ی اتاق بازرگانی ایران را متحول کند و تفکر و تحولی جدید برای بخش خصوصی و مجلس تجار ایجاد خواهد کرد. یک شوالیه به جنگ مشکلات رفته و ترس از دست دادن کرسی ندارد. شوالیه به تهدیدها توجهی ندارد و اسیر تعارض منافع نخواهد شد. شوالیه اتاق را از پدرخوانده‌ها رها خواهد کرد و از تمام ظرفیت‌های بخش خصوصی جهت تحقق منافع همین بخش استفاده خواهد کرد. بنابراین ضروری است که بخش خصوصی با آگاهی کامل شوالیه بعدی اتاق را بشناسد. چراکه این انتخاب می‌تواند دو راهی سرنوشت ساز بخش خصوصی باشد و به بقا یا نابودی این بخش بینجامد.

در همین راستا سایت خبری «اقتصاد آنلاین» از اعضای اتاق بازرگانی و فعالان بخش خصوصی دعوت می‌کند تا مشکلات خود در بخش خصوصی طی سال‌های اخیر را اعلام و مهم‌ترین شاخصه‌هایی که برای شوالیه بعدی اتاق در نظر دارند را به سمع ما برسانند تا با انتشار آن، قدمی در جهت اعتلای بخش خصوصی برداریم و امید است با کمک فعالان این بخش، آینده روشنی برای بخش خصوصی کشور را شاهد باشیم.

*مدیر بازرگانی و روابط عمومی اقتصادآنلاین