منظور از سهامدار کیست؟

​سهامداران اساسا مالک شرکت هستند که این مالکیت با حقوق و مسئولیت های خاص خود همراه خواهد بود. این نوع مالکیت به آنها اجازه می دهد تا از مزایای موفقیت یک کسب‌وکار بهره ببرند. این پاداش ها به صورت افزایش ارزش سهام یا سود مالی توزیع شده به عنوان سود پرداختی سهام عاید آن‌ها می‌شود. برعکس، زمانی که شرکتی ضرر می‌کند قیمت سهام آن همواره کاهش می‌یابد که ممکن است باعث ضرر سهامداران یا کاهش ارزش سبد سرمایه‌گذاری آن‌ها شود.

نکات کلیدی

سهامدار شرکت می تواند تنها مالک یک سهم از شرکت باشد.

سهامداران مشمول سود (یا زیان) سرمایه و یا دریافت سود توزیعی سهام به عنوان مدعیان اضافی بر سود شرکت هستند.

سهامداران همچنین از حقوق خاصی مانند رأی دادن در مجامع سهامداران برای تأیید اعضای هیئت مدیره، تقسیم سود یا تایید فرآیندهای ادغام برخوردار هستند.

در صورت ورشکستگی، ممکن است سهامداران کل مبلغ سرمایه گذاری خود را از دست بدهند.

آشنایی با سهامداران

همانطور که در بالا ذکر شد، سهامدار نهادی است که مالک یک یا چند سهم از سهام شرکت یا صندوق سرمایه‌گذاری مشترک است. سهامدار بودن (یا همان طور که اغلب به آنها سهامدار گفته می‌شود) حقوق و مسئولیت های خاصی به همراه دارد. سهامدار همراه با سهیم شدن در موفقیت مالی کلی شرکت همچنین مجاز است در مورد مسائل خاصی که بر شرکت یا صندوقی که در آن سهام دارند تاثیر می‌گذارند، رای دهد.

سهامدار منفردی که مالک بیش از 50 درصد از سهام یک شرکت باشد یا بیش از 50 درصد سهام را تحت کنترل خود داشته باشد، سهامدار اکثریت نامیده می شود. در مقایسه، افرادی که کمتر از 50 درصد از سهام یک شرکت را در اختیار دارند به عنوان سهامداران اقلیت طبقه بندی می شوند.

بیشتر سهامداران اکثریت موسسان شرکت هستند. در شرکت‌های قدیمی‌تر و با سابقه‌تر، اکثر سهامداران نیز اغلب با بنیانگذاران شرکت مرتبط هستند. در هر صورت، زمانی که این سهامداران بیش از نیمی از حق رأی را کنترل کنند از قدرت قابل توجهی برای تأثیرگذاری بر تصمیمات عملیاتی حیاتی شرکت از جمله جایگزینی اعضای هیئت مدیره و مدیران سطح C مانند مدیران عامل و سایر پرسنل ارشد برخوردار خواهند بود. به همین دلیل است که بسیاری از شرکت ها اغلب از داشتن سهامداران اکثریت در میان رده های سهامداران خود اجتناب می کنند.

سهامداران شرکت‌ها برخلاف صاحبان شرکت های انفرادی یا تضامنی شخصاً در قبال بدهی ها و سایر تعهدات مالی شرکت مسئولیتی ندارند. بنابراین، اگر شرکتی ورشکسته شود، طلبکاران آن نمی توانند دارایی های شخصی سهامداران را هدف قرار دهند.

مهم

سهامداران حق دارند عوایدی را که پس از فروش دارایی های شرکت باقی می‌ماند، جمع آوری کنند. با این حال، طلبکاران، دارندگان اوراق قرضه و سهامداران ممتاز در این زمینه نسبت به سهامداران عادی ارجحیت دارند که ممکن است پس از پرداخت تمام بدهی ها چیزی برای سهامداران عادی باقی نماند.

ملاحظات ویژه

وقتی صحبت از سهامدار شدن به میان می آید، چند نکته وجود دارد که افراد عادی بایستی در نظر بگیرند. این نکات شامل حقوق و مسئولیت های مربوط به سهامدار بودن و پیامدهای مالیاتی آن می‌شوند.

حقوق سهامداران

طبق اساسنامه و آیین‌نامه یک شرکت، سهامداران معمولا از حقوق زیر برخوردار هستند:

حق بازرسی دفاتر و سوابق شرکت

قدرت شکایت از شرکت به دلیل تخلفات مدیران و یا مسئولین آن

حق رای دادن در مورد موضوعات کلیدی شرکت مانند تعیین مدیران هیئت مدیره و تصمیم گیری در مورد تایید یا عدم تایید فرآیند ادغام احتمالی

استحقاق دریافت سود توزیعی سهام

حق شرکت در جلسات سالانه چه به صورت حضوری و چه از طریق کنفرانس تلفنی

حق رای دادن در مورد موضوعات مهم به واسطه نمایندگان خود، چه از طریق برگه های رای پستی یا از طریق پلتفرم های رای گیری آنلاین در صورتی که نتوانند شخصاً در جلسات رای گیری شرکت کنند.

حق مطالبه بخش متناسبی از عواید حاصل از فروش دارایی‌های شرکت

سهامداران و اداره مالیات (IRS)

اگر سهامدار هستید بایستی به این نکته توجه داشته باشید که هرگونه سودی را که از این طریق به دست می آورید باید به عنوان درآمد (یا زیان) در اظهارنامه مالیاتی شخصی خود گزارش کنید. به خاطر داشته باشید که این قانون برای سهامداران شرکت های S اعمال می شود. این شرکت‌ها معمولاً مشاغل کوچک تا متوسط ​​هستند که کمتر از 100 سهامدار دارند. ساختار این شرکت‌ها به گونه ای است که درآمد کسب شده توسط کسب و کار ممکن است در سهامداران توزیع شود. این عواید شامل هر گونه مزایا دیگری مانند اعتبارات یا کسورات مالیاتی و ضررها می شود.

به گفته اداره مالیات (IRS)، «سهامداران شرکت های S بایستی جریان درآمد و زیان خود را در اظهارنامه های مالیاتی شخصی گزارش دهند و مالیات این عواید بر اساس نرخ مالیات بر درآمد فردی آنها محاسبه می شود. این مسئله به شرکت های S اجازه می دهد تا از پرداخت مالیات مضاعف بر درآمد شرکتی اجتناب کنند. شرکت های S مسئول پرداخت مالیات برای برخی سودهای داخلی و درآمد غیرفعال خود در سطح واحد تجاری هستند.»

این ویژگی برخلاف سهامداران شرکت های C است که مشمول مالیات مضاعف هستند. در این ساختارهای تجاری، سود کسب‌وکار هم در سطح شرکتی و هم در سطح شخصی برای سهامداران مشمول مالیات است.

واقعیت سریع

افسانه رایجی وجود دارد که شرکت ها باید ارزش سهامداران خود را بیشینه سازند. اگرچه این مسئله ممکن است هدف مدیران یا سرپرستان یک شرکت باشد، اما این مسئله وظیفه قانونی آن‌ها نیست.

انواع سهامداران

بسیاری از شرکت ها دو نوع سهام صادر می کنند: عادی و ترجیحی. سهام عادی رایج‌تر از سهام ممتاز است. معمولا، سهامداران عادی از حق رای برخوردار هستند، در حالی که چنین حقی برای سهامداران ممتاز وجود ندارد. با این حال، سهامداران ممتاز حق تقدمی نسبت به دریافت سود توزیعی سهام دارند. علاوه بر این، سود سهام سهام پرداختی به سهامداران ممتاز عموماً از سود سهام پرداخت شده به سهامداران عادی بیشتر است.

انواع اصلی سهامداران چیستند؟

هر سهامدار عمده مالک و کنترل‌کننده بیش از 50 درصد از سهام یک شرکت است. این نوع سهامداران اغلب بنیانگذاران شرکت یا فرزندان آنها هستند. سهامداران اقلیت کمتر از 50 درصد از سهام یک شرکت را در اختیار دارند و حتی ممکن است تنها مالک یک سهم از سهام شرکت باشند.

برخی از حقوق اصلی سهامداران چیستند؟

سهامداران حق دارند دفاتر و سوابق شرکت را بازرسی کنند، از شرکت به دلیل تخلفات مدیران و یا مسئولین آن شکایت کنند، و در مورد مسائل مهم شرکت مانند تعیین اعضای هیئت مدیره رای دهند. علاوه بر این، آنها حق دارند فرآیندهای ادغام احتمالی شرکت را تایید کنند یا نکنند، سود توزیعی سهام را دریافت کنند، در جلسات سالانه شرکت  کنند، در مورد موضوعات مهم توسط نمایندگان خود رای دهند و از عواید حاصل از فروش دارایی‌های شرکت بخشی متناسب با میزان مالکیت سهام خود را مطالبه کنند.

تفاوت بین سهامداران ممتاز و عادی چیست؟

تفاوت اصلی بین سهامداران ممتاز و عادی این است که سهامداران ممتاز معمولاً حق رای ندارند، در حالی که سهامداران عادی دارای چنین حقی هستند. با این حال، سهامداران ممتاز نسبت به درآمد شرکت حق تقدم دارند، به این معنی که سود سهام آن‌ها قبل از سهامداران عادی پرداخت می شود. سهامداران عادی در مورد حق مطالبه دارایی های شرکت در آخرین ردیف قرار دارند، به این معنی که پس از پرداخت سرمایه طلبکاران، دارندگان اوراق قرضه و سهامداران ممتاز مبلغی به آن‌ها پرداخت می شود.