انباشت چیست و نحوه عملکرد آن چگونه است؟

​به عنوان مثال، بهره یک حساب پس انداز در طول زمان انباشته می‌شود به طوری که کل مبلغ موجود در آن حساب افزایش می یابد. عبارت انباشت اغلب به حسابداری تعهدی مربوط می شود که به روش استاندارد حسابداری برای اکثر شرکت ها تبدیل شده است.

نکات کلیدی

هنگامی که یک مبلغ مالی انباشته می شود، اساساً برای پرداخت یا دریافت در یک دوره آینده ذخیره می شود.

انباشت اغلب به مفاهیم حسابداری تعهدی اشاره دارد، که در آن از اصطلاحات درآمد وصول نشده و هزینه های پرداخت نشده استفاده می‌شود.

درآمد وصول نشده زمانی است که یک شرکت محصول یا خدماتی را فروخته است اما هنوز در ازای آن پولی دریافت نکرده است.

هزینه های پرداخت نشده هزینه هایی هستند که قبل از پرداخت شناخته می شوند، مانند برخی هزینه های معین بهره یا حقوق.

نحوه عملکرد انباشت

هنگامی که یک مبلغ مالی انباشته می شود، اساساً برای پرداخت یا دریافت در یک دوره آینده ذخیره می شود. هم دارایی ها و هم بدهی ها ممکن است در طول زمان انباشته شوند. اصطلاح «اقلام تعهدی» زمانی که در حوزه مالی استفاده می‌شود، مترادف با «اقلام تعهدی» در روش حسابداری خاصی است که در اصول پذیرفته شده حسابداری (GAAP) و استانداردهای بین المللی گزارش‌دهی مالی (IFRS) مشخص شده است.

اقلام تعهدی نوعی تعدیل اطلاعات حسابداری هستند که برای پیگیری و ثبت درآمدهایی که به دست آمده اما وصول نشده اند یا هزینه هایی که تحمیل شده اما پرداخت نشده اند استفاده می شود. اقلام تعهدی را عکس اقلام تحقق نیافته می‌توان در نظر گرفت–به طوری که در اقلام تعهدی، رویداد مالی مربوطه قبلاً اتفاق افتاده است اما مبلغی پرداخت یا دریافت نشده است.

اقلام تعهدی پذیرفته شده و اجباری توسط هیئت استانداردهای حسابداری مالی (FASB) که تفسیرهای ممکن از اصول پذیرفته شده حسابداری را کنترل می‌کند، تعیین می‌شوند. اقلام تعهدی ممکن است شامل حساب های پرداختنی، حساب های دریافتنی، سرقفلی، بدهی مالیاتی آتی و هزینه بهره آتی باشد.

ملاحظات ویژه

رویه حسابداری تعهدی وضعیت عملکرد و موقعیت مالی یک شرکت را با شناخت رویدادهای اقتصادی بدون توجه به زمان وقوع معاملات نقدی اندازه‌گیری می‌کند و تصویر بهتری از سلامت مالی شرکت ارائه می‌کند و اجازه می‌دهد اقلام تعدیل کننده حساب‌های دارایی یا بدهی در طول زمان انباشته شوند.

این رویه برخلاف روش حسابداری نقدی است که در آن درآمدها و هزینه‌ها زمانی ثبت می‌شوند که وجوه واقعاً پرداخت یا دریافت شوند و اعتبار و بدهی‌های آتی را از محاسبه درآمد نادیده می‌گیرد. حسابداری مبتنی بر پول نقد نیازی به تعدیل نیاز ندارد.

در حالی که برخی از مشاغل بسیار کوچک یا جدید از حسابداری نقدی استفاده می کنند، شرکت ها معمولاً روش حسابداری تعهدی را ترجیح می دهند. حسابداری تعهدی تصویری به مراتب بهتر از حسابداری بهای تمام شده از وضعیت مالی یک شرکت ارائه می دهد زیرا نه تنها امور مالی جاری شرکت بلکه معاملات آتی را نیز در نظر می‌گیرد.

برای مثال، اگر شرکتی در ماه ژانویه محصولی به ارزش 100 دلار را به صورت اعتباری فروخته است، تحت روش حسابداری تعهدی آن 100 دلار را در ماه ژانویه ثبت می‌کند نه اینکه برای ثبت آن تا زمان وصول آن منتظر بماند که ممکن است ماها طول بکشد یا اصلا پرداخت نشود.

انواع اقلام تعهدی

همه اقلام تعهدی به یکی از دو دسته زیر تقسیم می شوند – درآمد وصول نشده یا هزینه پرداخت نشده.

درآمد وصول نشده

درآمد وصول نشده نشان دهنده درآمد یا دارایی هایی (از جمله دارایی های غیر نقدی) است که هنوز دریافت نشده‌اند. این اقلام تعهدی زمانی ایجاد می‌شوند که یک کالا یا خدمات توسط شرکتی فروخته شود، اما مشتری وجه آن را پرداخت نمی‌کند. شرکت‌هایی که حجم زیادی از تراکنش‌های کارت اعتباری دارند، معمولاً دارای سطوح بالایی از حساب‌های دریافتنی و درآمد وصول نشده خواهند بود.

فرض کنید که شرکت ABC شرکت مشاوره XYZ را برای کمک به پروژه ای که تخمین زده می شود تکمیل آن سه ماه طول بکشد، استخدام می کند. هزینه این کار 150000 دلار است که پس از اتمام پروژه پرداخت می شود. در حالی که ABC پس از عبور از هر نقطه عطف ماهانه 50000 دلار به XYZ بدهکار می‌شود، کل هزینه به جای پرداخت اقساطی در طول مدت پروژه انباشته می‌شود.

هزینه پرداخت نشده

هرگاه کسب و کاری هزینه ای را قبل از پرداخت واقعی آن به رسمیت بشناسد، می تواند تعدیلات تعهدی مربوط به آن را دفتر کل خود ثبت کند. هزینه را همچنین می‌توان به صورت تعهدی در ترازنامه نیز درج کرد و در صورت سود و زیان در برابر درآمد منظور کرد. انواع متداول هزینه های تعهدی عبارتند از:

هزینه بهره پرداخت نشده- این هزینه زمانی اتفاق می‌افتد که کسب‌وکاری قبل از دریافت صورتحساب ماهانه، بایستی برای بدهی خود بهره پرداخت کند.

اقلام تعهدی تامین کننده – این هزینه‌ها زمانی اتفاق می افتد که شرکتی کالا یا خدماتی را از یک تامین کننده به صورت اعتباری دریافت کند و قصد داشته باشد هزینه آن را در تاریخ بعدی در آینده به تامین کننده پرداخت کند.

اقلام تعهدی دستمزد یا حقوق – این هزینه‌ها زمانی اتفاق می‌افتند که شرکتی قبل از پایان ماه حقوق یک ماه کامل کار را به کارکنان پرداخت می‌کند.

هر زمان که به شناخت تعهدات پرداخت نشده در صورت های مالی نیاز باشد، ممکن است ثبت هزینه بهره، مالیات و سایر پرداخت ها به شکل اقلام تعهدی ضرورت پیدا کند. در غیر این صورت، ممکن است هزینه های عملیاتی برای یک دوره معین کمتر از مقدار واقعی اعلام شود، که منجر به افزایش درآمد خالص می شود.

زمانی که یک هفته کاری با گزارش های مالی ماهانه و زمان پرداخت حقوق و دستمزد مطابقت نداشته باشد، ممکن است هزینه حقوق به صورت اقلام تعهدی ثبت شود. به عنوان مثال، ممکن است تاریخ پرداخت حقوق و دستمزد کارکنان در 28 ژانویه تعیین شده باشد. اگر کارمندان مجبور باشند در 29، 30 یا 31 ژانویه نیز کار کنند، این روزهای کاری همچنان جزء هزینه های عملیاتی ژانویه محسوب می شوند. بااین‌حال، در زمان پرداخت حقوق و دستمزد فعلی این روزهای کاری لحاظ نشده‌اند، بنابراین برای لحاظ کردن هزینه حقوق این روزهای کاری از حساب حقوق تعهدی استفاده می شود.

دلایل مختلفی برای ثبت هزینه های خاص به شکل تعهدی وجود دارد. هدف کلی حساب تعهدی تطبیق هزینه ها با دوره حسابداری است که طی آن متحمل شده‌اند. هزینه های پرداخت نشده هم‌چنین برای پیش بینی میزان هزینه هایی که شرکت می تواند در آینده انتظار پرداخت آن‌ها را داشته باشد موثر هستند.