بستانکار کیست و چه تفاوتی با بدهکار دارد؟

​افردی که به دوستان یا خانواده خود وام می‌دهند یا کسب‌وکارهایی که لوازم یا خدمات فوری را به شرکت‌ها یا افراد ارائه می‌کنند اما به آن‌ها اجازه می‌دهند هزینه آن‌ها را با تاخیر پرداخت کنند، ممکن است طلبکاران شخصی در نظر گرفته شوند.

طلبکاران واقعی بانک ها یا شرکت های مالی هستند که قراردادهای قانونی و قراردادهای وام با وام گیرنده امضا می‌کنند که در صورت عدم پرداخت وام به وام دهنده حق مطالبه هر یک از دارایی های واقعی یا وثیقه بدهکار را می دهند.

نکات کلیدی

بستانکارانی مانند بانک‌ها می‌توانند مالکیت وثیقه‌هایی مانند خانه‌ها و خودروهای شخصی را در ازای وام‌های تضمین شده در اختیار بگیرند و بدهکاران را به دلیل بدهی‌های بدون وثیقه به دادگاه بکشانند.

وام گیرندگان با نمرات اعتباری خوب برای اعتباردهندگان کم خطر به حساب می‌آیند و این وام گیرندگان اغلب نرخ های بهره‌تر کم را پرداخت می کنند.

آشنایی با بستانکاران

بستانکاران اغلب در ازای وام هایی که به مشتریان خود ارائه می دهند بهره دریافت می کنند مانند نرخ بهره 5 درصد برای وام 5000 دلاری. بهره نشان دهنده هزینه وام بدهکار و میزان خطری است که وام اعتبار دهنده به دلیل احتمال عدم بازپرداخت وام می‌پذیرد.

بیشتر بستانکاران برای کاهش ریسک نرخ بهره یا کارمزد وام را به رتبه اعتباری وام گیرنده و سابقه اعتباری آن در گذشته پیوند می زنند. وام گیرندگان که رتبه‌های مطلوب دارند از نظر اعتباردهندگان کم خطر در نظر گرفته می شوند و این وام گیرندگان اغلب نرخ های بهره کمتر را پرداخت می کنند.

در مقابل، وام گیرندگانی که رتبه اعتباری پایینی دارند ریسک بیشتری برای طلبکاران به همراه دارند و اغلب برای مقابله با این ریسک، نرخ بهره بالاتری از آنها دریافت می شود.

بستانکار در مقابل بدهکار

در حالی که بستانکار نهادی است که به نهادهای دیگر اعتبار می‌دهد، بدهکار نیز به طرف قانونی دریافت‌کننده این اعتبارات یا وام گفته می‌شود که به خاطر دریافت آن بدهکار می‌شود و با بازپرداخت آن موافقت می کند.

اگر پول بستانکاران بازپرداخت نشود چه اتفاقی می افتد؟

بستانکاران تضمین شده که اغلب بانک‌ها یا شرکت‌های وام مسکن هستند به لحاظ قانونی حق دارند اموالی مانند خودرو یا خانه را که به عنوان وثیقه وام استفاده شده‌اند مصادره کنند که این فرآیند اغلب از طریق استفاده از حق رهن یا تصاحب مالکیت اموال انجام می‌شود.

بستانکاران تضمین نشده مانند شرکت‌های کارت اعتباری نیز بستانکارانی هستند که وام گیرندگان آن‌ها موافقت نکرده‌اند برای تضمین بدهی، اموالی مانند خودرو یا خانه را به عنوان وثیقه در اختیار آن‌ها قرار دهند. این بستانکاران می‌توانند به دلیل بدهی های پرداخت نشده بدون وثیقه از این بدهکاران شکایت کنند و دادگاه ها ممکن است بدهکار را به پرداخت، تخصیص دستمزد یا انجام اقدامات دیگر وادار کند.

بستانکاران و ورشکستگی

ورشکستگی یک فرآیند قانونی است که از طریق آن افرادی که نمی توانند بدهی خود را به بستانکاران پرداخت کنند از بخشی از بدهی خود یا تمام آن خلاص می‌شوند. شروع فرآیند ورشکستگی با اعلام بدهکار و با حکم دادگاه صادر می شود.

هنگامی که بدهکاری اعلام ورشکستگی می کند، دادگاه روند رسیدگی به ادعای وی را به بستانکار اعلام می کند. در برخی موارد ورشکستگی، تمام دارایی های غیر ضروری بدهکار برای بازپرداخت بدهی فروخته می شود و متولی ورشکستگی بدهی ها را به ترتیب اولویت آن‌ها بازپرداخت می کند.

بدهی های مالیاتی و نفقه کودکان همراه با جریمه های جنایی و پرداخت اضافی مزایای فدرال معمولاً بالاترین رتبه را برای بازپرداخت دارند. وام های بدون وثیقه مانند کارت های اعتباری در آخرین اولویت قرار می گیرند و این طلبکاران کمترین شانس را برای بازپس گرفتن وجوه از بدهکاران در طول مراحل ورشکستگی خواهند داشت.