نسبت کل بدهی به دارایی های سرمایه ای چگونه محاسبه می شود؟
شرکت‌هایی که بدهی بالاتری دارند باید آن را با دقت مدیریت و اطمینان حاصل کنند که جریان نقدی کافی برای مدیریت بازپرداخت اصل و بهره بدهی باقی می‌ماند.
بدهی بالاتر برحسب درصدی از کل دارایی‌های سرمایه‌ای به معنای ریسک ورشکستگی بالاتر شرکت است.
فرمول نسبت کل بدهی به دارایی های سرمایه ای به صورت زیر نوشته می‌شود:
نسبت کل بدهی به دارایی سرمایه ای چه چیزی را نشان می‌دهد؟
هر کسب‌وکاری از دارایی‌های خود برای تولید محصولات و خدمات، فروش آن‌ها و کسب سود استفاده می‌کند و دارایی‌های سرمایه‌ای شرکت به مقدار پول جمع‌آوری شده برای خرید دارایی اشاره دارد. کسب و کارها می توانند با صدور بدهی به طلبکاران یا با فروش سهام به سهامداران، سرمایه جمع آوری کنند. می توانید میزان سرمایه جذب شده را در حساب‌های بدهی بلندمدت و سرمایه سهامداران ترازنامه شرکت مشاهده کنید.
نکات کلیدی
نسبت کل بدهی به دارایی های سرمایه‌ای معیاری از توانایی بازپرداخت بدهی شرکت که نسبت بدهی استفاده شده برای تامین مالی دارایی های یک شرکت را نسبت به مقدار سرمایه سهامداران به کار رفته برای همان هدف نشان می دهد.
مقادیر بالاتر این نسبت به این معنی است که شرکت از اهرم مالی بیشتری استفاده می‌کند و با خطر ورشکستگی بالاتری مواجه است.
نمونه هایی از کاربرد نسبت کل بدهی به دارایی های سرمایه ای
برای مثال فرض کنید که شرکت ABC دارای 10 میلیون بدهی کوتاه مدت، 30 میلیون دلار بدهی بلند مدت و 60 میلیون دلار سرمایه سهامداران باشد. نسبت بدهی به دارایی‌های سرمایه‌ای شرکت به شرح زیر محاسبه می شود:
نسبت بدهی به دارایی‌های سرمایه‌ای:
این نسبت نشان می دهد که 40 درصد از ساختار سرمایه این شرکت را بدهی تشکیل می دهد.
ساختار سرمایه شرکت دیگری به نام XYZ را در نظر بگیرید که دارای 5 میلیون دلار بدهی کوتاه مدت، 20 میلیون دلار بدهی بلند مدت و 15 میلیون دلار سرمایه سهامداران است. نسبت بدهی به سرمایه شرکت به صورت زیر محاسبه می شود:
نسبت کل بدهی به دارایی سرمایه ای:
اگرچه مبلغ دلاری بدهی شرکت XYZ در مقایسه با شرکت ABC کمتر است (25 میلیون دلار در مقابل 40 میلیون دلار) اما بدهی بخش قابل توجهی از ساختار سرمایه آن را تشکیل می دهد. در صورت رکود اقتصادی، شرکت XYZ ممکن است در پرداخت سود بدهی خود با مشکلات بیشتری نسبت شرکت ABC مواجه شود.
سطح قابل قبول بدهی کل هر شرکتی به صنعتی که در آن فعالیت می کند بستگی دارد. در حالی که شرکت‌های فعال در بخش‌های سرمایه‌بر مانند آب و برق، خطوط لوله انتقالی و مخابرات معمولاً اهرم مالی بالایی دارند، جریان‌های نقدی آن‌ها نسبت به شرکت‌های فعال در بخش‌های دیگر که درآمد غیرمنسجم‌تری تولید می‌کنند، قابل پیش‌بینی‌تر است.
