منظور از نرخ بازار باز چیست؟
نرخهای بهره ابزارهای بدهی مانند اوراق تجاری و حوالههای بانکی در دسته نرخهای بازار باز قرار میگیرد. اوراق بدهی شامل اوراق قرضه دولتی، اوراق قرضه شرکتی، گواهی سپرده (CD)، اوراق قرضه شهرداری و سهام ممتاز میشوند.
نرخ های بازار باز حساس هستند و ممکن است اغلب در نوسان باشند. این نرخها مستقیماً به تغییرات فشارهای عرضه و تقاضا در بازار باز پاسخ میدهند. تمایز نرخ بازار باز از عملیات بازار باز ضروری است. عملیات بازار باز ساختاری است که به فدرال رزرو اجازه میدهد عرضه مانده ذخایر موجود در سیستم بانکی را تحت تاثیر قرار دهد و کنترل کند. این روش اعمال کنترل یکی از شیوههای اصلی اجرای سیاستهای پولی است که فدرال رزرو از آن استفاده میکند.
عملیات بازار باز معمولاً شامل خرید و فروش اوراق بهادار دولتی توسط یک بانک مرکزی در بازار باز میشود. این تراکنش ها امکان گسترش یا کاهش حجم پول موجود در سیستم بانکی را در هر زمان معین فراهم می کنند. خرید اوراق بهادار باعث تزریق پول نقد به سیستم بانکی می شود که باعث رشد اقتصادی می شود. در مقابل، زمانی که اوراق بهادار فروخته می شود، این امر نتیجه معکوس خواهد داشت و اقتصاد را کوچکتر میسازد.
سایر نرخهایی که بر بازار باز تأثیر میگذارند
نرخ بازار باز با نرخ تنزیل و سایر نرخ های رسمی دیگر که فدرال رزرو تعیین میکند متفاوت است. نرخ تنزیل نرخ بهره ای است که به وام هایی که بانک های تجاری و سایر موسسات مالی سپرده گذاری از پنجره تنزیل فدرال رزرو دریافت میکنند اعمال می شود.
کمیته بازار باز فدرال (FOMC)، کمیته ای در نظام فدرال رزرو است که هدفی را برای نرخ وجوه فدرال تعیین می کند، نرخ وجوه فدرال رزرو نرخ بهرهای است که بانک ها در هنگام پرداخت وام یکشبه از وجوه فدرال رزرو خود به یکدیگر دریافت میکنند. سپس کمیته بازار باز فدرال از فعالیت معاملاتی اوراق بهادار دولتی در بازار باز برای دستیابی به آن نرخ استفاده می کند. این نرخ اهمیت زیادی دارد زیرا نرخ وجوه فدرال به نوبه خود، بر سایر دستههای مهم نرخهای بهره از جمله نرخ بازار باز، تأثیر میگذارد.
بازار ثانویه و نرخ های بازار باز
نرخهای بازار باز برای هر ابزار بدهی که در بازار ثانویه معامله میشود اعمال میشوند، بازار ثانویه بازاری است که سرمایهگذاران در آن اوراق بهادار را به جای خرید مستقیم از شرکت صادرکننده با یکدیگر خرید و فروش میکنند. این بازار ثانویه گاهی اوقات به عنوان بازار جانبی نیز شناخته می شود. این بازار شامل سرمایه گذارانی می شود که بدون نیاز به معامله با نهاد اصلی صادرکننده اوراق بهادار، این اوراق را در میان خود معامله میکنند. این نوع از فعالیت های معاملاتی احتمالا همان چیزی است که اکثر افراد هنگام فکر کردن به بازار سهام در ذهن خود تصور می کنند. بازار ثانویه مقوله ای است که شامل بورسهای ملی معروف مانند NASDAQ و بورس نیویورک می شود. نرخهای وامهای تجاری بانکها در این دسته قرار نمیگیرند، زیرا سیاست فدرال رزرو اصلیترین عامل تعیین کننده آنها است.