منظور از بانک های صنعتی یا شرکت های وام صنعتی (ILC) چیست؟

بانک های صنعتی به عنوان شرکت های وام صنعتی (ILC) نیز شناخته می شوند. بانک های صنعتی تنها در چند ایالت می‌توانند مجوز رسمی کسب‌وکار دارند. ایالت یوتا اکثریت مجوزهای رسمی کسب‌وکارهای بانک های صنعتی در ایالات متحده را صادر کرده است.

نکات کلیدی

بانک‌ های صنعتی که به آن‌ها شرکت وام صنعتی (ILC) نیز گفته می شود – یک موسسه مالی رسمی دولتی هستند و معمولاً به شرکت‌های تجاری خاصی که در خارج حوزه نظارت سازمان‌های بانکداری فدرال قرار می‌گیرند تعلق دارند. مجوز رسمی کسب‌وکار بانک های صنعتی تنها توسط چند ایالت صادر می‌شود.

ایالت یوتا اکثریت مجوزهای رسمی کسب‌وکار بانک های صنعتی در ایالات متحده را صادر کرده است.

بانک های صنعتی بحث برانگیز شده اند زیرا به شرکت های غیرمالی اجازه می دهند خدمات بانکی را بدون نظارت فدرال رزرو ارائه دهند.

آشنایی با بانک های صنعتی

بانک‌های صنعتی در ابتدا در اوایل دهه ۱۹۰۰ تأسیس شدند تا به کارگران صنعتی کم‌درآمد یا با درآمد متوسطی که نمی‌توانستند واجد شرایط دریافت اعتبار از مؤسسات وام‌دهی متعارف باشند ابزاری برای دسترسی به سرمایه اعطا کنند.

عملکرد بانک های صنعتی توسط سازمان‌های نظارتی ایالتی و شرکت بیمه سپرده فدرال (FDIC) تنظیم می شوند. بانک های صنعتی به دلیل ساختار شرکتی متمایز خود می توانند تحت مالکیت شرکت ها باشند. آنها مشمول برخی از مقررات حاکم بر موسسات متعارف نیستند و الزامی به رعایت قانون شرکت هلدینگ بانکی ندارند. علاوه بر این، بانک های صنعتی تحت نظارت فدرال رزرو نیز نیستند. در نتیجه این عدم محدودیت نظارتی، بسیاری از شرکت های فناوری مالی و شرکت های سرمایه گذاری به درخواست مجوز فعالیت بانک صنعتی روی آورده‌اند. در حالی که قدرت بانکداری بانک‌های صنعتی در سراسر کشور محدود است اما معمولاً از همان اختیارات و امتیازات یک بانک تجاری متعارف برخوردارند. بانک‌های صنعتی در میان افرادی که طرفدار تقسیم قوی‌تری بین بانک‌ها و بنگاه‌های تجاری هستند، به موضوع بحث‌برانگیز تبدیل شده‌اند. منتقدان بانک‌های صنعتی مدعی هستند که این بانک‌ها امتیازات مجوز فعالیت بانکی را به شرکت‌ها اعطا می‌کنند بدون آنکه این شرکت‌ها را ملزم به رعایت مقررات و پیروی از سازمان‌های نظارتی سازند.

نقد بانک های صنعتی

در سال ۲۰۰۵، شرکت وال مارت درخواستی را برای تشکیل یک بانک صنعتی جدید به منظور کاهش کارمزد تراکنش های کارت اعتباری و نقدی ارائه کرد. این امر با مخالفت و اعتراض گسترده بانک های تجاری و سازمان‌های تنظیم کننده امور مالی مواجه شد.

شرکت بیمه سپرده فدرال در نهایت در سال ۲۰۰۶ امکان درخواست تشکیل بانک های صنعتی را به طور موقت تعلیق کرد. در همان زمان، قوانینی در سطح ایالتی به تصویب رسید که بانک‌های صنعتی احتمالی را از افتتاح شعبه در حوزه های قضایی مختلف باز می داشت.

شرکت وال مارت درخواست خود را در سال ۲۰۰۷ و قبل از اینکه شرکت بیمه سپرده فدرال بتواند تصمیمی در مورد وضعیت درخواست این شرکت بگیرد بازپس گرفت. مخالفان درخواست والمارت ادعا داشتند که مشارکت این شرکت در تجارت بانکی تهدیدی برای سیستم بانکی و صندوق بیمه سپرده FDIC است.

در اوایل سال ۲۰۱۹، لابی‌گران بانکداران محلی و مستقل آمریکا (ICBA) یک سند سیاستی را توزیع کردند که خواستار توقف ارائه بیمه سپرده فدرال به بانک‌های صنعتی بود. انگیزه این اقدام آن‌ها پیدایش موج جدیدی از شرکت‌های فین‌تک از جمله شرکت پردازشگر پرداخت Square بود که درخواست‌هایی را برای کسب مجوز بانک ایالتی ارسال کرده بودند. مجوز فعالیت بانکی به شرکت Square اجازه می‌داد تا وام و سایر خدمات مالی را مستقیماً به فروشندگان خود ارائه دهد. با این حال، انجمن بانکداران محلی و مستقل آمریکا ادعا می کند که مجوز فعالیت بانکی صنعتی یک خلاء قانونی است که کنگره باید آن را برطرف کند. شرکت‌های فین‌تک که مجوز فعالیت بانکی را دریافت می‌کنند نه تنها از نظارت فدرال رزرو معاف هستند، بلکه ملزم به افشای فعالیت‌های تجاری غیربانکی خود نیز نیستند.

در نوامبر ۲۰۱۹، سناتور جان کندی از لوئیزیانا لایحه‌ای به نام «قانون سال ۲۰۱۹ حذف بانکداری شرکتی سایه» ارائه کرد که عملاً به توانایی شرکت‌های غیرمالی برای تشکیل بانک‌های صنعتی پایان می‌داد. انجمن بانکداران محلی و مستقل آمریکا حمایت خود را از لایحه سناتور کندی اعلام کرد و مدعی شد که این لایحه راه گریز بانک های صنعتی را می بندد، سیستم مالی امن تری ایجاد می کند و به حفظ جدایی بخش بانکداری و بازرگانی کمک می کند.