منظور از پول داغ یا پول در گردش چیست؟

این نقل و انتقالات مالی بر نرخ مبادله ارز و به طور بالقوه بر تراز پرداخت های بین‌المللی یک کشور تأثیر می گذارد. در محافل اجرای قانون و نظارت بر بخش بانکداری، عبارت «پول داغ» ممکن است به پول‌های به سرقت رفته‌ای نیز اطلاق شود که علامت‌گذاری ویژه‌ای دارند و به همین دلیل قابل ردیابی و شناسایی هستند.

نکات کلیدی

بانک‌ها با ارائه گواهی سپرده کوتاه‌مدت با نرخ‌های بالاتر از حد متوسط، پول داغ را وارد اقتصاد می‌کنند.

اقتصاد چین نمونه ای از بازار پول داغ است که پس از فرار سرمایه‌گذاران سرد شد.

آشنایی با پول داغ

پول داغ نه تنها به ارزهای کشورهای مختلف مربوط می شود، بلکه ممکن است به سرمایه سرمایه گذاری شده در مشاغل رقیب نیز اشاره داشته باشد. بانک‌ها با ارائه گواهی‌های سپرده کوتاه‌مدتی (CD) که نرخ‌های بهره بالاتر از حد متوسط دارند، به دنبال جذب پول داغ هستند. اگر بانک نرخ های بهره خود را کاهش دهد، یا اگر یک موسسه مالی رقیب نرخ های بالاتری ارائه دهد، سرمایه گذاران معمولا وجوه پول داغ را به بانکی که نرخ بهره بهتری ارائه می دهد منتقل می‌کنند.

در بافتار جهانی، پول داغ تنها پس از رفع موانع تجاری و ایجاد زیرساخت های مالی پیچیده می تواند بین اقتصادها جریان یابد. پول داغ علیرغم در قالب این شرایط به سمت مناطق دارای رشد بالا سرازیر می‌شود که پتانسیل بازدهی بزرگ را ارائه می‌دهند. در مقابل، پول داغ از کشورها و بخش‌های اقتصادی با عملکرد ضعیف خارج می‌شود.

چین به عنوان بازار پول گرم و سرد

اقتصاد چین نمونه واضحی از افت و خیز پول داغ است. از آغاز قرن حاضر، اقتصاد به سرعت در حال رشد این کشور همراه با افزایش چشمگیر قیمت سهام شرکت‌های چینی، این کشور را به یکی از داغ ترین بازارهای پول در تاریخ تبدیل کرد.

با این حال، جهت جریان سیل پول به چین پس از کاهش قابل توجه ارزش یوان چین، همراه با یک اصلاح بزرگ در بازار سهام این کشور، به سرعت معکوس شد. لوئیس کوییز، تحلیلگر ارشد اقتصاد چین در بانک سلطنتی اسکاتلند تخمین می‌زند که این کشور تنها در بازه زمانی کوتاه شش ماهه از سپتامبر 2014 تا مارس 2015، حدود 300 میلیارد دلار پول داغ از دست داده است.

معکوس شدن جهت جریان بازار پول چین در تاریخ بی‌سابقه است. از سال 2006 تا 2014، ذخایر ارزی این کشور چند برابر شد و تراز 4 تریلیون دلاری برای این کشور ایجاد کرد که بخشی از آن از سرمایه گذاری خارجی بلندمدت در مشاغل چینی به دست آمده بود. اما بخش قابل توجهی از این ذخایر ارزی از پول داغی ناشی می شد که سرمایه گذاران با خرید اوراق قرضه با نرخ بهره جذاب و انباشت سهم‌هایی که ظرفیت بازده بالایی داشتند به این کشور سرازیر می‌کردند. علاوه بر این، سرمایه گذاران مبالغ فراوانی یوان چین را در نرخ‌های بهره ارزان استقراض کردند تا از سایر کشورها اوراق قرضه با نرخ بهره بالاتر خریداری کنند.

اگرچه بازار چین به دلیل رونق بازار سهام و ارز قوی خود به مقصد جذابی برای پول داغ تبدیل شده بود اما هجوم نقدینگی به این کشور در سال 2016 به میزان قابل توجهی کاهش یافت، زیرا قیمت بازار سهام این کشور به چنان نقطه اوجی رسید که فضای زیادی برای ادامه روند صعودی آن باقی نماند. علاوه بر این، از سال 2013 نیز نوسانات یوان نیز به واگذاری های گسترده‌ای منجر شد. ذخایر ارزی این کشور نیز طی 9 ماه از ژوئن 2014 تا مارس 2015 بیش از 250 میلیارد دلار کاهش یافته است.

در سال نیز 2019 اتفاقات مشابهی رخ داد و بر اساس برآوردهای موسسه مالی بین المللی بیش از 60 میلیارد دلار سرمایه بین ماه‌های مه تا ژوئن همان سال به دلیل افزایش معیارهای کنترل سرمایه و کاهش ارزش یوان از اقتصاد چین خارج شد.

مهم

فعالیت پول داغ عموما به سمت سرمایه گذاری هایی با افق کوتاه هدایت می شود.