درآمد قابل تصرف چیست و چگونه می توان آن را محاسبه کرد؟

درآمد شخصی قابل تصرف در سطح کلان به‌عنوان یکی از شاخص‌های اقتصادی کلیدی که برای سنجش وضعیت کلی اقتصاد استفاده می‌شود، به دقت پایش می‌شود.

نکات کلیدی

درآمد اختیاری مقدار درآمد خالص باقیمانده پس از پوشش همه نیازها است.

اقتصاددانان این اعداد را در سطح کلان پایش می کنند تا نحوه پس انداز، خرج و وام گرفتن مصرف کنندگان را دریابند.

هزینه سرپناه، غذا و بدهی ها معمولاً با استفاده از درآمد قابل تصرف پرداخت می شود.

دولت برای تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه مقدار از چک حقوق فرد بایستی برای بدهی‌های مالیاتی گذشته یا نفقه کودکان مصادره شود، از درآمد قابل تصرف استفاده می کند.

درک درآمد قابل تصرف

تعدادی از معیارهای آماری و شاخص های اقتصادی بر درآمد قابل تصرف مبتنی هستند. به عنوان مثال، اقتصاددانان از درآمد قابل تصرف به عنوان نقطه شروع محاسبه معیارهایی مانند درآمد اختیاری، نرخ های پس انداز شخصی، تمایل نهایی به مصرف (MPC) و تمایل نهایی به پس انداز (MPS) استفاده می کنند.

در اینجا هریک از این معیارها را به صورت خلاصه توضیح می‌دهیم:

درآمد اختیاری

درآمد اختیاری عبارت است از درآمد قابل تصرف منهای تمام پرداخت‌های ضروری، از جمله پرداخت وام مسکن یا اجاره، بیمه درمانی، غذا و حمل و نقل. این بخش از درآمد قابل تصرف را می توان به دلخواه خرج کرد. درآمد اختیاری اولین چیزی است که پس از از دست دادن شغل یا کاهش دستمزد کاهش می یابد. در طول رکود مشاغلی که کالاهای غیرضروری مانند جواهرات یا بسته های گردشگری را می فروشند بیشترین آسیب را متحمل می شوند. اقتصاددانان فروش این کسب‌وکارها را به منظور پیدا کردن نشانه هایی از رکود و بهبود به دقت پایش می‌کنند.

نرخ پس انداز شخصی

نرخ پس‌انداز شخصی درصدی از درآمد قابل تصرف است که به پس‌انداز برای بازنشستگی یا اهداف دیگر اختصاص می‌یابد. برای چندین ماه در طی سال‌های 2005 و 2006، میانگین نرخ پس‌انداز شخصی برای اولین بار از سال 1933 به بعد در محدوده منفی قرار گرفت. این مسئله به معنای آن بود که مردم آمریکا هر ماه از درآمد قابل تصرف خود استفاده می کردند و هم‌چنان مجبور بودند برای پر کردن شکاف هزینه و درآمد خود از پس انداز خود یا بدهی نیز استفاده کنند.

تمایل نهایی

تمایل نهایی به مصرف درصدی از هر دلار اضافی درآمد قابل تصرف است که بلافاصله خرج می شود، در حالی که تمایل نهایی به پس انداز درصدی است که پس انداز می شود.

ملاحظات ویژه

دولت فدرال برای مصادره دستمزد افراد با هدف تامین بدهی ها و نفقه فرزندان از روشی اندکی متفاوت برای محاسبه درآمد قابل تصرف استفاده می کند. این فرآیند به معنای توقیف بخشی از چک حقوق افراد حقوق‌بگیر قبل از پرداخت آن در روز پرداخت حقوق است و تا زمانی که مبلغ معوقه مالیات های گذشته یا نفقه عقب افتاده فرزندان بازپرداخت شود ادامه پیدا می‌کند.

دولت برای این منظور از درآمد قابل تصرف به عنوان نقطه شروع محاسبات خود استفاده می کند تا مشخص سازد که چه مقدار از هر چک حقوق را باید تصرف کند. مبلغ مصادره شده نبایستی از 25% درآمد قابل تصرف فرد یا مقداری که درآمد هفتگی فرد از 30 برابر حداقل دستمزد فدرال بیشتر شود و هرکدام که کمتر باشد انتخاب خواهد شد. در این محاسبات، مبلغ پرداختی به طرح بازنشستگی درآمد ناخالص نیز از درآمد قابل تصرف کسر می شود.

چطور می‌توان درآمد قابل تصرف را محاسبه کرد؟

برای محاسبه درآمد قابل تصرف، ابتدا باید بدانید درآمد ناخالص شما چقدر است. درآمد ناخالص هر فرد، کل دستمزد وی است یعنی کل مبلغی که قبل از کسر مالیات و سایر موارد به دست می‌آورد. از درآمد ناخالص، مالیات بر درآمدی که فرد بدهکار است کسر می‌شود. مبلغ باقی مانده درآمد قابل تصرف وی را نشان می‌دهد.

میانگین درآمد قابل تصرف در ایالات متحده چقدر است؟

تا سال 2020، درآمد سرانه قابل تصرف در ایالات متحده 52800 دلار بود. با این حال، شکاف قابل توجهی بین ثروتمندترین و فقیرترین افراد ایالات متحده وجود دارد. سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) گزارش داده است که درآمد 20 درصد از جمعیت ایالات متحده تقریباً 9 برابر بیشتر از 20 درصد پایین جامعه این کشور است.

نسبت درآمد قابل تصرف به پس انداز شده چیست؟

نسبت درآمد قابل تصرف پس‌انداز شده به عنوان میانگین تمایل به پس انداز (APS) شناخته می شود. این اصطلاح اقتصاد کلان، نسبت پس‌انداز نیز نامیده می‌شود و به نسبتی از درآمد یک جمعیت که به جای کصرف برای خدمات یا کالاها پس‌انداز می‌شود، اشاره دارد. برای محاسبه نسبت APS، کل پس انداز بر درآمد قابل مصرف (پس از کسر مالیات) تقسیم می‌شود.