منظور از هزینه قابل کسر از مالیات چیست؟
هزینه های قابل کسر از مالیات هزینه هایی هستند که مالیات دهندگان یا مشاغل می توانند از درآمد ناخالص تعدیل شده خود کم کنند که درآمد آنها را و در نتیجه کل مالیات را که باید بپردازند کاهش می دهد.
مالیات دهندگان منفرد ایالات متحده می‌توانند بسته به اینکه کدام روش درآمد مشمول مالیات کمتری را به همراه خواهد داشت از هزینه‌های قابل کسر استاندارد استفاده کنند یا فهرستی از تمام هزینه های قابل کسر خود را تهیه و ارسال کنند.
نکات کلیدی
اکثر حقوق بگیران از روش کسر استاندارد استفاده می کنند. با این حال، کسانی که هزینه‌های قابل کسر بسیار بالایی دارند، در صورتی که استفاده از «فهرست جزء به جزء» هزینه‌ها درآمد مشمول مالیات کمتری را باقی بگذارد می‌توانند از این روش استفاده کنند.
اداره مالیات ایالات متحده (IRS) فهرست ها، الزامات و مبالغ تمام هزینه های قابل کسر از مالیات موجود را ارائه می‌دهد.
هزینه های قابل کسر از مالیات رایج برای افراد کسر بهره وام دانشجویی، کسر هزینه های خوداشتغالی، کسر کمک های خیریه و کسر بهره وام مسکن را شامل می‌شوند.
هزینه های قابل کسر از مالیات تجاری هزینه‌های حقوق و دستمزد، آب و برق، اجاره‌بها، اجاره‌ی تجهیزات و سایر هزینه های عملیاتی را شامل می‌شود.
درک هزینه های قابل کسر از مالیات
برخی از متداول‌ترین هزینه‌های قابل از کسر مالیات افراد حقوق‌بگیر، عبارتند از هزینه پرداخت بهره وام مسکن، پرداخت مالیات ایالتی و محلی و کسورات خیریه.هم‌چنین هزینه‌های پزشکی که افراد بدون استفاده از بیمه و از جیب خود پرداخت کنند نیز قابل کسر از مالیات به حساب می‌آیند. هم‌چنین ممکن است افراد خوداشتغال نیز بتوانند بسیاری از هزینه های مربوطه را از درآمد مشمول مالیات کسر کنند.
با این وجود، اکثریت قریب به اتفاق آمریکایی‌ها از سال ۲۰۱۸ به بعد که تعداد کاربران روش کسر مالیات استاندارد دو برابر شد از این روش استفاده می‌کنند.
در سال مالیاتی ۲۰۲۱، کسر مالیات استاندارد برای مالیات دهندگان مجرد و زوج های متاهلی که به طور جداگانه صورت مالی خود را ارسال می‌کردند به ۱۲۵۵۰ دلار رسید. این رقم برای زوج های متاهلی که به طور مشترک گزارش مالیاتی خود را ارسال می‌کردند ۲۵۱۰۰ دلار و برای سرپرستان خانوار ۱۸۸۰۰ دلار بود.
در سال مالیاتی ۲۰۲۲، کسر مالیات استاندارد برای مالیات دهندگان مجرد و زوج های متاهلی که به طور جداگانه صورت مالی خود را ارسال می‌کردند، ۱۲۹۵۰ دلار رسیده است. این رقم برای زوج های متاهلی که به طور مشترک گزارش مالیاتی خود را ارسال می‌کردند، ۲۵۹۰۰ دلار و برای سرپرستان خانوار به ۱۹۴۰۰ دلار رسیده است.
معافیت های مالیاتی مشترک
معافیت های مالیاتی زیادی وجود دارد که مالیات دهندگان می توانند برای کاهش بار مالیاتی خود مطالبه کنند. این معافیت‌ها هزینه قابل کسر از مالیات بهره وام دانشجویی، کمک های خیریه، بهره وام مسکن، ضرر قمار، دفتر کار خانگی، و خوداشتغالی را شامل می‌شوند.
این هزینه های قابل کسر از مالیات تنها تعدادی از کسورات مالیاتی فراوانی هستند که افراد می توانند در اظهارنامه مالیاتی خود یادداشت کنند. هنگام ثبت گزارش مالیات، ارزشمند است که انواع کسوراتی را که می توانید از آنها بهره‌مند شوید در سایت اداره مالیات جست‌وجو یا با مشاور مالیاتی خود در این مورد مشاوره کنید. بسیاری از این موارد مستلزم آن هستند که فرد واجد شرایط دریافت اعتبار مالیاتی باشد که ممکن است آستانه درآمد مشخصی برای آن تعیین شده باشد.
هزینه های قابل کسر از مالیات تجاری
کسورات مالیات تجاری به طور قابل توجهی پیچیده تر از کسورات مالیات فردی هستند و به ثبت سوابق بسیار بیشتری نیاز دارند. شرکت‌های تجاری یا افراد خوداشتغال برای گزارش سود واقعی کسب‌وکار خود باید فهرستی از تمام درآمدهای دریافتی و تمام هزینه های پرداختی خود را گزارش کنند. این سود درآمد ناخالص مشمول مالیات کسب و کار است.
نمونه هایی از هزینه‌های عادی قابل کسر از مالیات تجاری شامل حقوق و دستمزد، هزینه‌های خدمات آب و برق، اجاره‌بها، اجاره تجهیزات و سایر هزینه های عملیاتی است. هزینه‌های قابل کسر اضافی شامل هزینه های سرمایه ای مانند استهلاک تجهیزات یا املاک و مستغلات می شوند.
کسر مالیات استاندارد در مقابل کسر جزء به جزء
چه در هنگام استفاده از روش کسر از مالیات استاندارد و چه در روش جزء به جزء، مبلغ هزینه مستقیماً از درآمد ناخالص تعدیل شده کسر می شود. برای مثال، اگر مالیات‌دهنده منفردی ۵۰۰۰۰ دلار درآمد ناخالص در سال ۲۰۲۲ گزارش کند، ممکن است بر اساس رقم موجود در فرم W۲، ۱۲۹۵۰ دلار را از درآمد مشمول مالیات خود کسر کند و درآمد مشمول مالیات خود را به ۳۷۰۵۰ دلار کاهش دهد.
مهم
کسر استاندارد با قانون کاهش مالیات و مشاغل سال ۲۰۱۷ تقریباً دو برابر شد. در سال اول اجرای این قانون یعنی در سال ۲۰۱۸، حدود ۹۰ درصد از مالیات دهندگان به جای کسر جزء به جزء از کسر استاندارد استفاده کردند.
تفکیک هزینه های قابل کسر به جای کسر استاندارد مستلزم ارسال یک سند بیشتر است. فرم جدول زمانی A که برای ثبت انواع مختلفی از کسورات ادعایی استفاده می شود، باید به فرم مالیاتی اصلی یعنی فرم ۱۰۴۰ یا فرم ۱۰۴۰-SR پیوست شود.
