منظور از بدهی چیست و انواع آن کدام اند؟

بسیاری از شرکت ها و افراد از بدهی به عنوان روشی برای خریدهای بزرگی استفاده می کنند که در شرایط عادی قادر به پرداخت آن‌ها نیستند.

در قراردادهای مالی مبتنی بر بدهی، طرف وام گیرنده مجوز قرض گرفتن پول را به شرطی دریافت می کند که این مبلغ را در زمان دیگری در آینده و معمولا همراه با بهره وام بازپس دهد.

بدهی ها را می توان به چهار دسته اصلی طبقه بندی کرد: تضمین شده، بدون وثیقه، گردان یا رهنی.

شرکت ها برای افزایش سرمایه، وجوه مورد نیاز خود را در قالب انتشار اوراق قرضه استقراض می کنند.

درک بدهی

رایج ترین شکل ، وام از جمله وام مسکن، وام خودرو، وام شخصی و بدهی کارت اعتباری است. وام گیرنده طبق شرایط وام موظف است مانده وام را تا تاریخ معینی در آینده که معمولاً چند سال بعد است پرداخت کند. شرایط وام همچنین میزان سودی را که وام گیرنده بایستی به صورت سالانه پرداخت کند به صورت درصدی از مبلغ وام مشخص می کند. بهره وام برای اطمینان از این است که وام دهنده بابت پذیرش ریسک وام دادن پاداشی دریافت می‌کند و در عین حال وام گیرنده را تشویق می کند که وام خود را به سرعت بازپرداخت کند تا کل هزینه بهره خود را کاهش دهد.

بدهی کارت اعتباری عملکردی مشابه وام دارد، با این تفاوت که مبلغ وام گرفته شده در طول زمان و بر اساس نیاز وام گیرنده – تا سقف از پیش تعیین شده – تغییر می کند و تاریخ بازپرداخت گردان یا بی‌پایان دارد. برخی از انواع خاص وام مانند وام های دانشجویی و وام های شخصی، قابل ادغام هستند.

انواع بدهی

چهار دسته اصلی بدهی وجود دارد. بیشتر بدهی ها را می توان به عنوان بدهی تضمین شده، بدهی بدون وثیقه، بدهی گردان یا وام مسکن طبقه بندی کرد.

بدهی تضمین شده

بدهی تضمین شده، بدهی دارای وثیقه است. بستانکاران معمولاً وام‌گیرندگان را ملزم می‌سازند تا املاک یا دارایی با ارزش کافی برای پوشش مبلغ بدهی را به عنوان وثیقه ارائه کنند. نمونه هایی از وثیقه وام عبارتند از وسایل نقلیه، خانه ها، قایق ها، اوراق بهادار و سرمایه گذاری. این اقلام به عنوان وثیقه گرو گذاشته می‌شوند و قرارداد بدهی با حق رهن دارایی منعقد می شود. در صورت نکول، ممکن است وثیقه وام فروخته یا نقد شود و عواید آن برای بازپرداخت وام استفاده شود.

بدهی تضمین شده نیز مانند بسیاری از دسته‌های دیگر بدهی اغلب برای تایید ارزش اعتباری وام‌گیرنده و توانایی وی برای بازپرداخت بدهی به فرآیند اعتبارآزمایی نیاز دارد. ارزیابی توانایی پرداخت علاوه بر بررسی استاندارد درآمد و وضعیت اشتغال وام‌گیرنده، ممکن است شامل تأیید وثیقه و ارزش‌گذاری آن باشد.

بدهی بدون وثیقه

بدهی بدون وثیقه بدهی است که به گرو گذاشتن وثیقه نیازی ندارد. اعتبار و توانایی بدهکار پرداخت وام‌گیرنده قبل از تایید وام بررسی می شود. از آنجا که هیچ گونه وثیقه ای واگذار نمی شود، مشخصات اعتباری بدهکار عامل تعیین کننده اصلی که در تعیین تایید یا رد وام خواهد بود.

نمونه هایی از بدهی های بدون وثیقه عبارتند از کارت های اعتباری بدون وثیقه، وام های خودرو، و وام های دانشجویی. میزان مبلغ وام اغلب بر اساس وضعیت مالی بدهکار از جمله میزان درآمد ، مقدار نقدینگی در دست و وضعیت اشتغال آنها تعیین می‌شود.

بدهی گردان

بدهی گردان خط اعتباری یا مبلغی است که وام گیرنده می‌تواند به طور مداوم از آن وام بگیرد. به عبارت دیگر، وام گیرنده ممکن است تا مقدار معینی از وجوه را استفاده کند، آن‌ها را بازپس دهد و دوباره تا همان مقدار وام بگیرد.

رایج ترین شکل بدهی گردان، بدهی کارت اعتباری است. صادرکننده کارت با ارائه یک خط اعتباری به وام گیرنده، قراردادی را آغاز می کند. تا زمانی که وام گیرنده به تعهدات خود عمل کند، این خط اعتبار تا زمانی که حساب فعال باشد در دسترس است. با سابقه بازپرداخت مطلوب، ممکن است میزان بدهی گردان افزایش یابد.

وام مسکن

وام مسکن بدهی خاصی است که برای خرید املاک و مستغلات مانند خانه یا مجتمع مسکونی صادر می شود. این نوعی بدهی تضمین شده است زیرا از املاک مورد نظر به عنوان وثیقه وام استفاده می شود. با این حال، وام های مسکن آنچنان منحصربه‌فرد به حساب می‌آیند که مستحق طبقه بندی بدهی خاص خود هستند.

انواع مختلفی از وام های مسکن وجود دارد، از جمله وام اداره مسکن فدرال (FHA)، وام مسکن متعارف، توسعه روستایی و وام های مسکن با نرخ بهره قابل تنظیم (ARMs). به طور کلی، وام دهندگان از رتبه اعتباری پایه برای تایید وام استفاده می کنند و ممکن است این حداقل شرایط تایید وام بسته به نوع وام مسکن متفاوت باشد.

وام های مسکن به احتمال زیاد جدای از وام های دانشجویی بزرگترین وامی است که مصرف کنندگان در طول عمر خود دریافت خواهند کرد. معمولاً وام های مسکن در دوره های طولانی مانند ۱۵ یا ۳۰ سال منقضی می شوند.

بدهی شرکت

علاوه بر وام و بدهی کارت اعتباری، گزینه های اخذ بدهی دیگری برای شرکت هایی که نیازمند دریافت وام هستند وجود دارد. اوراق قرضه و اوراق تجاری انواع رایج بدهی های شرکتی هستند که افراد عادی نمی‌توانند از آن‌ها استفاده کنند.

اوراق تجاری بدهی کوتاه مدت شرکتی با سررسید ۲۷۰ روز یا کمتر هستند.

اوراق قرضه نوعی ابزار بدهی است که به شرکت اجازه می دهد تا با فروش وعده بازپرداخت اصل سرمایه به سرمایه گذاران، سرمایه جمع‌آوری کنند. هم افراد و هم بنگاه‌های سرمایه‌گذاری نهادی می‌توانند اوراق قرضه‌ای را که معمولاً نرخ بهره یا کوپن مشخصی دارند خریداری کنند. برای مثال، اگر شرکتی برای تامین مالی خرید تجهیزات جدید نیاز به جمع آوری ۱ میلیون دلار داشته باشد، می تواند ۱۰۰۰ اوراق قرضه با ارزش اسمی هر کدام ۱۰۰۰ دلار منتشر کند.

به دارندگان این اوراق وعهده داده می‌شود که علاوه بر دریافت سود منظمی در طی طول عمر این اوراق قرضه به ارزش اسمی این اوراق را در تاریخ معینی در آینده که تاریخ سررسید نامیده می‌شود، دریافت خواهند. اوراق قرضه درست عملکردی مانند وام دارند، با این تفاوت که شرکت وام گیرنده است و سرمایه گذاران وام دهندگان یا طلبکاران هستند.

مزایا و معایب بدهی

در امور مالی شرکتی، توجه زیادی به میزان بدهی شرکت‌ها می شود. شرکتی که بدهی زیادی انباشته باشد، در صورت کاهش فروش خود ممکن است توانایی بازپرداخت بهره وام خود را از دست بدهد و این امر کسب و کار را در خطر ورشکستگی قرار می دهد. برعکس، شرکتی که از هیچ‌گونه بدهی استفاده نکند ممکن است فرصت های توسعه مهمی را از دست بدهد.

دریافت بدهی از یک موسسه مالی امکان دسترسی به سرمایه مورد نیاز برای انجام برخی وظایف خاص یا تکمیل پروژه ها را به شرکت ها اعطا می‌کند. تامین کنندگان بدهی برخلاف سهامداران هیچ‌گونه دخالتی در نحوه مدیریت شرکت ندارند. همچنین هزینه بهره مشمول کسر مالیات است. برای مصرف‌کنندگان نیز هزینه‌های بهره وام مسکن مشمول کسر مالیات می‌شود، اما بهره بدهی‌های مصرفی معمولی مشمول کسر مالیات نمی‌شوند.

صنایع مختلف به میزان متفاوتی از بدهی استفاده می کنند، بنابراین میزان بدهی «مناسب» از کسب‌وکاری به کسب و کار دیگر تغییر می‌کند. هنگام ارزیابی وضعیت مالی شرکت‌ها، برای تعیین اینکه آیا سطح بدهی یا اهرم مالی استفاده شده برای تأمین مالی عملیات در محدوده سالمی قرار دار یا خیر از معیارهای مختلفی استفاده می‌شود.

وقتی بدهی با وثیقه تضمین شود، در صورت نکول وام گیرنده نسبت به تعهدات موافقت‌نامه ممکن است مالکیت آن وثیقه مصادره شود. حتی در صورت پایبندی به شرایط نیز مصرف‌کنندگان و کسب‌وکارهایی که بدهی‌های زیادی دارند ممکن است برای تایید دریافت بدهی‌های جدید بسیار خطرناک ارزیابی شوند و دسترسی آن‌ها به وجوه اضافی برای انجام سایر تعهدات و وظایف محدود شود.

مزایا

• برای تامین مالی پروژه ها سرمایه تزریق می کند
• تعهدات مالیاتی را کاهش می دهد
• دسترسی به فرصت های جدید را افزایش می دهد

معایب

• خطر ورشکستگی را افزایش می دهد
• اموال به وثیقه گذاشته شده را به خطر می اندازد
• زمانی که وام گیرنده بدهی بیش از اندازه‌ای داشته باشد دسترسی به بدهی جدید را محدود می سازد

چند مثال از بدهی ارائه کنید؟

بدهی هر چیزی است که یک طرف به طرف دیگر بدهکار است. نمونه هایی از بدهی عبارتند از مبالغ بدهکاری در کارت های اعتباری، وام خودرو، و وام مسکن.

تعریف حقوقی بدهی چیست؟

طبق بخش ۱۶۹۲ الف از قانون ۱۵ ایالات متحده، بدهی به صورت زیر تعریف شده است «هرگونه تعهد یا تعهد ادعایی مصرف کننده به پرداخت پول به دلیل انجام معامله ای که در آن پول، دارایی، بیمه یا خدماتی عمدتا برای مقاصد شخصی، خانوادگی یا خانگی معامله می‌شوند، خواه در مورد مبلغ این بدهی قضاوت شده باشد یا خیر.»

چگونه می توان سریع از بدهی خارج شد؟

سرعت رهایی شما از بار بدهی به میزان بدهی شما دارد و میزان توانایی شما برای بازپرداخت و کاهش آن وابسته است. برای بازپرداخت بدهی برنامه ای ایجاد و بودجه‌ای تعیین کنید و بدهی بیشتری درخواست نکنید. به فکر کاهش مخارج غیرضروری باشید و از تمام پس‌انداز خود برای بازپرداخت بدهی استفاده کنید.

اغلب، طلبکاران از شما می خواهند که فقط حداقل مبلغ لازم را بپردازید. برای کاهش سریع بدهی های خود، هر ماه بیشتر از حداقل مبلغ لازم پرداخت کنید. ادغام بدهی نیز گزینه ی دیگری است ممکن است به شما کمک کند تا ساختار بدهی خود را به شرایط قابل مدیریت‌تر تغییر دهید تا بتوانید سریع‌تر از بار بدهی رهایی پیدا کنید.

ادغام بدهی چیست؟

ادغام بدهی شامل دریافت بدهی جدید برای پرداخت چند بدهی پیشین است. وام جدید به منبع واحد بدهی تبدیل می شود که معمولاً مزایایی مانند پرداخت کلی کمتر، نرخ بهره پایین‌تر و برنامه زمانی جدید برای بازپرداخت وام را به همراه دارد.

چه تفاوت بین بدهی و وام وجود دارد؟

بدهی و وام به صورت دو واژه مترادف استفاده می شوند، اما تفاوت های جزئی در میان آن‌ها وجود دارد. بدهی بر هر چیزی که شخصی به شخص دیگری بدهکار است دلالت می‌کند. بدهی ممکن است شامل اموال واقعی، پول، خدمات یا موارد دیگر باشد. بدهی در امور مالی تعریف محدودتری دارد و به پولی که از طریق انتشار اوراق قرضه جمع آوری می شود اشاره دارد.

وام نوعی بدهی است اما به بیان دقیق‌تر قراردادی است که در آن یک طرف به طرف دیگر پول قرض می دهد. وام دهنده شرایط بازپرداخت را تعیین می کند، از جمله اینکه چه مقدار از وام در چه زمانی باید پرداخت شود. آنها همچنین می‌توانند تعیین کنند که بازپرداخت وام بایستی با پرداخت بهره همراه باشد.

سخن نهایی

بدهی چیزی است معمولاً به شکل پول، که یک طرف به طرف دیگر بدهکار است. بیشتر بدهی‌ها – مانند کارت‌های اعتباری، وام‌های مسکن و وام‌های خودرو- به عنوان بدهی تضمین شده، بدون وثیقه، گردان یا رهنی طبقه‌بندی می‌شوند. شرکت ها اغلب چند نوع بدهی مختلف از جمله بدهی های شرکتی دارند. بدهی شرکتی شامل صدور اوراق قرضه به سرمایه گذاران برای جمع‌آوری سرمایه می‌شود که اغلب برای انجام پروژه ها انجام می‌شود. از بدهی می توان برای تأمین مالی پروژه های ضروری، تحقق رویای مالکیت خانه یا پرداخت هزینه های تحصیلات عالی استفاده کرد. با این حال، اخذ بدهی بیش از حد یا کنترل نشده ممکن است به وام گیرندگان آسیب برساند زیرا ظرفیت بازپرداخت آنها را محدود می سازد.