هزینه سرمایه ای چیست؟ بررسی مزایا و معایب آن

هزینه هایی سرمایه‌ ای معمولا در هنگام ساخت یا خرید دارایی های ثابت ایجاد می شوند. هزینه های سرمایه‌ای در دوره وقوع در حساب هزینه ثبت نمی‌شوند، بلکه از طریق استهلاک یا انقضا در یک دوره زمانی شناخته می‌شوند.

نکات کلیدی

هزینه های سرمایه ای به جای اینکه بلافاصله هزینه شوند، در طول زمان مستهلک یا منقضی می شوند.

هدف از به حساب دارایی بردن هزینه ها تطابق بهتر هزینه استفاده از یک دارایی با مدت زمانی است که دارایی درآمدزایی دارد.

هر یک از شرکت‌ها آستانه ارزش دلاری مشخصی برای تمییز مخارج هزینه شده و به حساب دارایی برده شده دارند.

در شرایط خاصی ممکن است حقوق و پاداش کارکنان نیز به حساب دارایی برده شود.

درک هزینه های سرمایه‌ ای

شرکت‌ها در هنگام انتقال هزینه‌ها به حساب دارایی از یک اصل تطابق حسابداری پیروی می کنند. اصل تطابق به دنبال ثبت هزینه ها در همان دوره است که درآمدهای مربوط به آن‌ها به دست می‌آید. به عبارت دیگر، هدف این اصل تطبیق بهای تمام شده دارایی با دوره هایی است که در آن از این دارایی استفاده می شود و در نتیجه درآمدزایی دارد، به جای ثبت بهای تمام شده دارایی در همان زمان ایجاد هزینه اولیه است.

دارایی های بلندمدت در طول عمر مفید خود درآمد ایجاد می کنند. بنابراین، هزینه های آنها ممکن است در یک دوره طولانی مستهلک یا منقضی شود.  مطابق اداره مالیات انواع مختلفی از دارایی‌های تجاری وجود دارد که باید هزینه‌های آنها را به طور کامل به حساب دارایی برده شود این دارایی‌ها به‌عنوان مثال عبارتند از زمین، ساختمان، مبلمان، ماشین‌آلات، کامیون و هزینه‌های حمل و نقل و نصب. دو مثال دیگر حق ثبت اختیار و حق امتیاز است.

به عنوان مثال، هزینه های ایجاد شده در طول ساخت یک انبار بلافاصله در حساب هزینه ثبت نمی‌شود. هزینه های مربوط به ساخت انبار از جمله هزینه های نیروی کار و هزینه های تامین مالی را می توان به ارزش ثبت شده دارایی ثابت در ترازنامه اضافه کرد. این هزینه‌های سرمایه‌ای از طریق استهلاک در دوره‌های آتی که درآمدهای حاصل از تولید کارخانه نیز شناخته می‌شوند، هزینه خواهند شد.

توسعه نرم افزار به عنوان هزینه سرمایه‌ای

مثال دیگر توسعه نرم افزار است. از سه مرحله توسعه نرم افزار – مرحله پروژه مقدماتی، مرحله توسعه برنامه کاربردی و مرحله پس از اجرا/پیاده‌سازی – فقط هزینه های مرحله توسعه برنامه کاری باید به حساب دارایی برده شود.

نمونه‌هایی از هزینه‌هایی که شرکت‌ها به حساب دارایی می‌برند عبارتند از حقوق کارکنانی که روی پروژه کار می‌کنند، پاداش‌های آنها، هزینه‌های بیمه بدهی و هزینه‌های تبدیل داده‌ها از نرم‌افزار قدیمی . این هزینه ها را فقط تا زمانی می‌توان به حساب دارایی برد که پروژه قبل از اجرا نیاز به آزمایش اضافی داشته باشد.

نمونه ای از هزینه‌های سرمایه‌ای

به عنوان مثال یک مرکز برشته کردن قهوه را در نظر بگیرید. برخی از هزینه‌های احتمالی ساخت و راه‌اندازی این مرکز شامل سفارشی‌سازی تأسیسات متناسب با ویژگی‌های کسب‌وکار، خرید تجهیزات برشته‌کاری و بسته‌بندی و نصب تجهیزات است. شرکت علاوه بر ماشین آلات و سخت افزار باید قهوه سبز را برای برشته کردن بخرد و همچنین به کارکنان خود برای برشته کردن و فروش قهوه دستمزد پرداخت کند. هزینه های دیگر شامل بازاریابی و تبلیغات محصول، فروش، توزیع و غیره می شوند.

اقلامی که به عنوان هزینه در دفتر کل شرکت ثبت می شوند شامل هزینه‌های خدمات آب و برق، کنترل آفات، دستمزد کارمندان و هر اقلامی است که هزینه‌ی آن از آستانه به حساب دارایی بردن هزینه‌ها کمتر باشد. این هزینه‌ها در واقع مخارج در نظر گرفته می شوند زیرا ارزش آب جاری، از بین بردن آفات و کارکنان عملیاتی را می توان مستقیماً به یک دوره حسابداری مرتبط کرد. برخی از اقلام، مانند یک لمیناتور 200 دلاری یا یک صندلی 50 دلاری، به دلیل هزینه نسبتا پایین آنها، به عنوان هزینه در نظر گرفته می شوند، اگرچه ممکن است در چندین دوره استفاده شوند. هر شرکت آستانه ارزش دلاری خاص خود را برای تفکیک هزینه‌ های سرمایه‌ ای از هزینه‌های عادی دارد.

هزینه خرید دستگاه بسته‌بندی، برشته‌کن و باسکول مرکز برشته کردن قهوه در دفتر شرکت هزینه‌های سرمایه‌ای در نظر گرفته می‌شوند. خرید این اقلام ارزش پولی شرکت را با ترک نمی کند. زمانی که شرکت برشته کردن قهوه 40000 دلار برای دستگاه برشته‌کن خرج می کند، ارزش هزینه شده به شکل تجهیزات در دارایی‌های شرکت حفظ می شود. قیمت حمل و نصب تجهیزات نیز به عنوان هزینه سرمایه ای در دفاتر شرکت درج می‌شود. هزینه های یک کانتینر حمل و نقل، حمل و نقل قهوه از مزرعه به انبار، و مالیات نیز ممکن است بخشی از هزینه سرمایه ای در نظر گرفته شوند. صرف این هزینه ها برای راه اندازی و آماده‌سازی ساختمان برای استفاده مورد نظر ضروری بود.

هزینه های سرمایه ای در اصل به عنوان یک دارایی و به بهای تمام شده زمان خرید در ترازنامه ثبت می شوند. این هزینه های سرمایه ای از ترازنامه به صورت سود و زیان منتقل می شوند و از طریق استهلاک یا انقضا هزینه می شوند. به عنوان مثال، دستگاه برشته‌کن قهوه 40000 دلاری مثال بالا ممکن است عمر مفید معادل 7 سال و در پایان آن دوره نیز ارزش اسقاط 5000 دلاری داشته باشد. بدین ترتیب، هزینه استهلاک مربوط به دستگاه برشته‌کن قهوه در هر سال 5000 دلار خواهد بود [40000 دلار بهای تمام شده در زمان خرید -5000 دلار ارزش اسقاط تقسیم بر 7 سال].

مزایا و معایب هزینه های سرمایه ای

هنگامی که هزینه اقلامی که ارزش دلاری بالا دارند به حساب دارایی برده می‌شود، عملا هزینه های آن‌ها در طی دوره های مختلف توزیع می شود. این مسئله به شرکت‌ها اجازه می دهد تا از ایجاد جهش‌های بزرگ در مخارج خود به دلیل خرید دارایی‌های پرهزینه‌ای مانند املاک، کارخانه یا تجهیزات در یک دوره مشخص جلوگیری کنند. شرکت‌ها در ابتدا سود بیشتری نسبت به آنچه که در صورت ثبت کامل هزینه خرید دارایی در صورت‌های مالی آن‌ها مشاهده می‌شد گزارش خواهند داد. با این حال، این بدان معناست که در ابتدا باید مالیات بیشتری نیز بپردازد.

انتقال نامناسب هزینه‌ها به حساب دارایی ممکن است حاشیه سود شرکت را بالاتر از اندازه واقعی آن به سرمایه‌گذاران جلوه دهد. علائم هشدار دهنده مبنی بر اینکه ممکن است شرکتی هزینه ها را به طور نامناسب به حساب سرمایه برده باشد عبارتند از:

حاشیه سود غافلگیرکننده یا غیر واقعی همراه با کاهش ناگهانی گردش مالی آزاد

افزایش هزینه های سرمایه ای

رشد سریع دارایی های ثابت یا نامشهودی که در دفاتر شرکت ثبت شده‌اند

مزایای هزینه های سرمایه ای چیست؟

به حساب دارایی بردن هزینه‌ها به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا گردش مالی آزاد خود را افزایش دهند، هزینه‌های شرکت را در سه ماهه‌های متعددی توزیع و اطمینان حاصل کنند که شرکت مجبور نیست هزینه‌های کلانی را در همان سال گزارش کند.

چه هزینه هایی را می توان به حساب دارایی برد؟

هزینه‌ های سرمایه‌ ای ممکن است شامل هزینه‌های دارایی نامشهودی مانند حق ثبت اختراع، ساخت نرم‌افزار و علائم تجاری باشند که به حساب دارایی برده شده‌اند. علاوه بر این، هزینه های سرمایه‌ ای ممکن است شامل هزینه‌های حمل و نقل، نیروی کار، مالیات فروش و مواد باشند.