منظور از قیمت پیشنهاد خرید یا قیمت پیشنهادی چیست؟

قیمت‌های پیشنهادی پیوسته توسط بازارسازان برای یک اوراق بهادار ارائه می‌شوند و همچنین ممکن است در مواردی که فروشنده درخواست قیمتی را برای فروش درخواست می‌کند ارائه شوند. گاهی اوقات، حتی اگر فروشنده ای به طور جدی به دنبال فروش نباشد ممکن است خریدار قیمتی را پیشنهاد دهد که در این صورت به آن قیمت پیشنهادی ناخواسته گفته می شود.

نکات کلیدی

قیمت پیشنهادی بالاترین قیمتی است که خریدار حاضر است برای خرید اوراق بهادار یا دارایی خاصی بپردازد.

قیمت پیشنهادی معمولاً از طریق فرآیند مذاکره بین یک فروشنده و یک خریدار یا چند خریدار به دست می آید.

تفاوت بین قیمت پیشنهادی و قیمت درخواستی به عنوان مابه‌تفاوت بازار شناخته می شود و معیاری برای سنجش نقدینگی در آن اوراق بهادار است.

درک قیمت پیشنهادی

قیمت پیشنهادی مقدار پولی است که خریدار حاضر است برای خرید اوراق بهادار بپردازد. این قیمت در نقطه مقابل قیمت فروش (درخواستی یا عرضه) قرار دارد که به معنای مبلغی است که فروشنده حاضر است اوراق بهادار را در ازای آن بفروشد. به تفاوت این دو قیمت مابه‌تفاوت می گویند. مابه‌تفاوت منبع اصلی کسب سود بازارسازان (MMs) است. بنابراین، هر چه مابه‌تفاوت بیشتر باشد، سود بازارسازان بیشتر خواهد بود.

قیمت‌های پیشنهادی اغلب به‌طور خاص طراحی می‌شوند تا نتیجه‌ی مطلوبی را از نهاد عرضه کننده اخذ کنند. به عنوان مثال، اگر قیمت درخواستی کالایی چهل دلار باشد و خریدار بخواهد سی دلار برای آن کالا بپردازد، ممکن است در ابتدا بیست دلار برای خرید آن کالا پیشنهاد دهد و وانمود کند که با پذیرش پرداخت مبلغ میانه یعنی همان مبلغی که در ابتدا خواهان پرداخت آن بود مصالحه کرده و از منفعتی دست کشیده است.

هنگامی که خریداران متعددی قیمتی را پیشنهاد می دهند ممکن است رقابت آن‌ها شدت بگیرد و به جنگ پیشنهاد خرید تبدیل شود که در آن دو یا چند خریدار قیمت پیشنهادی خود را به طور تدریجی بالاتر می‌برند. به‌عنوان مثال، ممکن است شرکتی قیمت درخواستی کالایی را پنج هزار دلار تعیین کند. ممکن است پیشنهاد دهنده A پیشنهادی سه هزار دلاری ارائه دهد در حالی که مناقصه گر B سه هزار و پانصد دلار پیشنهاد دهد و بدین ترتیب پیشنهاد دهنده A با پیشنهاد چهار هزار دلار با پیشنهاد مناقصه‌گر B مقابله کند.

در نهایت، زمانی که خریدار قیمتی را پیشنهاد دهد که رقبای او تمایلی به ارائه‌ی پیشنهاد بالاتر از آن نیستند، قیمت تعیین می‌شود. این وضعیت برای فروشنده کاملاً سودمند است، زیرا فشار مضاعفی بر خریداران وارد می‌کند تا نسبت به زمانی که یک خریدار بالقوه وجود دارد قیمتی بالاتر بپردازند.

NBBO

مظنه ها اغلب بهترین قیمت پیشنهادی و درخواستی ملی (NBBO) را در تمام صرافی هایی که یک اوراق بهادار در آن ثبت شده است نشان می‌دهند. این مسئله بدان معناست که بهترین قیمت پیشنهادی ممکن است از صرافی یا مکانی متفاوت از بهترین قیمت درخواستی پیشنهاد شده باشد.

در زمینه معاملات سهام، قیمت پیشنهادی به بالاترین مقدار پولی اطلاق می شود که خریدار بالقوه حاضر است برای خرید سهام پرداخت کند. بیشتر مظنه‌های قیمتی که توسط سازمان‌های خدمات اعلام مظنه‌ی قیمت و در تابلوهای سهام نمایش داده می‌شوند، بالاترین قیمت پیشنهادی موجود برای محصول، سهام یا کالای معین هستند. قیمت درخواستی یا عرضه که  توسط خدمات اعلام مظنه مذکور نمایش داده می‌شود نیز به طور مستقیم با کمترین قیمت درخواستی سهم یا کالای معین در بازار مطابقت دارد. در بازار قراردادهای اختیار معامله در صورتی که بازار قرارداد اختیار معامله فاقد نقدینگی یا نقدینگی کافی نداشته باشد، قیمت‌های پیشنهادی نیز ممکن است از سوی بازارسازان ارائه شوند.

خرید و فروش در قیمت پیشنهادی

سرمایه گذاران و معامله گرانی که سفارش خرید یا فروشی را به بازار ارسال می کنند، معمولاً خرید خود را در قیمت درخواستی فعلی انجام می دهند و فروش خود را نیز در قیمت پیشنهادی فعلی می فروشند. در مقابل، سفارش‌های محدود به سرمایه‌گذاران و معامله‌گران اجازه می‌دهد تا سفارش خرید را در قیمت پیشنهادی (یا سفارش فروش در قیمت درخواستی) ارسال کنند، که ممکن است باعث اجرای سفارشات خرید و فروش در قیمت‌های مناسب‌تر شود.

ممکن است به کسانی که به دنبال فروش به قیمت بازار هستند «پذیرنده‌ی قیمت پیشنهادی» گفته شود.

اندازه پیشنهاد

برای درک نقدینگی بازار علاوه بر قیمتی که افراد حاضرند برای خرید پرداخت کنند، مقدار یا حجم پیشنهادی نیز مهم است. اندازه پیشنهاد معمولاً همراه با مظنه قیمت سطح 1 نمایش داده می شود. اگر مظنه قیمت پیشنهادی 50 دلار و اندازه پیشنهادی 500 را نشان می دهد، می توانید حداکثر 500 سهم را هریک به قیمت 50 دلار بفروشید.

اندازه پیشنهاد ممکن است با اندازه درخواست مقایسه شود که در آن اندازه درخواست مقدار اوراق بهاداری را که سرمایه گذاران قصد فروش آن‌ها را در قیمت درخواستی مشخصی دارند نشان می‌دهد. سرمایه گذاران تفاوت اندازه پیشنهاد و درخواست را به عنوان معیاری از رابطه میان عرضه و تقاضا برای آن اوراق بهادار تفسیر می کنند.

نمونه ای از قیمت پیشنهادی

فرض کنید الکس می خواهد سهام شرکت ABC را بخرد. این سهام در محدوده بین 10 تا 15 دلار معامله می شود. اما الکس حاضر نیست بیش از 12 دلار برای آنها بپردازد، بنابراین آن‌ها یک سفارش محدود در قیمت 12 دلاری برای سهام ABC قرار می دهند. این سفارش قیمت پیشنهادی آنها را نشان می‌دهد.