بانک چیست و بانک ها به چه شکلی نظارت می شوند؟

انواع مختلف بانک‌ ها عبارتند از بانک های خرده فروشی، بانک های تجاری یا شرکتی و بانک های سرمایه گذاری. در بیشتر کشورها، عملکرد بانک ها توسط دولت ملی یا بانک مرکزی تنظیم می شود.

نکات کلیدی

• بانک‌ ها موسسات مالی خاصی هستند که مجوز دریافت سپرده و اعطای وام را دارند.
• انواع مختلفی از بانک ها از جمله بانک های خرده فروشی، تجاری و سرمایه گذاری وجود دارد.
• در بیشتر کشورها، عملکرد بانک ها توسط دولت ملی یا بانک مرکزی تنظیم می شوند.

شناخت بانک ها

بانک ها بخش بسیار مهمی از اقتصاد هستند زیرا خدمات حیاتی را هم برای مصرف کنندگان و هم برای مشاغل ارائه می دهند. آنها به عنوان ارائه دهندگان خدمات مالی مکانی امن برای ذخیره پول نقد شما به حساب می‌آیند. به کمک انواع حساب‌های مختلفی که بانک‌ ها ارائه می‌دهند مانند حساب‌های چک و پس‌انداز و گواهی‌های سپرده  (CD) می‌توانید تراکنش‌های بانکی عادی مانند سپرده‌گذاری، برداشت، چک‌نویسی و پرداخت قبض را انجام دهید.

همچنین می توانید پول خود را پس انداز کنید و در ازای این سرمایه گذاری خود سود دریافت کنید. پول ذخیره شده در اکثر حساب های بانکی توسط دولت فدرال و به واسطه‌ی شرکت بیمه سپرده فدرال (FDIC) تا سقف 250,000 دلار برای سپرده گذاران فردی و 500,000 دلار برای سپرده های مشترک بیمه می شود.

بانک ها همچنین فرصت های اعتباری را در اختیار افراد عادی و شرکت ها قرار می‌دهند. بانک‌ ها پولی را که – به شکل سپرده‌ی نقدی کوتاه‌مدت – در آن‌ها سپرده‌گذاری می‌کنید به شکل بدهی بلندمدت مانند وام خودرو، کارت‌های اعتباری، وام‌های مسکن و سایر ابزارهای بدهی به دیگران وام می‌دهند. این فرآیند به ایجاد نقدینگی در بازار کمک می کند – که به ایجاد پول و حفظ چرخه عرضه منجر می‌شود.

هدف بانک‌ ها نیز مانند هر تجارت دیگری کسب سود برای صاحبان بانک است.  در اکثر بانک ها، مالکان بانک سهامداران آن هستند. بانک‌ ها با دریافت سود بیشتر از وام‌ها و سایر بدهی‌هایی که به وام گیرندگان اعطا کرده‌اند نسبت به سودی که به سپرده‌گذاران اعطا می‌کنند کسب سود می‌کنند. به عنوان یک مثال ساده تصور کنید که بانکی به حساب‌های پس‌انداز 1% سود می‌پردازد و برای وام‌های خود 6% سود دریافت می‌کند بدین ترتیب این بانک سود ناخالص 5% برای صاحبان خود حاصل خواهد کرد.

مهم : بانک ها با دریافت سود بیشتر از وام گیرندگان نسبت به سودی که به حساب های پس انداز پرداخت می‌کنند کسب سود می کنند.

اندازه بانک‌ ها بر اساس مکانی که در آن واقع شده‌اند و افرادی که به آن‌ها خدمات می‌دهند تعیین می‌شود – و از موسسات کوچک و اجتماعات محلی‌محور گرفته تا بانک‌ های تجاری بزرگ متغیر است. طبق  شرکت بیمه سپرده فدرال تا سال 2019 بیش از 4500 بانک تجاری تحت بیمه‌ی این شرکت در ایالات متحده وجود داشته است. این تعداد بانک های ملی، بانک های دولتی، بانک های تجاری و سایر موسسات مالی را شامل می‌شود.

در حالی که بانک‌ های متعارف هم حضور فیزیکی در مکانی مشخص دارند و هم به صورت آنلاین در دسترس هستند، در اوایل دهه ۲۰۱۰ روند جدیدی از ظهور بانک‌ های صرفا آنلاین پدیدار شد. این بانک ها اغلب نرخ بهره بالاتری به مصرف کنندگان ارائه می‌کنند و کارمزد کمتری از آن‌ها اخذ می‌کنند. سهولت دسترسی، نرخ بهره و کارمزد برخی از عواملی هستند که به مصرف‌کنندگان کمک می‌کنند بانک ترجیحی خود را انتخاب کنند.

بانک‌ ها به چه شکلی نظارت می‌شوند؟

پس از بحران مالی جهانی که در سال‌های 2007 و 2008 رخ داد، بانک‌ های ایالات متحده تحت نظارت شدید قرار گرفتند. در نتیجه محیط نظارتی حاکم بر عملکرد بانک‌ ها از آن زمان تاکنون به شدت تشدید شده است. در نظارت بر عملکرد بانک های ایالات متحده در دو سطح ایالتی یا ملی انجام می شود. بسته به ساختار بانک‌ ها ممکن است عملکرد آن‌ها در هر دو سطح تحت نظارت قرار داشته باشد.

بانک های دولتی تحت نظارت اداره بانکداری ایالتی یا بخش مؤسسات مالی قرار دارند. این سازمان به طور کلی مسئول نظارت بر مواردی مانند فعالیت‌های مجاز، میزان سودی که بانک‌ ها می توانند دریافت کند و حسابرسی و بازرسی بانک ها را بر عهده دارد.

بانک های ملی توسط دفتر حسابرسی پولی (OCC)  نظارت می شوند. مقررات OCC در درجه اول سطوح سرمایه بانک، کیفیت دارایی و نقدینگی را پوشش می دهند. همانطور که در بالا ذکر شد، بانک های تحت بیمه شرکت بیمه سپرده فدرال هم‌چنین تحت نظارت این شرکت نیز قرار دارند.

پس از بحران مالی قانون اصلاحات وال استریت و حمایت از مصرف کننده داد -فرانک در سال 2010 با هدف کاهش خطرات نظام مالی ایالات متحده تصویب شد. بر اساس این قانون، بانک‌ های بزرگ از نظر داشتن سرمایه کافی برای ادامه فعالیت خود در شرایط اقتصادی چالش‌برانگیز ارزیابی می‌شوند. این ارزیابی سالانه آزمون تنش بانکی نامیده می شود.

انواع بانک ها

بانک‌ های خرد به‌طور خاص با مصرف‌کنندگان خرد سر و کار دارند، اگرچه برخی از شرکت‌های خدمات مالی جهانی هر دو بخش بانکداری خرد و تجاری را شامل می‌شوند . این بانک ها خدماتی را به عموم مردم ارائه می دهند و موسسات بانکی شخصی یا عمومی نیز نامیده می شوند. بانک‌ های خرد خدماتی مانند حساب‌های جاری و پس‌انداز، خدمات وام و وام مسکن، تامین مالی خرید خودرو و وام‌های کوتاه‌مدت به منظور جلوگیری از چک برگشتی ارائه می‌کنند.

ممکن است بسیاری از بانک‌ های خرد بزرگ‌تر خدمات کارت اعتباری و مبادله‌ی ارز را به مشتریان خود ارائه کنند. بانک‌ های خرد بزرگ‌تر هم‌چنین خدمات ویژه‌ای مانند بانکداری خصوصی و مدیریت ثروت را به افراد با ارزش خالص بالا ارائه می‌دهند. نمونه هایی از بانک های خر عبارتند از TD Bank و.Citibank

بانک های تجاری یا شرکتی به مشتریان تجاری خود که از صاحبان مشاغل کوچک گرفته تا نهادهای شرکتی بزرگ را در بر می‌گیرند خدمات تخصصی ارائه می دهند. این بانک‌ ها در کنار بانکداری تجاری روزمره خدمات دیگری مانند خدمات اعتباری، مدیریت پول نقد، خدمات املاک تجاری، خدمات کارفرمایی و امور مالی تجارت را نیز به مشتریان خود ارائه می‌دهند. دو موسسه بانکی  JPMorgan Chase و Bank of America دو نمونه محبوب از بانک‌ های تجاری هستند، اگرچه هر دو از بخش‌های بزرگ بانکداری خرد نیز برخوردارند.

بانک های سرمایه گذاری بر ارائه خدمات پیچیده و معاملات مالی خاصی مانند پذیره نویسی و کمک به فعالیت های ادغام و تملک (M&A) به مشتریان شرکتی تمرکز می کنند. به این ترتیب، این بانک‌ ها در درجه اول به عنوان واسطه های مالی اکثر این معاملات شناخته می شوند.

مشتریان این بانک‌ ها معمولا از شرکت های بزرگ، سایر موسسات مالی، صندوق های بازنشستگی، دولت ها و صندوق های پوششی متفاوت هستند. مورگان استنلی و گلدمن ساکس نمونه هایی از بانک های سرمایه گذاری ایالات متحده هستند.

بانک‌ های مرکزی برخلاف بانک‌ های ذکر شده در بالا بازارمحور نیستند و مستقیماً با عموم مردم سروکار ندارند. آنها در عوض مسئول اصلی ثبات ارز، کنترل تورم و سیاست پولی و نظارت بر عرضه پول کشور هستند. آنها همچنین سرمایه و ملزومات ذخیره نقدی بانک های عضو را تنظیم می کنند. برخی از بانک های مرکزی بزرگ جهان عبارتند از: بانک مرکزی فدرال ایالات متحده، بانک مرکزی اروپا، بانک انگلستان، بانک ژاپن، بانک ملی سوئیس و بانک خلق چین.

بانک در مقایسه با تعاونی‌های اعتباری

تعاونی‌های اعتباری از نظر اندازه از نهادهای کوچک و مبتنی بر اجتماعات محلی تا واحدهای بزرگتر با هزاران شعبه در سراسر کشور متغیر هستند. تعاونی‌های اعتباری نیز درست مانند بانک ها، خدمات مالی معمولی را بع مشتریان خود که عموماً اعضای تعاونی نامیده می شوند، ارائه می دهند. این خدمات شامل واریز، برداشت و خدمات اعتباری اولیه هستند.

بااین‌حال، برخی تفاوت های ذاتی بین این دو نهاد وجود دارد. در حالی که بانک‌ ها نهاد سود محور هستند تعاونی‌های اعتباری سازمانی غیرانتفاعی به حساب می‌آیند که از دیرباز توسط افراد داوطلب اداره می شدند. این تعاونی‌ها که توسط شرکت‌کنندگان عضو ایجاد و اداره می‌شوند مالکیت آن‌ها نیز در دست اعضا بود عموماً از پرداخت مالیات معاف هستند.

اعضا سهمی را در تعاونی خریداری می‌کنند و پول گردآوری شده به این شکل برای ارائه خدمات اعتباری این تعاونی اعتباری استفاده می شود. از آنجا که این تعاونی‌ها اندازه کوچکتری دارند، معمولا در مقایسه با بانک‌ ها خدمات مالی محدودتری را ارائه می‌کنند.  این تعاونی‌ها همچنین از شعبات و دستگاه‌های خودپرداز (ATM) کمتری برخودار هستند.

چطور مطمئن شوم که پول من در بانک ایمن است؟

شرکت بیمه سپرده‌ی فدرال سازمان مستقلی است که توسط کنگره ایالات متحده برای حفظ ثبات و اعتماد عمومی به نظام مالی ایالات متحده تاسیس شده است. این شرکت سپرده‌های سپرده‌گذاران را بیمه می‌کند، بر عمکلرد بانک‌ ها نظارت دارد و بانک‌ ها را از نظر ایمنی و محافظت از مصرف‌کنندگان ارزیابی می‌کند.

سقف استاندارد بیمه‌ی سپرده برای هر سپرده‌گذار، در هر بانک بیمه شده و به ازای هر دسته از مالکیت حساب 250000 دلار است.  لزومی به خرید این بیمه وجود ندارد اگر حسابی سپرده‌گذاری خاصی را در یکی از بانک‌ های تحت پوشش بیمه شرکت بیمه سپرده فدرال افتتاح کنید به صورت خودکار مشمول این بیمه خواهید شد. این تارنما ممکن است در پیدا کردن بانک‌های تحت پوشش شرکت بیمه سپرده فدرال و شعبات آن‌ها به شما کمک کند.

آیا حساب‌های غیربانکی بیمه شده نیز وجود دارند؟

ماموریت شرکت محافظت از سرمایه‌گذاران اوراق بهادار (SIPC) بازگرداندن وجه نقد و اوراق بهادار سپرده‌گذاران در صورت ورشکستگی هریک از کارگزاری‌های عضو این شرکت است. این شرکت سازمانی غیرانتفاعی است که کنگره ایالات متحده در سال 1970 آن را تاسیس کرد. شرکت محافظت از سرمایه‌گذاران اوراق بهادار مصرف‌کنندگان تمام بنگاه‌های کارگزاری ثبت شده در ایالات متحده محافظت می‌کند.

این محافظت در مورد سهام و اوراق قرضه (اوراق بهادار) و وجه نقد نگهداری شده در بنگاه کارگزاری صادق است. بنگاه‌های کارگزاری به ندرت ورشکسته یا به صورت ناگهانی تعطیل می‌شوند اما در صورت رویداد چنین اتفاقی شرکت محافظت از سرمایه‌گذاران اوراق بهادار از طریق فروش دارایی‌های بنگاه به تعطیلی آن کمک  و فرآیندهای پردازش مطالبات را که برای محافظت از سرمایه‌گذاران در نظر گرفته است اجرا می‌کند.

شرکت محافظت از سرمایه‌گذاران اوراق بهادار از حساب‌های شما تا سقف اوراق بهاداری به ارزش 500000 دلار محافظت می‌کند. این تضمینات سقف 2500000 دلاری نگهداری وجه نقد در حساب را نیز شامل می‌شود. این پیوند فهرستی از تمام بنگاه‌های عضو شرکت محافظت از سرمایه‌گذاران اوراق بهادار را نشان می‌دهد.