وقتی صد هکتار درخت در ۴۰ سال را نتوانسته اند بکارند، حالا چگونه می خواهند یک میلیارد درخت بکارند؟
محمد درویش، فعال حوزه محیط زیست درباره قابلیت اجرایی شدن طرح کاشت یک میلیارد درخت گفت: یکی از مهم ترین طرح هایی که جمهوری اسلامی از ابتدا پیروزی انقلاب تا الان مطرح کرده است همین طرح یک میلیارد درخت است، یعنی مهم تر از این طرح در محیط زیست نداریم چون که از ابتدای پیروزی انقلاب تا الان حدود دو میلیارد درخت را از دست داده ایم و بهترین کار جبران آن است.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از انتخاب، ادعای های دولت و بزرگنمایی اعداد از چهار میلیون مسکن به یک میلیارد درخت رسیده است اما مشخص نیست این طرح تا چه حد قابلیت اجرایی دارد؛ بخصوص با توجه به تجربه های پیشین دولت در زمینه محیط زیست، اما و اگر های بسیاری در اجرایی شدن این ایده وجود دارد، اگرچه کاشت یک میلیارد درخت اقدام مثبت و لازمی برای حفظ محیط زیست است.
محمد درویش، فعال حوزه محیط زیست درباره قابلیت اجرایی شدن طرح کاشت یک میلیارد درخت به «انتخاب» گفت: یکی از مهم ترین طرح هایی که جمهوری اسلامی از ابتدا پیروزی انقلاب تا الان مطرح کرده است همین طرح یک میلیارد درخت است، یعنی مهم تر از این طرح در محیط زیست نداریم چون که از ابتدای پیروزی انقلاب تا الان حدود دو میلیارد درخت را از دست داده ایم و بهترین کار جبران آن است و امیدواریم که بتوانیم یک این کسری دو میلیارد را که در چهار دهه اخیر رخ داده است و کسری شش میلیارد درختی که در صد سال اخیر رخ داده است را جبران کنیم؛ ما هشت میلیون هکتار از جنگل هایمان را در صد سال اخیر از دست داده ایم و اولویت اساسی باید حفظ جنگل ها برای حفظ اکسیژن باشد و با توجه به اینکه در منطقه ای قرار گرفتیم که نسبت به اقلیم آسیب پذیر است باید جبران کنیم.
وی در ادامه درباره تجربه های دولت در این انجام چنین طرح های محیط زیستی افزود: شکی در حمایت از این نهضت وجود ندارد؛ آن چیزی که نگرانی ایجاد می کند این است که الزامات موفقیت این طرح با مردم در میان گذاشته نشده است و جزئیات آن نیز اعلام نشده است. به هر حال اگر بریده روزنامه ها را در همین چهار دهه اخیر مطالعه کنید می بینید که نزدیک به دو میلیارد درخت در طول این چهار درخت توسط نهال کاری در ایران کاشته شده است، یعنی سازمان جنگل ها و محیط زیست و شهرداری ها و افراد مستقل تقریبا همین تعداد درخت کاشته اند اما این درخت ها کجا هستند؟ بخاطر اینکه آن ها با جامعه محلی تعامل نکرده اند و برای دام داری که آنجا دام می چراند و بعد از کاشت نهال آن دام نهال را از بین می برد جایگزینی تعریف نشده است و این پول و بودجه ها عملا به هدر می رود و سرمایه اجتماعی نیز در مورد این ادعاها از بین می رود. این تجربه باعث می شود ما نسبت به این طرح ها خوشبین نباشیم. دولتی که صد هکتار درخت در چهل سال را نتوانسته است به سرانجام برساند حالا چگونه می خواهد یک میلیارد درخت بکارد؟
درویش درباره فرصت جبران چالش های محیط زیستی و انگیزه مسئولین اجرایی برای چنین طرح هایی گفت: هنوز فرصت هست، من امیدوارم سازمان منابع طبیعی با جمع آوری تمام صاحب نظران در این حوزه و تشکیل یک اتاق فکر و افراد ذی نفوذی که سرمایه اجتماعی محسوب می شوند، بتواند کارگروهی فراهم کند که ضمن بیان مشکلات این طرح و دلایل شکست احتمالی این طرح به سمتی برود که این طرح را از شکست نجات دهد. ما تجربه های موفقی توسط مردم داشته ایم که توانسته اند درخت کاری های موفق داشته باشند و سازمان محیط زیست باید این تجربیات را تکثیر کنند، این دوستان این تجربه را از پشت میز های پر زرق و برق می بینند و صرفا حرف می زنند؛ واقعیت این است که راه زیادی بین حرف های قشنگ و کار های قشنگ وجود دارد. دولتمردان ما سالهاست از ساده زیستی صحبت می کنند اما حاضر نیستند خودرو های شخصی شان را رها کنند و با حمل و نقل عمومی تردد کنند، چنین دولتمردانی نمی توانند دم از ساده زیستی بزنند.
