بهترین شیوه رفتار با کودک بهانه گیر چیست؟

علل بهانه گیری کودک دو ساله و راه حل صحیح آن

به گزارش اقتصاد آنلاین، تصور کنید بعد از خستگی زیاد ناشی از کار خانه و کار در بیرون از منزل، می‌خواهید برای چند لحظه هم که شده صدایی نشنوید و فقط سی دقیقه سکوت را تجربه کنید و سپس با فرزندتان بازی کنید‌؛ اما کودک متوجه این موضوع نیست و از همان ابتدای ورودتان به منزل شروع به نق زدن می‌کند و می‌گوید که حتما الان باید با او بازی کنید‌.

علل فردی، آموزشی و مدل تربیتی خانواده‌ها می‌تواند باعث بروز رفتارهایی از قبیل بهانه گرفتن کودکان و جیغ و داد کردنشان شود.

علت بهانه گیری کودک چیست؟

بهانه گیری کودکان می‌تواند ناشی از عدم توانای آن‌ها در بیان احساسات و انتظاراتشان باشد؛ زیرا کودکان کلماتی که والدینشان به آن‌ها می‌گویند را به خوبی درک می‌کنند ولی گاهی نمی‌توانند انتظارات خودشان را به صورت کامل بیان کنند تا مخاطب به خوبی متوجه شود. برای همین شروع به جیغ زدن می‌کنند‌.

گاهی می‌تواند ناشی از خستگی کودک باشد‌. کودکان در طول شبانه روز ساعات زیادی را مشغول بازی کردن هستند و ممکن است از خستگی بازی شروع به بهانه گرفتن کنند.

از دیگر علل بهانه گرفتن کودکان می‌توان به گرسنه بودن آن ها اشاره کرد. مخصوصاً کودکانی که هنوز توانایی صحبت کردن را به خوبی ندارند، این حالت دیده می‌شود. گرسنگی کودک باعث می‌شود خلق و خو او تحت تاثیر قرار گیرد و حوصله او برای بازی کردن و حتی لبخند زدن و برقراری رابطه اجتماعی از بین برود.

ناکامی می‌تواند یکی دیگر از علل بهانه گیری کودکتان باشد. تصور کنید به فرزند خود قول داده‌اید هنگام بازگشت به خانه برای او یک بستنی بخرید‌. او مشتاقانه منتظر رسیدن شما به خانه و دریافت بستنی خودش است؛ اما زمانی که وارد خانه می‌شوید، شما برای او یک پفک خریده‌اید. با اینکه برای او چیزی خریده‌اید، ولی این عدم رسیدن به خواسته‌اش باعث ایجاد حس ناکامی در او شده و بهانه گیری کودک شروع می‌شود.

اما ناراحتی از پیروی کردن دستورات والدین می‌تواند یکی دیگر از علل بهانه گرفتن کودک باشد و به گونه‌ای زمینه ساز بروز لجبازی با والدین را فراهم می‌کند. در این حالت توجه کنید که کودک به دنبال قدرت نمایی و کسب توجه است‌ پس والدین باید به کودک خود قدرت و حق انتخاب دهند. برای آنکه کودک میزان قدرت کنترل شده را تجربه کند، به او بین دو گزینه حق انتخاب دهید‌. مثلا برای آنکه کودک اتاق خودش را تمیز کند به او بگویید الان اتاقت را تمیز می‌کنی یا ده دقیقه دیگر؟ در این صورت علاوه بر آنکه درخواست شما از حالت شدید دستوری خارج می‌شود، از میزان بهانه گیری کودک نیز کم می‌شود.

هنگامی که بهانه گیری و نق زدن کودک شروع می‌شود، والدین چه عکس العملی باید داشته باشند‌؟

کودک، کودک است و نیازهای خاص خودش را دارد. نکته کلیدی اینجاست که زمانی که با نق زدن کودکتان مواجه می‌شوید، بدانید او در آن زمان نیاز دارد یک کودک دیگر در مقابل او قرار گیرد نه یک بزرگسال با انگشت اشاره و صورتی اخمو.

هنر آنجاست که در دوره کودکی فرزند، والدین نیز کودکانه رفتار کنند. با بلوغ نوجوان، از مسائل روز آن دوران باخبر باشند و همینطور در هنگام جوانی فرزند نیز یک والد جوان باشند‌.

نوع رفتار و برخورد والدین با کودک در هنگام بهانه گیری او است که می‌تواند زمینه ساز بهانه گیری‌های بعدی او شود. پس والدین دقت کنند نباید در هنگام غرغر کردن کودک رفتاری غیر منطقی از خود بروز دهند.

موقعیت را ترک کنید:

زمانی که کودک شما عصبانی است، فقط صدای خودش را می‌شنود و فقط توقع دارد که خودش در همان لحظه تنها غر زننده باشد و کسی دیگر به نوبه‌ای ادای او را در نیاورد. اگر والدین در این صورت صدای خودشان را مانند کودک بالا ببرند، صدای کودک نه تنها قطع نخواهد شد بلکه این صحنه تبدیل به یک صحنه جنگ خواهد شد که از طرفی کودک جیغ می‌زند و از طرفی هم والد. در این هنگام بهتر است برای آرام شدن کودک و همینطور تخلیه هیجانی‌اش، محل حضور کودک را ترک کنید و سکوت کنید. پس از آرام شدن کودک به محل بازگردید و او را در آغوش بگیرید و در مورد بهانه گیری‌اش با او صحبت کنید.

مهربان باشید:

والدین یاد بگیرید همیشه و در هر لحظه با کودک خود مهربان باشید. در این صورت زمانی که کودک بهانه می‌گیرد محبت شما نسبت به او واقعی‌تر خواهد بود.

جلوگیری از بهانه‌گیری کودک:

از موقعیت‌هایی که می‌دانید ممکن است کودکتان شروع به بهانه گیری کند، دوری کنید. مثلا از رفتارهایی که می‌دانید کودکتان از آن خوشش نمی‌آید، بپرهیزید یا آن که غذای او را زودتر از زمان موعدش بدهید تا کودک از لحاظ روانی آرام باشد.

باج ندهید:

درست است که خستگی و فشار کاری شما را کلافه کرده است و تحمل شنیدن بهانه‌های کودک را ندارید، اما برای ساکت کردن او به هر وسیله‌ای چنگ نزنید. هر چیزی که می‌خواهد را فوری به او ندهید و به او نگویید «باشه، فقط غر نزن».

این به او نشان می‌دهد که به ابزار بسیار موثری دست یافته است. پس دفعه بعد با شدت و استقامت بیشتری بهانه گیری می‌کند.

در عوض، به او بگویید که وقتی گریه می‌کند و غر می‌زند، متوجه حرف‌هایش نمی‌شوید. ساکت شود و با صدایی آرام و ملایم به شما بگوید که چه چیزی می‌خواهد.

وقتی ساکت شد، در زمان مناسب چیزی که می‌خواهد را به او بدهید. اگر تامین خواسته‌اش مقدور نیست، به راهکار اول برگردید و موقعیت را ترک کنید و سر و صدای او را نشنیده بگیرید.

مدیریت احساسات را به فرزندتان آموزش دهید:

تکنیک‌های تنفس عمیق و آرام کردن خود را به کودکتان یاد دهید تا به هنگام عصبانیت و قبل از بروز جیغ و داد آن را کنترل کند.

این همان تکنیکی است که به جای باج دادن باید به فرزندتان آموزش دهید.

صبوری را به فرزندتان آموزش دهید:

برای این کار باید از دو سالگی شروع کرده باشید. اما برای آموزش صبوری هیچ وقت دیر نیست. وقتی فرزندتان از شما بستنی می‌خواهد، به او بگویید صبر کن تا اول دست‌هایم را بشویم. وقتی می‌خواهد برایش اسباب بازی بخرید، به جای اینکه همان لحظه ترمز کنید و وارد فروشگاه شوید، به او بگویید که صبر کند تا شما اول ماه حقوق بگیرید یا جمع امتیازهایش به رقم مشخصی برسد.

بدین ترتیب، در مقابل بهانه گیری کودک همیشه می‌توانید سلاح صبوری را استفاده کنید.

برای بهانه‌های بی دلیل و عادتی، مجازات تعیین کنید:

در صورتی که تمام اصول رفع مشکل را رعایت کرده‌اید و خستگی یا گرسنگی عامل نق زدن نیست، مجازات تعیین کنید. گاهی نق زدن می‌تواند به عادتی در کودک برای جلب توجه تبدیل شود. اگر کودکتان تا مدت‌ها به غر زدن و نق زدن ادامه داد او را از عواقب کاری که انجام می‌دهد، آگاه کنید. به او بگویید اگر این بحث را تمام نکنی، از بازی با تبلت محروم می‌شوی.

برای کنترل رفتار کودک بهانه گیر با مشاور کودک صحبت کنید:

در مواردی، نق زدن و بهانه گیری می‌تواند به دلیل اضطراب و استرس در کودک باشد. اگر فرزندتان به تازگی تروما یا تغییری را از سر گذرانده است یا علائم اضطراب را در او تشخیص می دهید، به رزرو مشاوره کودک اقدام کنید.

بهانه گیری کودکان ۳ تا ۴ ساله:

لجبازی و بهانه گیری کودک سه یا چهار ساله گاهی ناشی از حس مالکیت و استقلال در آن سن می تواند باشد. در این سن کودک فقط در جواب سوالات و درخواست های والدین پاسخ هایی مثل نمی خواهم، نمی خورم و نه و… می دهد و این نشان از حس استقلال و مالکیت اوست نه صرفا بهانه گیری و لجبازی کودک.

از دیگر رفتارهای طبیعی در این سن عبارتند از:

کودک مدام با والد خود دعوا می کند و از خواسته‌های والدین خود نیز سرپیچی می کند، زیرا از این کار احساس قدرت و ابراز وجود می کند.

از روی عمد باعث ناراحتی دیگران می شود، تا مرزها و خطوط قرمز رفتاری خود را بهتر بشناسد و آنها را آزمایش کند.

گاهی کودک فقط می خواهد بداند چرا. کودکان منطق اطراف خود را متوجه نمی شوند و خواهان یافتن دلیل محدودیت‌ها هستند.