چرا بعضی از زوج های ایرانی تمایلی به بچه دار شدن ندارند؟
راضی کردن همسر برای بچه دار شدن روش های مختلفی دارد.وقتی نمی توانید با همسر در مورد بچه دار شدن به توافق برسید چه کاری می توانید انجام دهید؟
به گزارش اقتصاد آنلاین؛ گاهی اوقات زوج های ایرانی در ابتدای رابطه در مورد تمایل به فرزندآوری صحبت می کنند. تصور آن ها از همان ابتدا این است که نقطه نظر مشابه دارند. سپس بعد از دوره ای یک نفر نظر خود را تغییر می دهد یا یکی از شرکا ثابت می کند که واقعاً در یک نقطه مشترک نبوده اند. تلاش می کنند نظر دیگری را برای بچه دار شدن جلب کنند و امیدوارند که شخص دیگر در نهایت کوتاه بیاید و موافقت کند. این وضعیت یک موقعیت بسیار دردناک و دشوار را ایجاد خواهد کرد. برای کسب آگاهی بیشتر در این زمینه با مشاوره خانواده مشورت کنید.
تصمیم برای بچه دار شدن
از آنجایی که افراد بیشتر و بیشتری می‌پرسند که آیا بچه دار شدن یا نشدن مسیر درستی برای آن هاست یا نه، اگر یکی از مهم ترین سؤالات شما در روابط همین باشد قابل درک است. برای بحث در مورد اینکه چگونه زوج‌ها در روابط بلندمدت می‌توانند به طور مؤثر با این مسئله روبرو شوند، بحث های گوناگونی شکل گرفته است. معمولا زوج‌هایی که از تعارض اجتناب می‌کنند می‌توانند سال‌ها روابط طولانی مدتی داشته باشند بدون اینکه نظر دیگری را درباره بچه دار شدن یا نشدن پرسیده باشند.
در این زمینه بخوانید؛
با این نشانه ها دیگه نمی شود رابطه عاشقانه را مدیریت کرد
این رفتار مرد ایرانی یعنی داره بهت میگه دوست دارم
مردای مغرور ایرانی اینجوری عاشق میشن!
تصمیم گیری در ابتدای رابطه
اگر به تازگی قرار ملاقات جدی را با کسی شروع کرده اید، تصمیم برای بچه دار شدن یا نشدن یکی از آن موقعیت‌های نادری است که در آن پاسخ سیاه و سفید به راحتی در دسترس خواهد بود. یا می خواهند یا نمی خواهند. حد وسطی وجود ندارد. اگر از همان ابتدا می‌دانید که بچه می‌خواهید و متوجه شدید شخصی که به تازگی با او آشنا شده اید بچه نمی‌خواهد به آن رابطه پایان دهید. به عبارتی اگر هر دوی شما در مورد موضع خود قاطع هستید و نظر خود را تغییر نمی دهید از قرار ملاقات با یکدیگر دست بردارید. قبل از اینکه وابسته شوید جدا شدن راحت تر خواهد بود. در این رابطه مطالعه مقاله دردرسرهای زندگی زناشویی بعد از بچه دار شدن پیشنهاد می شود. هیچ کس سزاوار این نیست که با عصبانیت شریک زندگی در مورد خواسته های اساسی در مورد خانواده و آینده خود روبرو شود. اینجا واقعاً هیچ حد وسطی وجود ندارد. شما وقت خود را تلف می کنید و بهتر است فردی را با اهداف مشابه پیدا کنید. به طور قطع در یک رابطه طولانی مدت برای زوج‌ها متداول است که مکالمات فشرده و گاهی بحث های خود را در مورد نیاز برای حل مشکلات زناشویی را به تأخیر بیندازند. این گفتگوها فراتر از میل ساده برای بچه داشتن یا نداشتن بوده است و به تأثیرات مالی، خانوادگی و اجتماعی داشتن فرزند می پردازد. اگرچه لازم نیست تمام جزئیات مشخص شود اما هر دوی شما باید این نوع مکالمات را داشته باشید تا ببینید از نظر انتظارات چقدر به هم نزدیک یا دور هستید.
دلایل عدم تمایل یکی از شرکا برای بچه دار شدن
برای زوج های ایرانییی که طولانی مدت کنار هم زندگی کرده اند چندین دلیل وجود دارد که چرا یکی در برنامه ریزی برای بچه دار شدن مردد است. برای هر یک از این شرایط که در زیر به آن ها اشاره شده است توصیه می شود به یک درمانگر مراجعه کنید. زیرا اغلب، زوج های ایرانی انجام این گفتگوهای سخت را چالش برانگیز می دانند. یک درمانگر می تواند به واسطه این مسائل کمک کننده باشد. زمانی که هر دو طرف در مورد نحوه ورود یک کودک به زندگی خود دقیق‌تر شوند می‌توان به این مشکلات رسیدگی کرد.
۱-فشار مالی
این موضوعی است که اغلب مطرح می‌شود و زمانی که زوجین درباره موانع احتمالی اقــدام برای بارداری با جزئیات بیشتری صحبت کردند می‌توان به آن پرداخت. اگر مواجهه با آن بحث غیرقابل حل به نظر می رسد خوب است که از یک درمانگر بخواهید که از طریق آن به شما کمک شود که می تواند شامل بحث در مورد جنبه هایی مانند هزینه مراقبت از کودک در طول هفته کاری، حمایت خانواده و حتی موارد ضروری مانند پوشک و شیر خشک باشد.
۲- اعتماد به شریک
محققان توضیح می دهند که شرکا می توانند در مورد مشارکت یا عدم مشارکت و میزان مشارکت طرف مقابل در مراقبت از کودک احساس نگرانی کنند. عبارات خاص تر مانند اینکه چه کسی از چه جنبه هایی مراقبت می کند اسباب ایجاد تردید می شود. در این رابطه مطالعه مقاله ترس از بچه دار شدن پیشنهاد می شود.
۳-تکرار الگوهای ناسالم خانواده
برای افرادی که مورد آزار و اذیت والدین خود قرار گرفته اند یا مسئولیت بچه های کوچک تر خانه به عهده آن ها بوده است ترس‌ها می‌توانند قابل قبول به نظر برسند حتی اگر در واقعیت چنین نباشد. این ترس ها موضوعی است که شریکی که این نگرانی را تجربه می کند باید به صورت جداگانه به آن رسیدگی کند. زوج های ایرانی معمولاً می توانند از مشاوره به عنوان یک واحد کمکی بهره ببرند. به این ترتیب هر دو زوج از نگرانی‌ها و حساسیت‌های خاصی که ممکن است از یک تربیت نه چندان ایده‌آل ناشی شود آگاه می شوند.
۴-تغییرات بدنی
یکی از موضوعاتی که به طور مرتب بین زوج های ایرانیی متاهلی که سال ها با هم بوده اند مطرح می شود تغییرات احتمالی بدن است. تغییر وزن یا سایز و از دست دادن تناسب اندام و مشکلات جسمی متعاقب بچه دار شدن موجبات بی میلی برای بچه داشتن را فراهم می کند. در این مورد صداقت بسیار مهم است و اگر صادق بودن دشوار باشد باز هم جستجوی درمان همیشه یک گزینه مناسب خواهد بود. این مشکل به وسیله صحبت با همسر قابل حل شدن است.
۵-از دست دادن دوستان و یا زندگی اجتماعی
گرچه ممکن است از بین رفتن یک زندگی اجتماعی پر رونق اجتناب ناپذیر باشد به خصوص زمانی که کودک بسیار کوچک است اما به تنهایی عاملی برای جلوگیری از بچه دار شدن نیست. این نگرانی از آنجایی ناشی می شود که دیدگاهی نادرست از اینکه والدین چگونه می توانند باشند ایجاد کند. زوج‌هایی که درمانگر دارند اغلب می‌توانند پس از حضور کودکان در متن زندگی، از زاویه واقعی تر به روابط اجتماعی نگاه کنند. تغییرات بدن بعد از اقدام به بارداری یکی از مهمترین مشکلات بانوان است.
۶-دلایل دیگر برای تردید در بچه دار شدن
تغییرات غیرقابل پیش بینی و قابل توجه در سبک زندگی (مانند خواب، درآمد قابل مصرف، سفرها و تعطیلات، اوقات فراغت و غیره)
نگرانی در مورد افزایش جمعیت و مشکلات اجتماعی موجود در جامعه (مانند نابرابری، قلدری، نژادپرستی و غیره)
بیزاری از بچه ها
عدم مسئولیت پذیری در برابر دیگری
مسائل باروری
عدم احساس غرایز یا تمایلات پدرانه-مادرانه
علاقه و تعهد بیشتر برای پیگیری و اولویت بندی اهداف شغلی
بخشی از چشم انداز زندگی نبودن
برخی دلیل خاصی ندارند و بچه نمی خواهند. هیچ توضیح یا توجیهی هم برای چنین تصمیمی در زندگی شخصی لازم نیست.
وقتی یکی از طرفین نظر خود را در مورد بچه دار شدن تغییر می دهد یا از ابتدا تصمیمی برای بچه دار شدن ندارد می تواند منجر به احساس تعجب، خشم، غم و اندوه، دلشکستگی و رنجش در دیگری شود. در نتیجه شخصی هم که نظر خود را مبنی بر تمایل به بچه دار شدن تغییر داده است با احساس گناه، غم و اندوه یا سرخوردگی دست و پنجه نرم خواهد کرد که می‌تواند یکی از سخت‌ترین موضوعاتی باشد که زوجین با آن مواجه می شوند به خصوص اگر سال‌ها برای یک رابطه سرمایه‌گذاری کرده باشند. کشف سطح اطمینان هر فرد می تواند موثر واقع شود. تفاوت زیادی بین "من مطمئن نیستم" و "من تصمیم خود را گرفته ام و قطعاً بچه نمی خواهم" وجود دارد. به جای اینکه بپرسید چرا همسر شما بچه نمی‌خواهد، در مورد اینکه چگونه به تصمیم خود رسیده است صحبت کنید.
۱-عوامل مخالفت
سؤالات «چرا» اغلب طرف مقابل را در موقعیتی قرار می دهد که باید از انتخاب های خود دفاع کند. او را به شرایط توضیح، منطقی جلوه دادن، توجیه و اثبات کننده بودن می راند. سوالی مانند چگونه به این تصمیم رسیدی؟ یا چه چیزی تو را در این زمان به سمت این انتخاب سوق داد؟ کمتر بحث برانگیز است و به شما امکان می دهد با مهربانی، کنجکاوی و شفقت موضوع را بررسی کنید و به طرف مقابل نیز فرصت امن فراهم می کند که صادقانه نظر خود را بیان کند. در این رابطه مطالعه مقاله مزایا و معایب نداشتن فرزند پیشنهاد می شود.
۲- مشابه سازی موقعیت
اگر همسر شما در تعیین اینکه چه چیزی برای او درمورد بچه دار شدن مناسب است مشکل دارد توصیه می شود که از راه های متفاوت برای به کشف یک حس نسبت به بچه ها در او استفاده کنید. هدف این است که دریابد والد بودن چگونه ممکن است به نظر برسد. سعی کنید برای مدتی طی چند آخر هفته از خواهرزاده و برادرزاده خود نگهداری کند. به او خاطرنشان کنید که انجام این کار کمک می کند بفهمد که آیا می خواهد والد باشد یا خیر. با این حال توجه به این نکته نیز مهم است که نگهداری از خواهرزاده‌ها و برادرزاده‌ها نشان دهنده دقیقی از اینکه می‌خواهد والد باشد یا نه به دست نمی دهد اما تخمین خوبی محسوب می شود. عمه یا عموی سرگرم کننده بودن نقش و تجربه بسیار متفاوتی نسبت به پدر مادر مسئول بودن دارد. اگر هرگز زمان زیادی را در کنار کودکان سپری نکرده است نگهداری از کودک می‌تواند تجربه‌ای آموزنده باشد اما به یاد داشته باشید که این امر مطلقاً با فرزندپروری تمام وقت برای فرزندان یکسان نیست. در این رابطه مطالعه مقاله سبک های فرزند پروری پیشنهاد می شود.
۳-اعلام صریح خواسته ها
فرض کنید شریک الف نظر خود را ابتدا تغییر داده است زیرا نمی‌خواسته رابطه را از دست بدهند. اما سال‌ها بعد به هر حال با جدایی به رابطه پایان می دهند زیرا شریک الف نمی‌توانست خودش را مجبور کند که بحث بچه دار شدن را ادامه دهد و برای هر یک از شرکا این می‌تواند زمینه‌ای برای ایجاد رنجش در ادامه زندگی باشد. برای جلوگیری از این رنجش در آینده، متخصصان به زوج‌ها توصیه می‌کنند در اوایل رابطه صراحتا در مورد موارد غیرقابل مذاکره از جمله تمایل برای بچه دار شدن خود صحبت کنند. برای مثال اگر تصمیم دارید بچه دار شوید پیشنهاد می‌کنند که برای یکدیگر وقت باکیفیت صرف کنید مانند رفتن به تعطیلات بدون فرزندان یا ادامه دادن به دوستی‌های دوران مجردی. از سوی دیگر اگر هر دوی شما بچه دار نشدن را انتخاب می کنید مصالحه ای که فی مابین انجام می شود می تواند سرمایه گذاری پولی باشد که برای یک کودک پس انداز کرده اید و حالا برای یک خانه جدید خرج می کنید. به طور کلی وقتی یکی از طرفین نظر خود را در مورد بچه دار شدن تغییر می دهد می تواند به نقض اعتماد انجامیده و منجر به درگیری شود. اگر زوج تصمیم بگیرند با شناخت جدید از همسر به جلو بروند این امر به توجه و مراقبت زیادی نیاز خواهد داشت.
عوارض بی نتیجه بودن تلاش ها برای جلب رضایت
اگر یکی از زوجین بچه می‌خواهد و بچه‌دار شدن را هسته اصلی هدف از زندگی می‌داند با هم ماندن و بچه دار نشدن منجر به غم و اندوه، افسردگی، ناامیدی، پشیمانی و رنجش می شود. سخت خواهد بود اما در نهایت مهربانانه تر است که از هم جدا شوند تا شریکی که بچه می‌خواهد فرصت داشته باشد رویای خود را با دیگری به واقعیت برساند. اگر فضا یا جایی برای گفتگو مذاکره یا بررسی هرگونه مصالحه وجود ندارد و موضوع باعث ناراحتی ذهنی و عاطفی قابل توجهی شده باشد ادامه دادن به روش سابق مضر خواهد بود. اما اگر شریک زندگی شما زندگی بدون بچه می خواهد یا شما نمی‌خواهید به این معنی نیست که لزوماً باید رابطه خود را پایان دهید. مواردی برای ادامه دادن وجود دارد که عبارتند از:
اگر یکی یا هر دوی شما در تصمیم خود برای بچه دار شدن به هر طریقی مطمئن نیستید، اما مصمم برای جدایی هم نیستید.
اگر رابطه، قوی با ارتباطات عالی و احترام متقابل و مراقبت و ملاحظه پیش می رود می توانید برنامه ریزی کنید که مکالمه را در مدت زمان از پیش تعیین شده تکرار کنید. این ممکن است به معنای زمان‌های کوتاه‌تری باشد مثلاً اگر در دهه‌ی سی یا چهل زندگی هستید در چند ماه آینده یا اگر در بیست سالگی هستید زمان‌های طولانی‌تری وجود خواهد داشت.
اهمیت دلایل کافی داشتن در صورت تغییر نظر
شما می توانید درباره برخی از تصمیمات مربوط به بچه دار شدن مذاکره کنید. مانند زمان و سن مناسب برای بچه دار شدن یا اگر بچه ندارید با وقت و منابع خود چه کار کنید. اما خود تصمیم واقعی برای بچه دار شدن چه؟ یا انجامش میدهید یا نمی دهید. بنابراین برای اینکه یک رابطه مؤثر واقع شود یکی از شرکا باید موضع خود را در مورد این موضوع تغییر دهد و با خواسته های شریک خود موافقت کند. متأسفانه زمانی که زوج‌ها به سادگی نمی‌توانند در یک مسیر قرار بگیرند رابطه معمولاً به پایان می‌رسد.
یک نفر به طور قاطع بچه می خواهد و دیگری واقعاً نمی خواهد راه دیگری برای حل این موضوع وجود ندارد. برخی از زوج‌ها به این بن‌بست به گونه ای که با اکثر مسائل در روابط خود روبرو می شوند برخورد می کنند. یعنی با تلاش برای متقاعد کردن یکدیگر. گاهی اوقات یکی از شرکا در متقاعد کردن دیگران برای انجام آنچه می‌خواهد موفق تر است. با این حال اگر آن شریک متقاعد شده احساس کند که خواسته ها یا نیازهای خود را قربانی خواست طرف مقابل کرده است مشکل به وجود می آید. این یک گام برای فاجعه سازی در رابطه است. در ادامه راه این شکل تصمیم گیری به ضعف رابطه دامن می زند. بنابراین زمانی که احساس تسلیم شدن در برابر خواسته ها و نیازهای همسر منجر به رنجش شود مشکلات عمده ای در رابطه به وجود می آید.
در صورت مردد بودن برای بچه دار شدن...
متوجه می شوید که به شدت دنبال نظر دیگران هستید. اگر متوجه شدید که دائماً به دنبال مشاوره از افراد نزدیک در مورد اینکه آیا باید بچه دار شوید یا خیر هستید می تواند نشانه ای از وجود تعارض در شما باشد و این یعنی در تصمیم خود مصمم نیستید. از این رو می خواهید از بیرون متقاعد شوید زیرا از نظر درونی آماده تصمیم گیری نیستید. شما مسائل اساسی را در نظر گرفته اید که توانایی شما را برای تصمیم گیری پیچیده می کند. از خود بپرسید که چرا می خواهید یا نمی خواهید بچه دار شوید. آیا تصمیم شما برای بچه دار شدن به والدین شما مرتبط است یا پیشینه اعتقادی شما؟ آیا تربیت شما یا تجربیات ناخوشایند گذشته بر تصمیم شما برای عدم پدر و مادر شدن تأثیر گذاشته است؟ آیا ثبات رابطه شما زیر سوال است؟ با آن نگرانی ها کنار بیایید زیرا آن ها موجه هستند و سزاوار توجه شما. به دقت در نظر بگیرید که آیا تصمیمات شما واقعاً همان چیزی است که می خواهید یا توسط عوامل بیرونی هدایت می شود.
در نهایت به قلب خود اعتماد کنید
مواقعی وجود دارد که اهمیت غرایز درونی دست کم گرفته می شود. بنابراین اغلب سعی می‌کنید تصمیم‌های خود را بیش از حد منطقی کنید. در مورد مسایل صحبت کنید یا از آن ها کناره گیری کنید. علیرغم این واقعیت که قلب شما قبلاً گفته است که چه چیزی برای شما مناسب است. برای اعتماد به خود چیزی برای گفتن وجود دارد. در مجموع اگر کمی وقت بگذارید و این عوامل را در نظر بگیرید و کمی صادقانه به جستجوی درونیات خود بپردازید متوجه می شوید که با تغییر عقیده و احترام به ترجیحات والدینی شریک زندگی خود واقعاً در آرامش خواهید بود. اگر اینطور باشد خوب است و این یعنی شما کار را انجام داده اید. با اطمینان از تصمیم خود به جلو حرکت کنید.
