نحوه نشستن و ایستادن شما افکارتان را لو میدهد

نکات جالب درباره نحوه نشستن و ایستادن

 وقتى فردى هنگام ایستادن شانه هایش را عقب مى دهد و کاملاً صاف مى ایستد، این حالت نشان از سلطه گرى اوست و در واقع نشان مى دهد انسانى با اعتماد به نفس، صادق و موفق است. حتى اگر کوتاه قد باشد، گرفتن ژستى مطمئن و بى پروا او را پر ابهت نشان خواهد داد.

تماس چشمی

تماس چشمى، بین افراد معمولاً در فرهنگ هاى مختلف متفاوت است. مى توان گفت با توجه به فرهنگ معناى تماس چشمى متفاوت است. اما در بیشتر مناطق معناى آن صداقت و رک گویى فرد است. چشم ها از مهم ترین اعضایى هستند که به راحتى احساسات شما را به طرف مقابل انتقال مى دهند. در واقع چشم ها، مهم ترین جزء انتقال دهندة زبان بدن هستند. چشم ها مى توانند هر حسى را بیان کنند؛ از ناراحتى و خوشحالى گرفته تا درد و دیگر احساسات. افرادى هستند که وقتى با آن ها صحبت مى کنید، مدام به اطراف نگاه مى کنند و چشم هایشان مى گردد؛ این حالت نشان مى دهد که فرد عصبى است و دروغ مى گوید یا این که کاملاً حواسش پرت است. به طور کلى مى توان گفت وقتى با کسى صحبت مى کنید و او به شما نگاه نمى کند، مى تواند نشانه ی آسودگى طرف مقابل یا سلطه پذیرى او باشد. چپ چپ نگاه کردن مى تواند نشان دهد فرد نسبت به شما بدگمان است و حرف هاى شما، او را متقاعد نکرده است. وقتى طرف مقابل شما هنگام صحبت کردن مدام به زمین نگاه مى کند یعنى احتمالاً یا خجالت مى کشد یا کلاً شخصیتى کم رو و محجوب است. وقتى چشم هاى کسى به دور دست ها نگاه مى کند، معمولاً این را نشان مى دهد که فرد در افکار خود غرق شده است و به حرف هاى شما گوش نمى دهد.

پا ها نیز حرف مى زنند!

وقتى فردى طورى نشسته است که یک پا را روى پاى دیگر انداخته و در هوا تاب مى دهد، مى خواهد این پیام را به طرف مقابل منتقل کند که من حوصله ام سر رفته است. در واقع این حرکت نشانگر گریز است، اگرچه بدن فرد ساکن و بدون حرکت باشد. هنگام مذاکرات هر گاه یکى از طرفین، یا هردوى آن ها پاهاى خود را روى هم بیاندازد، نشانه ی این است که وارد مرحله ی جدیدى از مذاکره شده اند؛ مرحله اى که امکان تفاهم کمرنگ شده است. اگر انداختن پا روى پاى دیگر، با گذاشتن دست ها به صورت ضربدر در زیر بغل همراه باشد اوضاع وخیم تر است و باید فکر جدى ترى براى تغییر وضعیت انجام دهند تا طرف مقابل از حالت تدافعى خارج شود.

انداختن پا ها روى هم در ناحیه زانو: در زبان بدن به طور یکسان در مردان و زنان رایج است و از آن مى توان این برداشت را داشت که من بسیار آسوده خاطر هستم و به خوبى به حرف هاى شما گوش مى دهم.

قوزک پا روى زانو: این معمولاً عملى مردانه و گویاى این است که من قاطعانه از حقوقم دفاع مى کنم و در عین حال آرامش دارم. این همان ژست اصیل است. « کابویى پا روى پا اندازى »

انداختن پا روى هم در ناحیه قوزک: این ژست هم در مرد ها بیش از زن ها مورد استفاده قرار مى گیرد. مى گوید: “من مودبانه در آرامش هستم”.

به هم پیچیدن پا ها: این ژست در خانم ها رایج است. زن پاهایش را به هم مى پیچاند طورى که یک پایش را به پشت قوزک پاى دیگرش قلاب مى کند. مرد ها انجام دادن این کار را دشوار مى پندارند. به هم فشردگى این حالت برداشت در آغوش گرفتن و نوعى تمایل جنسى را در ذهن تداعى مى سازد.

قفل کردن پا ها نشانه زبان بدن: این حالت نیز نمونه اى از ژست هاى زنانه است. او در حالى که ایستاده پایى را به پشت پاى دیگر قفل مى کند. این عمل معمولاً این مفهوم را مى رساند که فرد عصبى و ناراحت است.

قراردادن مچ یک پا به روى مچ پاى دیگر: این اشاره، اشاره اى است که در مواقع بسیارى بروز مى کند. مثلاً در جلسات رسمى یا دوستانه اى که شخص تحت فشار روانى، تنش یا استرس قرار گرفته است. مهمانداران هواپیما در این زمینه تجربیات مفیدى دارند، آن ها به راحتى مى توانند افرادى که از مسافرت با هواپیما مى ترسند را تشخیص دهند، زیرا این افراد با پاهاى گره خورده و قرار دادن یک مچ به روى مچ دیگر مى نشینند، به خصوص در هنگام برخاستن هواپیما. هم چنین بسیارى از افراد در موقعیت هاى تنش زا مانند شرکت در آزمون یا مصاحبه اى براى استخدام، مچ پاهاى خود را روى هم مى اندازند. اصولاً علایم زبان رفتار بیش تر با یک دیگر و در یک مجموعه ظاهر مى شوند و به همین ترتیب باید با هم تعبیر شوند. براى مثال اگر طرف مقابل شما پایش را از روى پا بردارد و کمى به طرف شما خم شود، مى توانید نتیجه بگیرید که او به سخنان شما علاقمند است و تمایل دارد بیش تر بداند.

بازکردن دکمه هاى کت نشانه ای مهم در زبان بدن:

افرادى که با شما بى ریا و صمیمى هستند غالباً دکمه هاى کت خود را باز کرده یا حتى آن را از تن در مى آورند، اما در مذاکره هاى رسمى این چنین نیست. در این شرایط افراد زمانى کت خود را در مى آورند که امکان دسترسى به توافق وجود داشته باشد. به عبارت دیگر در صورتى که طرفین احساس کنند به توافق نخواهند رسید، هر قدر هم که هواى اتاق گرم باشد، کتشان را در نمى آورند.

یکی از علائم زبان بدن کشیدن دست به چانه است:

این علامتى از زبان رفتار است که هنگام تصمیم گیرى بکار مى رود. کشیدن دست روى چانه معمولاً با حالتى از چهره همراه است که در آن چشم ها کمى جمع مى شود. افرادى دیگر ممکن است در این حالت لب  بالایى را لمس کنند و آن را بکشند و بعضى مرد ها با سبیل یا ریش خود بازى مى کنند که همگى دلیل بر تعمق و ارزیابى است. در بازى شطرنج نیز  افرادى که قرار است حرکت بعدى را انجام دهند در بسیارى از موارد چنین اشاره اى را از خود نشان مى دهند که پس از تصمیم گیرى متوقف مى شود. در این جا لازم مى دانم نگاه از بالا و پایین را هم توضیح دهم، زمانى که شنونده لب یا چانه خود را لمس مى کند، اگر سرش به سمت پایین متمایل باشد و از پایین به بالا نگاه کند در حال ارزیابى و تفکر است.و اگر سر به سمت بالا متمایل باشد و چشم ها از بالا به پایین نگاه کنند، بیان گر تردید شنونده است.

برداشتن عینک:

برداشتن آهسته ی عینک جهت تمیز کردن آن، در شرایطى که نیازى به این عمل نیست، اشاره اى تعویقى است، این عمل در طى یک مذاکره ممکن است چندین بار انجام بگیرد. در چنین حالتى شخص مى خواهد با طفره رفتن از پاسخ دادن به سؤال یا ایجاد تأخیر در پاسخ، مطالبى را در ذهن خود بررسى کرده و موقعیت خود را مرور نماید. در هر حال این افراد مى خواهند زمانى را براى پرسش یا پاسخ خود در اختیار بگیرند. اشارة مشابه دیگر مى تواند نگه داشتن عینک در کنار دهان باشد.

دست زدن به بینى در زبان بدن:

این علامت رفتارى و یا مالیدن بینى با انگشت اشاره، نشانه ی شک و تردید در مورد مطالب گفته شده در یک گفتگو یا مذاکره است؛ به ویژه اگر این اشاره همراه با متمایل شدن شخص به انتهاى صندلى باشد. اما مراقب باشید که این اشاره را با کسى که بینى خود را مى خاراند اشتباه نکنید. اشاره دیگر در این زمینه، مالیدن پشت گوش یا کنار آن است که حاکى از شک و تردید در ارائه ی یک پاسخ یا سبک و سنگین کردن آن است. در بسیارى از مواقع پس از این عمل دست به سمت چشم رفته و عمل مالیدن چشم انجام مى شود.

ضرب گرفتن روى میز:

کسى که با ریتمى یک نواخت و کسل کننده، روى میز ضرب مى زند مى خواهد احساس بى قرارى خود را بیان کند. اشارات مشابه دیگر مى تواند این باشد که فرد مرتباً دکمة خودکار خود را بالا و پایین مى زند و یا با پاشنة پا به زمین ضربه مى زند. پیام مستقیم این اشارات براى شما این است که باید دریابید که حرف هایتان کسل کننده و بى روح است و یا این که براى طرف مقابل تازگى ندارد.

سطح چشم ها

در یک گروه، معمولاً فردى که سطح دید چشمانش از سایرین بالا تر است رهبر محسوب مى شود. یعنى مثلاً هنگامى که شما ایستاده و دیگران نشسته باشند، قطعاً شما در موضع قدرت قرار دارید.

مالش چشم: کودک زمانى که نمى خواهد صحنه اى را ببیند، با دست جلوى چشمانش را مى گیرد، در بزرگسالى همان حرکت را با زیرکى و بصورت مخفیانه انجام مى دهیم. بدین صورت که با دست خود چشم هایمان را مى مالیم. مرد ها با پشت دست و خیلى محکم این کار را انجام مى دهند اما خانم ها معمولاً بدلیل آرایشى که دارند خیلى ظریف تر این حرکت را انجام مى دهند و گاها به لمس کردن زیر چشم با نوک انگشت اشاره اکتفا مى کنند. این که فردى چشمش را با انگشت اشاره مالش دهد، نشان گر فریب و نیرنگ است. از آن جایى که فرد مى خواهد تماس دیدارى را قطع کند، بهانه اى به دست مى آورد که به این طرف و آن طرف نگاه کند. این حرکتِ غیر ارادى، افشاگرى قوى است که به ما نشان مى دهد، فرد دارد دروغ مى گوید. چشم برگرداندن در زبان رفتار بدن انسان نیز، معمولاً علامتى مسلّم از نیرنگ، گناه و دروغگویى است.

چشمان بسته: هرگاه چشمان فردى، براى لحظه اى طولانى تر از چشم بر هم زدن متعارف بسته و ابرو ها نیز برخاسته شود پیام چنین است : به حرف زدن خود خاتمه بده. حرکت چشم به سمت بالا نیز نشانه ی غضب و عصبانیت است.

نگاه مختصر به اطراف: این ژستى خجالتى و عشوه گرانه است. فرد جسورانه خیره مى شود، در حالى که سرش را پایین انداخته و به سمت مخالف کج مى کند و اشاره بر کم رویى بى باکانه دارد.

نگاه ممتد: این نگاه، بى تردید نشانه اى از گرایش جنسى است. شخصى که تماس چشمى برقرار مى کند، چشم برگردانده، سپس مجدداً به چشمان شما نگاه مى کند مى گوید : مایلم با شما بیش تر آشنا شوم.

نگاه خیره شدید: این نگاه، نشانه ی خلق تهاجمى، سلطه جویانه و تهدیدآمیز است.

نگاه به بالا و پایین: هنگامى که آقایى نگاهش را به سر تا پاى یک خانم مى اندازد به او مى فهماند که به اندام فیزیکى وى علاقه مند است.

چشمک زدن: چشمک علامتى غرض آلود و نشان گر آن است که رمز و رازى میان فردى که چشمک مى زند و فردى که به او چشمک زده مى شود برقرار است.

بالا انداختن هم زمان دو ابرو: در میان اتاقى شلوغ، مفهوم آن کاملاً واضح و روشن است: مایلم با شما معاشرت کنم.

بالا انداختن یک ابرو: زمانى که ابرویى بالا انداخته مى شود در حالى که ابرو دیگر پایین باقى مى ماند مفهومش این است: حرف شما را باور نمى کنم.

ابروهاى گره خورده: زمانى که هر دو ابرو به سمت همدیگر کشیده شده و باعث پدید آمدن شیار بین آن دو مى شود دلالت بر اضطراب، درد، ترس و یا آمیزه اى از این هیجانات دارد.

پوشاندن صورت: زمانى که دست بر روى صورت مى آید مفهومش چنین است: شوکه شده ام. این ژست بین فرد و موقعیت مزاحم و متجاوز فاصله مى اندازد.

تبسم با دهان گشوده: دندان هاى بالا نمایان شده و به شخصى که با شما گفتگو مى کند مى فهماند که مایل هستید بیش تر با او آشنا شوید.

تبسم با لبان بسته: این لبخند تنها براى اداى احترام و ادب و نزاکت است.

در هم کشیدن لب ها: هرگاه فردى لب هایش را در هم کشید به مفهوم آن است که طرف مقابلش را جذاب و دل ربا یافته.

لب هاى سفت و جمع شده: دال برتنش و عدم پذیرش است.

جویدن لب ها: این عمل در زبان بدن نشانه:  وقتى فردى لب پایین خود را مى جود و سرش را تکان مى دهد، نشان گر خشم فرد است.

تماس با لب: هرگاه انگشت اشاره به طور عمودى براى لحظه اى به طرف بالا آید، این مفهوم را مى رساند که: ساکت باش. ولى هرگاه انگشت اشاره به لب پایین تماس پیدا کند و دهان اندکى باز شود مفهومش چنین است: مى خواهم با شما صحبت کنم.

خمیازه کشیدن: خواب آلودگى تنها علت خمیازه نیست، بلکه خمیازه اجتماعی نیز وجود دارد. خمیازه اى که در موقعیت هاى استرس زاى خفیف یا هنگامى که مردد هستید چه کارى مى خواهید انجام دهید، پدید مى آید. خمیازه، روشى است براى خریدن زمان.

حرکت انگشت: ضربه ی آهسته، مضراب زدن و یا ریتم یک نواختى را با انگشتان نواختن، دلالت بر بى تابى و ناشکیبایى دارد. این حرکت نمادین گریز است. انگشتان عمل راه رفتن را گرچه بدن بى حرکت است انجام مى دهند.

دست هاى پنهان: این ژست، مرموز و آب زیرکاهانه است. فرد مى گوید: مایل به گفتگو با شما نیستم. به خصوص در مورد وقتى دست ها عمیقاً در جیب ها فرو شده باشد، جایى براى تماس و گرفتن دست و یا هر گونه رابطه صمیمانه وجود نخواهد داشت.

دست ها به روى زانو: وقتى کف دست ها به طرف بالا باشد، شخص گشاده رو و پذیرا است. وقتى کف دست ها پایین باشد ممکن است پاى فریبکارى و تعرض در میان باشد.

مناره کردن انگشتان: هنگامى که فردى انگشتان خود را به هم فشرده و چانه و دهان را روى سر انگشتان قرار مى دهد، نشان گر تفکر عمیق است. مانند زمانى که شخص به امید شنیدن جواب است. هم چنین حائلى است براى محافظت کردن از قفسه سینه، پایین صورت و دهان.

مشت پوشیده شده با دست باز: فرد در این حالت خشمگین است اما مى کوشد که آرام بماند. به اصطلاح خود را کنترل کند. اما مراقب این فرد باشید چون امکان دارد، هر موضوع کوچکى منجر به آن شود که کنترلش را از دست بدهد.

پرتاب دست: شخصى که مى خواهد عقایدش را به اجبار تحمیل کند، ممکن است دستش را به طرف شنونده و جلو پرتاب کند. در حالت خفیف تر تنها از انگشتان استفاده مى شود.

قلاب کردن دست ها پشت سر: ژستى متکبرانه است. خصوصاً زمانى که فرد به عقب تکیه داده باشد. او مى گوید: من آن قدر بر شما سلطه دارم که نیاز به دفاع کردن از خودم ندارم.

بازى کردن با حلقه ازدواج: این علامت عصبى بودن و نشان گر آن است که مشکلى در ارتباط وجود دارد. خصوصاً زمانى که فرد هم زمان در مورد همسرش در حال صحبت کردن است.

تکان بى قرار دست ها: این تلاش بدن براى رهایى است. هورمون آدرنالین در حال ترشح است اما فرد نمى داند چگونه خود را رها کند. کلنجار رفتن با سر آستین پیراهن و یا جواهر آلات روى مچ به دیگران مى گوید که: شما احتیاج به توجه دارید. در کافه این عمل جایز و مناسب است اما در جلسات کارى منحرف کننده و موجب حواس پرتى مى شود.

دست زدن به کراوات: این رفتار مردانه مى گوید، مى خواهم تأثیر خوبى از خودم به جا بگذارم. این روش اوست که مى خواهد بفهماند شدیداً در تلاش است تا شما را خشنود کند.

دست کشیدن در میان مو ها: وقتى افراد نمى دانند چه چیز باید بگویند اغلب اوقات دستشان را میان مو ها مى کشند. ناظرى که قادر است زبان بدن را متوجه شود، در این حالت آگاه است که فرد در مورد کارى که مى خواهد انجام دهد و یا چیزى که مى خواهد بگوید تردید دارد.

خم کردن بازو ها: این کار مى گوید : “من قوى و نیرومند هستم” بالا آوردن یک بازو نیز راهى است براى جلب توجه. هر دو دست را به جلو دراز کردن نشانة خوش آمدگویى است.

دست ها به پشت: وقتى دست ها به پشت کمر قلاب مى گردند مفهومش این است که فرد وضعیت را تحت کنترل خود دارد. مى گوید “من راحت هستم” مشابه حرکتى که سربازان زمانى که در حالت خبردار نیستند به خود مى گیرند.

دست ها به جلو: هنگامى که مضطرب هستیم تمایل به نگه داشتن دست هاى خود در جلوى بدن مان داریم تا بتوانیم سدى حفاظتى ایجاد کنیم

دست هاى قلاب شده: بر خلاف دست به سینه بودن که دست ها به طور متقاطع روى سینه قرار مى گیرند، این ژست در افرادى مشاهده مى شود که در شرایط مضطربانه اى قرار دارند. در واقع چنین به نظر مى آید براى حفظ جان شان به خود دست آویخته اند.

دست هاى تا شده: هنگامى که دست ها مقابل بدن هم دیگر را قطع مى کنند، معمولاً نشانگر وضعیت تدافعى است. فرد مى گوید: من تمایل ندارم به هرچیزى که با عقایدم در تضاد است، گوش دهم. اغلب مردم از مانعى که این طرز ایستادن پدید مى آورد آگاهى ندارند، اما بى تردید براى سد کردن هرگونه تعدى و مزاحمتى این روش را به کار مى گیرند. خصوصاً وقتى که لب هاى درهم و اخم نیز با آن همراه شود.

دراز کردن دست: زمانى که مردى نشسته و دست خود را دراز کرده باشد، مى گوید : “من اینجا را تحت کنترل خود دارم” اما اگر زنى این کار را انجام دهد، مرد ها این گونه مى پندارند که او از حد و حدود خود تجاوز کرده است. هر چند زمانى که تنها یک دست را روى صندلى مجاور قرار مى دهد مى گوید: میخواهم مانند شما (مرد ها) باشم

دست به کمر بودن: در حالتى که دست ها دو طرف کمر و آرنج به طرف خارج بدن قرار مى گیرد فرد مى گوید: از من فاصله بگیر. این عملى ن اآگاهانه است که ما هرگاه احساس جامعه ستیزى داشته باشیم و یا در محلى پر ازدحام قرار بگیریم و تمایل نداشته باشیم دیگران نزدیک به ما شوند اعمال مى کنیم.

شانه بالا انداختن: شانه ها بر آمده شده و کف دست ها به سمت خارج مى چرخند. این حرکت پیامى روشن و واضح دارد: من شما را نمى شناسم، یا من نمى توانم به شما کمک کنم. دلالت بر احساس درماندگى فردى است که این ژست را به خود مى گیرد.

گام هاى کوتاه – بلند: استفاده از تمام طول پا در هنگام راه رفتن، گامهاى بلند برداشتن و کمر را راست کردن و سر را بالا نگاه داشتن، بیان گر حالتى مطمئن و صریح است. برعکس گام هاى ریز و با شانه هاى قوز کرده فرد را ترسو و آسیب پذیر نشان مى دهد.

احوال پرسى دوستانه: با اندک بالا آوردن ابرو زمانیکه براى نخستین بار شخصى را ملاقات مى کنید، شما را علاقه مند، با نشاط و هوشیار مى نماید.

رویارویى نزدیک: هر فردى مجاز و نیازمند مقدار معینى حریم شخصى در پیرامون خودش ۹۰ سانتیمترى شما امتداد پیدا – است. معمولاً آن حریم شخصى ۱۸۰ مى کند. محدودة صمیمى و خودمانى ۵۰ سانتى متر امتداد دارد. زمانى که فردى خیلى نزدیک به جلو مى آید منجر به مزاحمت و ناراحتى مى شود. این عملى تجاوزکارانه است که نشان مى دهد طرف مقابل، مرز ها و حدود دیگران را رعایت نکرده و احترامى براى آن ها قائل نیست. این طرز رفتار مى تواند سبب شود تا یک فرد منفعل و بى اراده، احساس آسیب پذیرى کرده و حالت تدافعى به خودبگیرد. تا زمانى که از شما درخواست نشده عقب بمانید.

ایستادن دست به سینه: اگر مى خواهید بر تر از دیگران جلوه کنید، پشت به دیوار تکیه زده و دست به سینه بایستید. پیام روشن است : مزاحم نشوید

زبان بدن گرفتن گردن: هنگامى که دست به طرف بالا تاب خورده و خودش را به پشت گردن قلاب مى کند نشانه خشم است. در دوران بدوى این ژست به ضربت سختى بر سر فرد مقابل منجر مى شد. اما در جوامع متمدن باید از این عمل اجتناب کرد. افرادى که زبان بدن را متوجه مى شوند از توانمندى این عمل آگاه هستند.

بازى با وسایل اطراف: در موقعیت اجتماعى هرگاه با پول خرد داخل جیب تان بازى کنید و صداى جیرینگ جیرینگ آن را درآورده یا با مو ها و لباس تان کلنجار روید، علامت واضحى است که شما عصبى، بى قرار و هیجان زده هستید. براى گذاشتن تأثیر خوب روى دیگران سعى کنید این حرکات را که القاى بى تابى مى کند، در خود فرو نشانید.

زبان بدن کشیدن شلوار: این عمل در مردان بیش از زنان انجام مى شود. چون مرد ها هستند که اغلب اوقات شلوار به تن مى کنند. پارچة یکى از پاچه هاى شلوار به نشانه ناباورى به طرف بالا کشیده مى شود طورى که انگار پایش را روى چیز ناخوشایندى گذاشته و مى کوشد آن را از روى شلوارش بتکاند.

تکیه زدن به دیوار: زمانى که شما به دیوار و یا در ورودى با آرامش خاطر بسیار، تکیه مى دهید، به دیگران مى گویید که بمانند. این روشى است براى طولانى کردن گفتگو خصوصاً وقتى که در موقعیت هاى اجتماعى قرار دارید.

حالت ارتباط نزدیک: هنگامى که دو نفر با هم گفتگو کرده و یک دیگر را در یک جایگاه و همسو مى یابند، انس و علاقة متقابل را نمایان مى کند. افرادى که براى مدت زمان مدیدى با یک دیگر بوده اند حرکات هم دیگر را تقلید و تکرار کرده و حتى کلمات و الفاظ یکسانى را هم زمان بیان مى کنند.

زبان بدن حالت نزاع: هنگامى که دو نفر رو در روى هم، اما برخلاف مورد قبلى مى ایستند، بیان گر خشونت و تندخویى شدید است. در شرایط عادى هر دو نفر هنگام صحبت کردن اندکى از یکدیگر فاصله مى گیرند. اما هرگاه بخواهند با یک دیگر زورآزمایى و نزاع کنند خود را در حالت بینى به بینى قرار مى دهند که تقابل بسیار خطرناکى است.

تعظیم کردن: این ژست اداى احترام دنیاى کهن، دیگر کاربردى جز در محافل دیپلماتیک و موقعیت هاى رسمى ندارد. تعظیم کردن در زمان هاى گذشته به عنوان اداى احترام و درود فرستاندن متعارف به کار مى رفته اما امروزه در اغلب اوقات توسط هنرمندان و مجریان بر روى سن مورد استفاده قرار مى گیرد.

دست به کمر ایستادن: دست به کمر زدن، نشانه احساس برترى و محق بودن فرد است. دو مدل دست به کمر ایستادن داریم:

۱- یکى حالتى که کف دست ها رو به زمین است، این حالت حس شدیدترى را القا مى کند.

۲- دیگرى حالتى که دست روى باسن قرار مى گیرد و کف دست کمى به سمت بالاست، در این حالت نسبت به حالت قبل حس کم ترى القا مى شود.

زبان بدن دست به سینه شدن: کسى که دست به سینه مى شود وارد گارد دفاعى شده! در کودکى زمانى که از موقعیتى خوشمان نمى آمد، یا در شرایط نگران کننده اى قرار مى گرفتیم، پشت پدر یا مادر خود مخفى مى شدیم، اکنون در بزرگسالى همان حرکت را بصورت مخفیانه (با دست به سینه شدن) انجام مى دهیم. شخص با دست به سینه شدن و هم چنین با پا روى پا انداختن بین خود و شرایط مقابل رویش حفاظى مى سازد تا در پشت سر آن احساس امنیت و آرامش بیش ترى کند. اگر در حین تبلیغ کالایى شنونده دست به سینه شد، حتماً دلیل مخالفتش را بیابید و بعد به ادامه تبلیغ خود بپردازید، زیرا همان طور که افکار ما به طور ناخودآگاه حرکات بدن ما را ایجاد مى کنند، اگر مدت زمان طولانى اى در یک حالت بدنى بمانیم، طرز فکر ما تحت تأثیر قرار مى گیرد. در آزمایشى، شصت دانشجو را با شرایط هوشى نزدیک به هم، به دو گروه سى نفرى تقسیم کردند، به هر دو گروه یک استاد، یک درس یکسان را در شرایط آموزشى یکسان تدریس مى کرد با این تفاوت که، به گروه اول گفته بودند که در تمام مدت کلاس دست به سینه بنشینند و از گروه دوم خواستند تا راحت و با گاردى باز سر کلاس حاضر شوند.نتیجة آزمایش بسیار جالب توجه است. گروهى که با گارد بسته و دست به سینه سر کلاس حاضر شده بودند ۳۸ درصد کم تر از گروه دیگر بحث درس را متوجه شده بودند، در حالى که تنها تفاوت این دو گروه در دست به سینه نشستن شان بود. بار دیگر تکرار مى کنم، در زمان گفتگو اگر مشاهده کردید طرف مقابلتان وارد گارد دفاعى شده، با سوالى دربارة موضوع نظر او را جویا شوید و پس از رفع آن به ادامه بحث بپردازید. براى این کار کافى است، مثلاً به او بگویید : مى بینم که درباره اش فکر مى کنید! نظرتان تا این جاى کار چیست ؟ ” و سپس به عقب تکیه داده و دستان خود را از هم باز نگه دارید طورى که کف دست ها رو به بالا و بیان گر این باشند که شما گوش مى کنید.

زبان بدن پا روى پا انداختن: پا روى پا انداختن نوع خفیف تر گارد دفاعى است که هم در حالت نشسته و هم در حالت ایستاده صورت مى گیرد.

لمس لب: در لب هاى انسان حس گر هاى عصبى بسیارى وجود دارد، و با لمس لب احساس آرامش بسیار بالایى مى کنیم.  زمانى که هیجان زده مى شویم لب هاى خود را روى هم مى فشاریم، با این کار به یاد مکیدن سینه مادر در دوران کودکى، آرام مى شویم.

گاهى به جاى لمس کوتاه لب ها، انگشت اشاره، انگشت هاى دیگر و یا دست خود را روى لب هایمان مى گذاریم. در این حالت شخص یا در حال تفکر است و یا سعى مى کند جلوى خود را بگیرد و حرفى را به زبان نیاورد. (مثلا مخالفتش را ابراز نکند.)

زبان بدن لمس کردن گوش: خاراندن پشت گوش به وسیله شنونده، نشانه عدم تمایل به شنیدن بدگویى است. اگر با حرکت سر به سمتى مثلاً چپ یا راست همراه باشد، طورى که شخص از گوشه چشم به حرف هاى گوینده گوش کند، نشان از تردید شنونده است. اگر شخصى در زمان سخن گفتن پشت گوش خود را بخاراند، نشانة خوبى نیست و تأثیر منفى روى شنونده خواهد گذاشت، و این حس را القا مى کند که گوینده نسبت به سخنان خود اطمینان کافى را ندارد.

اکثراً مرد ها زمانى که به کسى علاقه دارند سرشان را به یک سمت متمایل کرده و با لالة گوششان بازى مى کنند.

زبان بدن تکیه دادن به چیزى: تکیه دادن به اشیا نشانة احساس مالکیت نسبت به آن هاست، مثلاً مجرى برنامه بیش تر از میهمانان آن برنامه به میز تکیه مى دهد.

دایره ساختن با دست، در فضا: ساختن دایره اى فرضى در فضا به کمک یک دست و یا حتى دو دست، بیان گر تسلط فرد به موضوع مورد بحث است.

مکان نشستن: در برخورد با مرد ها و زن ها، مکان نشستن با هم متفاوت است: مرد ها وقتى با شخصى احساس صمیمیت مى کنند، روبه روى او مى نشینند. آن ها نسبت به تازه واردى که روبه روى آن ها بنشیند، حس و نظر خوبى نخواهند داشت. زنان زمانى که با شخصى احساس صمیمیت مى کنند، کنار او مى نشینند و نسبت به تازه واردى که کنار آنان بنشیند، حس و نظر خوبى نخواهند داشت. در نخستین برخورد، پیشنهاد مى شود براى موفقیت در ارتباط، اگر طرف مقابل شما مرد است ابتدا مکان ایستادن و یا صندلى خود را کنار او قرار دهید و سپس آرام آرام موقعیت خود را به روبه روى او، تغییر دهید. و براى اولین برخورد با یک خانم، بالعکس عمل کنید، ابتدا روبه روى او و سپس آرام آرام در کنارش قرار بگیرید.

زبان بدن امتداد جهت پا ها: انسان ها همواره به سمت کسى، چیزى و یا موقعیتى مى ایستند که نسبت به آن تمایل بیشترى دارند. در گفتگو هاى سه نفره، زمانى که به صورت مثلثى مى ایستیم، همواره رو به روى کسى مى ایستیم که به او تمایل بیشترى داریم. گاهى پیش مى آید که مجبوریم به سمت شخص و موقعیت دیگرى توجه کنیم (ولى کماکان تمایل مان به سمت شخص قبلى است) در این مواقع، روى خود را به سمتى که مجبور شده ایم برمى گردانیم، اما هنوز هم امتداد پاهاى ما به سمت شخص قبلى است.

اشخاصى که در اتاق، امتداد پ اهایشان رو به سمت درب خروجى است، به ادامه گفتگو تمایلى ندارند (خسته شده اند یا بیرون از اتاق کارى دارند) و مى خواهند هرچه سریع تر از اتاق خارج شوند.

زبان بدن دست زیر چانه: شنونده در چند حالت دستش را زیر چانه اش قرار مى دهد: یکى در زمانى که مشتاقانه به حرف سخنران گوش مى دهد و مجذوب آن بحث شده است. در این حالت شنونده معمولاً کمى به سمت جلو متمایل شده، انگشت شست خود را زیر چانه قرار داده و یکى از انگشتان دیگرش (مثلاً انگشت اشاره) را روى لب قرار مى دهد. توجه داشته باشید اگر همین حالت شست و انگشت اشاره (که روى لب قرار گرفته است) با تکیه دادن شنونده به صندلى و احیانا با پا روى پا انداختن او همراه باشد، نشان از شنیدن منتقدانه و متفکرانه است. در این شرایط نباید زیاد تعجب کنید اگر شنوندة منتقد، با دست دیگرش آرنج دستى که زیر سر قرار داده است را نگه دارد، چرا که این حرکت، یکى از حالات ظریف دست به سینه شدن (گارد دفاعى) است. یکى دیگر از شرایطى که شنونده دستش را زیر چانه مى زند، حالتى است که او از بحث خسته شده. این حالت را به راحتى مى توان از حالت قبلى تمیز داد، چرا که شنونده اى که خسته شده باشد، از دست خود به عنوان تکیه گاهى براى سر استفاده مى کند و اگر دستش را از زیر سر بردارد، سرش خواهد افتاد. و یک سوال؟! اگر این شنونده انگشتانش را هم روى لبش قرار داده باشد چه معنایى را مى دهد؟او هم خسته شده و هم مخالفتش را از شما پنهان مى کند.

زبان بدن تکان دادن سر: تکان دادن سر در جهت بالا و پایین، معناى تأیید مى دهد. شنوندة باهوش از همین حرکت سر براى نفوذ در دل سخنران استفاده مى کند. این حرکت را در گفتگو هاى دو نفره هم انجام دهید. این حرکت کوچک سر، معجزه مى کند. این حرکت پیام هاى ناخودآگاهى را به شنونده ارسال مى کند مثل: من به تو توجه مى کنم، هوش و حواسم به توست عزیزم، گوش مى کنم گلم، درکت مى کنم و… حرکت دیگرى که با سر انجام مى دهیم، حرکت سر به سمت چپ و راست است. این حرکت معناى نفى مى دهد. این حرکت را در طفولیت هم انجام مى دادیم، زمانى که نوزاد از شیر مادر سیر مى شود، با حرکت دادن سرش به سمت چپ و راست، سینه مادر را پس مى زند و سیر شدنش را اعلام مى کند.

دست ها به روى زانو: وقتى کف دست ها به طرف بالا باشد، شخص گشاده رو و پذیرا است. وقتى کف دست ها پایین باشد ممکن است پاى فریب کارى و تعرض در میان باشد.