رفتار با بچه یک ساله به سبک روانشناسان

به گزارش اقتصاد آنلاین، تربیت کودک یک ساله اما به نظر قدری پیچیده می‌آید اما هیچ گاه برای تربیت کودک زود نیست. این موجودات دوست داشتنی بسیار باهوش هستند و از همان ابتدا همه چیز را به خوبی درک و ضبط می کنند.

تربیت کودکان یک ساله:

همه والدین علاقه دارند کودکشان درست رفتار کند، چون والدین، اولین مربیان کودک هستند، آنان باید به روش های گوناگون کودکشان را ادب کنند.

برای تربیت مناسب یک کودک باید بدانید کودک در چنین سنی چگونه رفتاری باید داشته باشد. صحبت کردن با سایر والدین صرف وقت با سایر کودکان یکساله و مشاهده ی بازی کودکان سنین مختلف با یکدیگر میتواند مفید باشد. بهتر است پدر و مادر چگونه رفتار کردن با کودک را به اتفاق هم بیاموزند تا فشار آن بر دوش یکی از آنان سنگینی نکند.

هنگامی که والدین چگونه رفتار کردن با کودک یکساله را بیاموزند بهتر خواهند توانست در مقابله با افزون طلب های کودک ، یکدیگر را حمایت کرده و در موارد عدم موفقیت با یکدیگر به صحبت و تبادل نظر بپردازند و راه حل هایی برای مشکلات پیدا کنند.

خصوصیات روحی  کودک در یک تا دو سالگی :

۱-کودک در این دوره راه رفتن را آموخته است ولی در بیان خواسته های خود دچار مشکل است و همین امر سبب می شود تا کودک زود عصبانی شود.

۲- کودک در این دوران بسیار کنجکاو است و دائما در تلاش است تا محیط اطراف را مورد کاوش قرار دهد و یاد گیری خود را افزایش دهد.

۳-مهمترین کوشش آنها برای دستیابی به استقلال است و شاید به همین دلیل است اکثر کودکان در این سن تقریبا به هیچ نظمی پایبندی ندارند. یک سالگی، زمان مناسبی برای تمرکز روی بازی هایی است که به تقویت مهارت های حرکتی کودک کمک می کند. مهارت های حرکتی درشت کودک با هرکاری که موجب شود خودش را حرکت دهد و یا اشیاء بزرگتر از خودش را جابه جا کند بهبود می یابد. برای کسب این مهارت، هل دادن و انداختن اسباب بازی‌هایی که موجب تحرک بیشتر در کودک شود بسیارموثر است.

۴- کنجکاوی ، مزاحمت و خرابکاری جزء جدایی ناپذیر این دوره رشدی محسوب می گردد. به دلیل اینکه در صدد بدست آوردن اسقلال خود هستند با همه کس و همه چیز به مخالفت بر می خیزند.

۵- کودک در این دوران کمتر قادر است با اسباب بازی های خود بازی کند و بیشتر در صدد بازی با اشیاء واقعی خانه، خصوصا وسایل آشپزخانه است .

۶- انجام کارها را به تنهایی می پسندد ولی چون مهارت لازم را ندارد مرتب خرابکاری می کند.

۷- کودک در این دوران باید اشیای اطراف را لمس کند، بچشد، نگاه کند و با گوش دادن به صدای بهم خوردن اشیاء ، آنها را مورد ارزیابی قرار دهد.

۸- این رفتارها، رفتارهای عادی کودک در این دوران به حساب می آید آنها را به حساب بدرفتاری و یا ناسازگاری کودک خود نگذارید. اگر این اطلاعات ساده را بدانید این مرحله را آسانتر پشت سر خواهید گذاشت. کافی است در این دوران اشیاء خطرناک را از دسترس کودک خارج کنید ، تا دائما مجبور نباشید به او “نه” بگویید.

۹- سعی کنید تعداد “نه” های خود را به حد اقل برسانید شما در طول روز ده عدد کارت ” نه” در اختیار دارید و در صورتی که بیشتر از این تعداد بکار ببرید کودک شما آنها را اجرا نخواهد کرد.

۱۰- در این دوره شما قادر نخواهید بود نظم خاصی را به کودک بیاموزید و اگر بیش از حد توان به کودک خود فشار بیاورید به او آسیب خواهید رساند .

اشتباهات در خصوص تربیت کودکان یک ساله:

1- متفاوت بودن نظرات والدین در تربیت کودک یک ساله:

کودکان نوپا، زمانی کار خود را به بهترین نحو ممکن انجام می دهند، که بدانند والدین از آنها چه انتظاری دارند. حال این انتظارات می تواند زمان حمام رفتن یا خوابیدن باشد، یا عواقبی که از یک رفتار بد نصیب شان خواهد شد. هر چه این انتظارات سازگارتر و قابل پیش بینی تر باشند، کودک نوپای شما به احتمال بیشتر، انعطاف پذیرتر و دلپذیر تر خواهد بود.

تا جایی که برای تان مقدور است، کودک را با خط مشی منظم تربیت کنید و با نظم با او برخورد کنید. اگر والدین ( یا دیگر مراقبان )، با یکدیگر موافق و یکدل نباشند، سازگاری می تواند به یک چالش تبدیل شود. اگر کودکی غذای خود را روی زمین بریزد یا در زمان تعیین شده نخوابند، نمی دانیم که چه نوع عکس العملی، بهترین عکس العمل می باشد؟!!!

2- زیاد صحبت کردن والدین با کودک یک ساله:

بیش از حد صحبت کردن با کودکان نوپا، معمولاً ایده ی فوق العاده ای محسوب می شود. اما نه هنگامی که این کودکان رفتار نامناسبی از خود نشان می دهند. تصور کنید که مادری به کودک 2 ساله اش که کلوچه می خواهد، جواب منفی می دهد. کودک به خاطر این نه، هیاهو به پا کرده و سر و صدا راه می اندازد.

مادر برای کودک توضیح می دهد، که الان زمان خوردن شام است. کودک به هر صورتی تلاش می کند تا کلوچه را به دست آورد؛ از سوی دیگر، مادر هم تلاش دارد که کلوچه را به کودک ندهد. حال مادر بار دیگر تلاش می کند تا علت ندادن کلوچه را به کودکی که گریه می کند، توضیح دهد. این کار باعث کلنجار رفتن دو طرف با یکدیگر، و در نهایت سرخوردگی مادر و کودک شود. فالِن می گوید: "صحبت کردن می تواند منجر به الگویی شود که ما آن را الگوی صحبت کردن- متقاعد کردن- بحث کردن- فریاد زدن- کتک زدن، می نامیم. کودکان، بزرگسالانی در بدن کودکانه نیستند. آنها افرادی منطقی نیستند، و نمی توانند آنچه را که شما برایشان می گویید و توضیح می دهید، جذب کرده و برای خود تجزیه و تحلیل نمایند".

روش هوشمندانه برای مطرح کردن این قانون، چیست؟ فالِن می گوید: هنگامی که به کودک خود می گویید، تا کاری را انجام دهد، درباره  آن صحبت نکنید و تماس چشمی برقرار نسازید. اگر کودک نافرمانی کرد، به صورت کلامی به او هشدار دهید، یا آنکه تا عدد سه بشمارید. اگر کودک باز هم تعلل نمود و کاری را که گفتید، انجام نداد، به او زمان دهید یا منتظر پیامد فوری این کار باشید؛ اما هرگز توضیح ندهید.

3 - نگذاشتن زمان برای دیدن تلویزیون برای کودکان یک ساله:

به کودک اجازه ندهید تا زمان زیادی را پای تلویزیون بنشیند. کودکان نوپایی که زمان زیادی را صرف دیدن تلویزیون می کند، بعداً با مشکلات عدیده ای در یادگیری مواجه خواهند شد. مطالعات نشان داده است کودکان زیر دو سال، قادر به درک آنچه که در صفحات تلویزیون و مانیتور می بینند، نیستند.

کودکان نوپای خود را با خواندن، و کارهای خلاقانه ی دیگر، سرگرم کنید. با کودک خود صحبت کنید و او را تشویق کنید تا علاوه بر حرف زدن، گوش هم بدهد. آلتمن می گوید: "هر چه بیشتر کودک خود را از تلویزیون دور نگه دارید، بسیار بهتر است".

4 -رفتار تند والدین در برابر هل دادن یا کتک زدن کودک یک ساله:

کودکان یکساله کتک می زنند و هل می دهند. آن ها هنوز نمی دانند این اعمال، رفتارهای درستی در مقابل با دیگران نیستند. در حقیقت، آن ها اغلب ممکن است متوجه نشوند که در این کتک زدن و هل دادن شخص دیگری نیز حضور دارد، چون در اندیشیدن به این که سایر افراد دارای احساسات مشابه آن ها هستند، دچار مشکل هستند.

کودک یک ساله در کتک زدن و هل دادن، انگیزه های تهاجمی، عصبانیت، بدجنسی و تمایل به قلدری و زور گویی ندارد، در تمایل به کتک زدن و هل دادن در یک کودک یک ساله ناشی از خود محور بینی طبیعی یا تمایل او به تجربه و آزمایش محدودیت هاست .

به مرور می تواندی به او بیاموزد این رفتار، دیگران را ناراحت یا عصبانی می کند و او می تواند بیاموزد برای رسیدن به خواسته هایش انگیزه های آنی خود را مثل: کتک زدن و هل دادن کنترل کند. 

یک سالگی کودک و شروع تقلید از پدر و مادر:

کودکان یک ساله از این سن به بعد برای آن که نشان دهند که به اندازه ی کافی بزرگ شده اند و می توان به آن ها اعتماد کرد، به تقلید کارهای بزرگترها خواهند پرداخت. آن ها این گونه تصور می کنند که کاری که در این دوره انجام می دهند درست است، زیرا انجام آن ها را از شما یاد گرفته اند. اگر دوست دارید کودک شما یک فعالیت خوب و موثر را از شما یاد بگیرد بهتر است از همین سنین به انجام آن ها بپردازید. مثلا کتابی را برداشته و آن را بخوانید تا فرزند شما نیز این کارتان را تکرار کند و بداند که این کار صحیح است.