اندازه مجاز مصرف ویتامین ها چقدر است؟

به گزارش اقتصاد آنلاین، مصرف میزان زیادی از ویتامین‌ها و مکمل‌ها پیامدهای منفی به دنبال دارد. اگرچه بسیاری از ویتامین‌های قابل حل در آب زمانی که به میزان زیادی مصرف شوند دفع می‌شوند، اما انواع دیگر آن‌ها در بدن باقی می‌مانند. این ویتامین‌ها می‌توانند سمی شوند و عوارض جانبی جدی برای بدن داشته باشند.

مردم معمولا اگر احساس بیماری و کسالت نکنند آنتی بیوتیک نمی‌خورند، اما بسیاری از آن‌ها به رغم عدم نیاز بدن‌شان، از انواع مکمل‌های ویتامینی استفاده می‌کنند.

در حالی که بیش‌تر مواقع تنها عوارض مصرف بی‌رویه و غیرضروری ویتامین‌ها هدر دادن پول است و ویتامین مازاد بدن به راحتی از راه ادرار دفع می‌شود، اما مصرف میزان افراطی ویتامین‌های غیرضروری با پیامدهای جدی برای سلامتی همراه است. گاهی افراد با این سوال روبرو می‌شوند که آیا مصرف زیاد مکمل‌های ویتامینی می‌تواند کشنده هم باشد؟

مدیکال دیلی طی مقاله‌ای که دراین باره منتشر کرده، آورده است: ویتامین ها، ترکیب‌های ارگانیکی به حساب می‌آیند که میزان محدودی از آن‌ها برای سلامت بدن ضرورت دارد. بدن به طور معمول میزان ضروری آن‌ها را از طریق غذاها دریافت می‌کند، اما در برخی مواقع، فرد با کمبود ویتامین‌ها مواجه می‌شود که البته تشخیص آن به عهده پزشک متخصص و پس از انجام آزمایشات لازم است.

پزشکان تاکید می‌کنند خوردن نابجا و بدون تجویز ویتامین‌ها فقط از این جنبه که بخواهیم سلامت بیش‌تری داشته باشیم صحیح نیست و چه بسا ممکن است متحمل عوارض تجمع آن‌ها در بدن‌مان هم بشویم.

متخصص تغذیه از پنسیلوانیا گفت: مصرف میزان زیادی از ویتامین‌ها و مکمل‌ها پیامدهای منفی به دنبال دارد. اگرچه بسیاری از ویتامین‌های قابل حل در آب زمانی که به میزان زیادی مصرف شوند دفع می‌شوند، اما انواع دیگر آن‌ها در بدن باقی می‌مانند. این ویتامین‌ها می‌توانند سمی شوند و عوارض جانبی جدی برای بدن داشته باشند.

عوارض مصرف بی رویه برخی از پرمصرف ترین مکمل‌های ویتامین و املاح به شرح زیر است:

آهن

کم خونی بیماری است که به دلیل نبودن میزان کافی گلبول قرمز در خون بوجود می‌آید. گلبول‌های قرمز مسئول رساندن اکسیژن کافی به بافت‌های بدن هستند. این کمبود در میان زنان شایع‌تر است و می‌تواند موجب بروز علائمی همچون خستگی و احساس کسالت شود.

پزشکان به افراد توصیه می‌کنند خودشان اقدام به تشخیص این بیماری نکرده و به خصوص از خوددرمانی پرهیز کنند. مازاد آهن غیرضروری در بدن انباشته می‌شود و می‌تواند به سطح سمی افزایش پیدا کند. همچنین زیاده‌روی در مصرف آهن با گذشت زمان موجب تغییر رنگ پوست، بزرگ شدن کبد، درد شکمی، ریتم نامرتب قلب و عوارض دیگر می‌شود.

در زنان باردار مصرف میزان فزاینده‌ای از آهن شایع است. یک تحقیق در هند نشان می‌دهد مصرف بالای آهن در زنان سالم می‌تواند به مشکلاتی همچون تولد نوزاد با وزن پایین، تولد نوزاد نارس و رشد ناقص جنین منجر شود.

پزشکان به افراد توصیه می کنند به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن، 20 میلی گرم آهن مصرف کنند و مصرف میزان بیش‌تری از آن می تواند منجر به درد شکم، استفراغ، تند شدن نفس و حتی کما شود.

ویتامین C

این ویتامین بدون شک یکی از شناخته‌شده ترین و پرمصرف‌ترین انواع ویتامین‌ها به حساب می‌آید. کمبود ویتامین C موجب افتادن دندان، آکنه، خستگی و حتی مرگ می‌شود. همچنین مصرف ویتامین C می‌تواند با سرماخوردگی مقابله کند.

توصیه می‌شود تامین ویتامین C مورد نیاز بدن از طریق مصرف مواد خوراکی حاوی آن تامین شود.

به گفته پزشکان مصرف بیش از حد ویتامین ث خطری را متوجه فرد نمی‌کند. به طور معمول محدوده مصرف ویتامین C حدود 2000 میلی گرم در نظر گرفته می‌شود. اگرچه مصرف زیاد این ویتامین کشنده نیست، اما افرادی که در طول یک روز بیش از این میزان ویتامین را مصرف می‌کنند ممکن است دچار علائمی چون استفراغ، سردرد، بی خوابی و ترش کردن شوند. هرچند مصرف بیش از 1000 میلی گرم از این ویتامین نیز می‌تواند منجر به اسهال شود.

ویتامین A

این ویتامین به دلیل تاثیرگذاری بر قدرت بینایی شناخته شده است. همچنین به شکل گیری و حفظ سلامت پوست، دندان، بافت اسکلتی و نرم بدن کمک می‌کند.

بررسی‌ها حاکی از آن است افرادی که میزان کافی ویتامین A را دریافت نمی‌کنند، بیشتر مستعد بیماری‌های عفونی و اختلالات بینایی هستند.

با این حال مصرف بیش از حد ویتامین A با عوارض جانبی همچون حالت تهوع، اسهال، استفراغ، کاهش اشتها، خستگی، سردرد، تاری دید، درد استخوان، ریزش مو و آسیب کبد همراه است.

حتی مقدار زیاد آن در افراد سیگاری خطر بروز سرطان ریه را تشدید می‌کند. یکی از مشکلات مصرف بیش از حد ویتامین آ این است که میزان مازاد آن از بدن دفع نمی شود، بلکه در کبد جمع می‌شود.

مولتی ویتامین‌های پاستیلی میوه‌ای

بررسی‌ها نشان می‌دهد مصرف میزان بالایی از این نوع ویتامین‌ها برای سلامت خوب نیست. به طور کلی مصرف بیش از حد مولتی ویتامین‌ها به خودی خود خطرناک است، حتی اگر به شکل مولتی ویتامین‌های پاستیلی میوه‌ای باشد که اغلب نیز برای اطفال تجویز می‌شوند.

بنابراین گاهی مصرف بی رویه یک ویتامین ساده می‌تواند فرد را تا مرز کما ببرد و جان او را به خطر بیندازد.

پس نوبت بعد اگر تصمیم گرفتید مکمل ویتامینی بخرید توصیه می‌کنیم برای این که سلامت خود را به خطر نیاندازید، حتما به یک پزشک مراجعه کرده و طبق تجویز او، ویتامین مصرف کنید.

زمان مناسب خوردن مکمل ویتامین و املاح

بیش‌تر پزشکان و متخصصان تغذیه معتقدند که خوردن مکمل ویتامین و املاح در زمان‌هایی از شبانه روز می‌تواند جذب بیش‌تری داشته باشد و یا برعکس، مصرف آن‌ها با بعضی از خوراکی‌ها می‌تواند از اثربخشی آن‌ها بکاهد.

دقت کنید در صورتی که قرص آهن برای شما تجویز شده است، از نوشیدن شیر و لبنیات و همچنین قرص کلسیم با آن خودداری کنید، چون جذب آهن را کاهش می‌دهد.

بسیاری از متخصصان، خوردن قرص کلسیم را در شب توصیه می‌کنند. به این دلیل که جذب کلسیم بیش‌تر در شب صورت می‌گیرد و همچنین به دلیل این که کلسیم می‌تواند به بهتر خوابیدن کمک کند.

در مورد ویتامین‌های گروه ب ، چون ما در حالت عادی این ویتامین‌ها را که از ویتامین‌های محلول در آب هستند با غذا دریافت می‌کنیم، پس بهتر است این ویتامین‌ها همزمان با خوردن غذا، به خصوص میوه‌ها و سبزی‌ها مصرف شوند.

ویتامین C هم از ویتامین‌های محلول در آب است اما تفاوت آن با دیگر ویتامین‌ها این است که فقط چند ساعت در خون می‌ماند و به سرعت از راه کلیه‌ها دفع می‌شود. به همین علت برای کسب نتیجه بهتر، ویتامین C بهتر است در هر سه وعده غذایی تقسیم و مصرف شود.

دقت کنید که ویتامین C نباید قبل از خواب مصرف شود، چون ماده‌ای محرک است و شخص را بیدار نگه می‌دارد.

ویتامین‌های محلول در چربی برای جذب به چربی نیاز دارند بنابراین آن‌ها باید همیشه با غذاهایی که چربی دارند مصرف شود. این ویتامین‌ها شامل ویتامین A، ویتامین D، ویتامین E و ویتامین K هستند.

البته پزشکان تاکید می‌کنند خوردن نابجا و بدون تجویز ویتامین‌ها فقط از این جنبه که بخواهیم سلامت بیش‌تری داشته باشیم صحیح نیست و چه بسا ممکن است متحمل عوارض تجمع آن‌ها در بدن‌مان هم بشویم.

مصرف قرص‌های مکمل ویتامین‌ها و املاح در شرایط خاص مثلا در گروهی از سالمندان، برخی از کودکان، مبتلایان به بیماری‌های مزمن و همچنین کسانی که تحت رژیم های غذایی قرار دارند یا مبتلا به بیماری‌های گوارشی هستند، تحت نظر پزشک توصیه می‌شود.