خواندن خبر خوب است یا بد؟

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فرارو، شهروندان استرالیایی کم‌تری عناوین اخبار را دنبال می‌کنند، اما مرز خوبی بین خاموش کردن تلویزیون و رادیو و کماکان متصل ماندن به دنیا وجود دارد.

در طول دومین قرنطینه سیدنی در سال ۲۰۲۱ میلادی بود که «کاس» تلویزیون را خاموش کرد. او می‌گوید: «من واقعا در مورد وضعیت جهان مضطرب بودم و زمانی که به اخبار گوش می‌دادم فکر کردم در واقع هیچ کاری نمی‌توانم به عنوان یک فرد انجام دهم تا هر چیزی را که در حال وقوع است تغییر دهم». او به «گاردین» می‌گوید: «من فقط فکر کردم باید از بار اطلاعات تا این اندازه منفی فاصله بگیرم. این حجم از اخبار بد و منفی برایم خیلی زیاد بود».

او تماشای بخش‌های خبری صبحگاهی را متوقف کرد. هم چنین، او از دنبال کردن سرخط خبر‌ها در زمان ناهار در محل کار خودداری نمود و حساب‌های کاربری‌ای در رسانه‌های اجتماعی که بدبختی و فلاکت را بازتاب می‌دادند دنبال نکرد.

در عوض، او دنبال کردن صفحاتی مانند صفحه رسمی باغ وحش سینسیناتی در اینستاگرام را آغاز کرد که تعداد زیادی از بچه‌های حیوانات در آنجا نگهداری می‌شوند. او می‌گوید این یکی از بهترین تصمیماتی بود که تا به حال گرفته است. کاس می‌گوید: «اکنون در زندگی‌ام اضطراب وجود ندارد».

او می‌گوید: «در عصر گوشی‌های هوشمند و شبکه‌های اجتماعی بی‌اطلاعی کامل از اخبار روز کار دشواری است. من تنها اطلاع یافتن از اخبار را مدیریت می‌کنم، زیرا بر این باورم این گونه برای سلامت روان‌ام بهتر است».

کاس می‌گوید: «من قطعا از آن چه در جهان می‌گذرد مصون نیستم. بدیهی است که از طریق رسانه‌های اجتماعی اطلاع می‌یابم که انتخاباتی در راه است یا جنگی در اوکراین در جریان است. من کاملا غافل نیستم، اما تا آنجا که به ویژه در مورد شیوع کووید و چیز‌های واقعا وحشتناک دیگری که در حال وقوع است مربوط می‌شود من تنها به این موضوعات توجه نمی‌کنم، زیرا فکر می‌کنم برای سلامت روان‌ام بهتر است».

البته اخبار همچنان رخ می‌دهند چه ما آن را تماشا کنیم و چه نخواهیم تماشا کنیم. هم چنین، شهروندان آگاه مدت‌هاست که برای یک دموکراسی فعال مولفه‌ای حیاتی قلمداد می‌شوند.

با این وجود، «کاس» یکی از استرالیایی‌هایی است که در سالیان اخیر شروع به دوری از سرخط خبر‌ها کرده است. پژوهش‌های دانشگاه کانبرا نشان داد که در استرالیا اطلاع یافتن از اخبار سنگین و به شدت منفی از ۶۹ درصد در آوریل ۲۰۲۰ میلادی به ۵۱ درصد در ژانویه ۲۰۲۱ کاهش یافته است.

هم چنین، افرادی که علاقه زیادی به اخبار نشان می‌دهند از ۶۴ درصد در سال ۲۰۱۶ میلادی به ۵۲ درصد در سال ۲۰۲۱ کاهش یافته بودند. برخی از افراد مانند «کاس» از خواندن و شنیدن تعداد مرگ و میر روزانه در طول شیوع کرونا خسته شده‌اند دیگران، اما دلایل شخصی بیش‌تری برای خاموش کردن تلویزیون دارند.

«فریکر» کمدین و فعال در پادکست می‌گوید که «مصرف فعالانه» اخبار را در طول شیوع کووید تا حدی به عنوان یک تاکتیک خود مراقبتی متوقف کرد.

او می‌گوید: «این خسته کننده بود. من فکر می‌کنم هیچ فرد عادی‌ای نباید تا این اندازه اخبار را گوش کند. من فکر می‌کنم وقتی در جایی بودم که مجبور می‌شدم همیشه اخبار را بخوانم و از آن اطلاع پیدا کنم بسیار ناراضی بودم. درگیر شدن با این چیز‌ها باعث خوشحالی من نمی‌شد و تنها سبب شده بود تا احساس بدبینی و بی‌اعتمادی بیش‌تری داشته باشم».

به محض اینکه «فریکر» کار خود را در شبکه خبری «ای بی‌سی» ترک کرد دور شدن از دریافت روزانه اخبار را آغاز کرد و تنها یک بار در هفته از اخبار بزرگ و مهم اطلاع یافت. او بیرون آوردن فعلی سیم تلویزیون از پریز برق و خاموش نگهداشتن آن حین پخش اخبار را تلاشی برای داشتن «مغزی صاف تنها با ارتعاش» توصیف می‌کند.

فریکر همچنین ارزش آگاه شدن از ماجرا‌های خاص را زیر سوال می‌برد. او می‌گوید: «امروز از دوست پسرم شنیدم که یکی از پسران» نیک کیو «فوت است. خیلی بد بود. واضح است که من برای آنان بسیار ناراحت هستم». او می‌گوید: «اما آیا اطلاع یافتن من از این موضوع در مورد آن چیزی را تغییر می‌دهد؟ اطلاع یافتن از سختی‌ها زندگی را برای شخص دشوارتر می‌سازد و هیچ آسایشی و آرامشی به ما نمی‌بخشد. این تنها باعث می‌شود در زمانه‌ای که در حال حاضر وحشتناک است احساس تنهایی و بیگانگی بیش‌تری داشته باشیم».

سلامت روان تنها دلیلی نیست که برخی استرالیایی‌ها از این اخبار دوری می‌کنند. برای «اش فونتانا» سرمایه گذار و نویسنده حوزه فناوری که در سال ۲۰۰۶ اخبار را کنار گذاشت این تصمیم عمدتا یک حرکت استراتژیک بود که به او کمک می‌کرد تا روی خودش تمرکز کند.

او می‌گوید: «به جای خواندن اخبار، من می‌توانم هر روز با یکی از اعضای گروه دوستان یا خانواده‌ام تماس بگیرم. به جای خواندن اخبار، من می‌توانم کار‌های بیش‌تری انجام دهم. به جای خواندن اخبار می‌توانم بیش‌تر ورزش کنم. این تنها به شما امکان می‌دهد کار‌های مهم بیش‌تری را انجام دهید. من تنها در مورد چیز‌هایی می‌خوانم که واقعا می‌توانم روی آن تاثیر بگذارم. برای مثال، سعی می‌کنم درباره نحوه عملکرد یک تجارت محلی آگاهی پیدا کنم».

این بدان معنی است که حوزه علائق او کوچک‌تر است. «فونتانا» هم چنان به داستان‌های بیش از حد محلی و منطقه‌ای در مورد محل زندگی‌اش توجه می‌کند تاکتیکی که احساس می‌کند به وی اجازه می‌دهد زمان خود را به سمت چیزی که «محلی و قابل کنترل است» تغییر دهد.

او می‌گوید: «من تنها در مورد چیز‌هایی می‌خوانم که واقعا می‌توانم بر روی آن تاثیرگذار باشم مانند نحوه عملکرد یک تجارت محلی. سپس اگر مشکلی پیش آمده باشد می‌توانم در جاده قدم بزنم و از آن کسب و کار محلی حمایت کنم». با این وجود، از زمان شروع جنگ در اوکراین «فونتانا» دوباره شروع به خواندن اخبار جهانی کرده است. این (جنگ اوکراین) رویدادی است که او احساس می‌کند «برای همگان مهم است حتی اگر نتوانید فورا کاری در مورد آن انجام دهید».

«مارک پیرسون» استاد روزنامه نگاری و رسانه‌های اجتماعی در دانشگاه گریفیث طرفدار محدود کردن زمانی است که برای خواندن و تماشای اخبار صرف می‌کنیم، اما تلویزیون را به طور کامل خاموش نمی‌کنیم.