همه چیز درباره اختلال مری

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران، علائم آشالازی معمولاً به تدریج ظاهر می‌شود. اکثر افراد مبتلا، اختلال در توانایی بلع را به عنوان یک علامت اصلی و اولیه تجربه می‌کنند. همچنین ممکن است درد خفیف قفسه سینه وجود داشته باشد که به شکل تناوبی تکرار می‌شود.

احتباس بزاق و غذای بلعیده شده در مری اغلب ممکن است باعث برگشت این محتویات شود. علاوه بر این، چنین محتویاتی نیز ممکن است در طی تنفس به داخل ریه‌ها هدایت شوند.

علائم دیگر این اختلال ممکن است شامل سرفه در طول شب و کاهش وزن قابل توجه، به دلیل مشکل در بلع، در مواردی که درمان نشده باقی بماند، باشد. خشکی چشم و خشکی دهان نیز در بیماران مبتلا به آشالازی غیرعادی نیست.

آسپیراسیون بزاق و محتویات غذا توسط افراد مبتلا به آشالازی ممکن است باعث ذات الریه، سایر عفونت‌های ریوی یا حتی مرگ شود. بروز سرطان مری در بیماران مبتلا به آشالازی به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد.

علل

علت دقیق آشالازی مشخص نیست. برخی از محققان بالینی گمان می‌کنند که این وضعیت به دلیل تحلیل رفتن گروهی از اعصاب واقع در قفسه سینه ایجاد شود و ممکن است یک شکل نادر و ارثی باشد.

آشالازی معمولاً بزرگسالان بین ۲۵ تا ۶۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. با این حال ممکن است در هر سنی از جمله در دوران کودکی رخ دهد. آشالازی مردان و زنان را به تعداد مساوی مبتلا می‌کند مگر در مواردی که به نظر می‌رسد شکل ارثی را منعکس می‌کند که احتمال ابتلای مردان به زنان را دو برابر می‌کند.

علائم سرطان مری شبیه علائم مرتبط با آشالازی است. سرطان مری ممکن است تقریباً در هر نقطه از لوله شروع شود. سرطان‌های کوچک ممکن است بدون علامت باشند.

با رشد تومور، اولین علامت ممکن است مشکل در بلع یا درد هنگام بلع یا احساس گیرکردن غذا در پشت استخوان سینه باشد. مشکل در بلع میتواند با سوء هاضمه، سوزش سر دل و خفگی همراه باشد. با این شرایط، کاهش وزن غیر معمول نیست.

تشخیص

رادیولوژی اغلب در تشخیص آشالازی مفید است. معاینه رادیولوژیکی، به ویژه با استفاده از باریم، ممکن است اتساع (بزرگ شدن مری)، احتباس غذا و ترشحات در مری را نشان دهد. هم چنین دستگاه‌هایی که فشار مایع را در مری اندازه‌گیری می‌کنند برای تأیید تشخیص آشالازی استفاده می‌شوند.

هدف درمان آشالازی، از بین بردن انسداد‌های ناشی از شل نشدن عضله اسفنکتر تحتانی مری است که با تجویز دارو، گسترش سطح مقطع عضله اسفنکتر یا از طریق جراحی انجام می‌شود.

داروی ایزوسورباید (یک نیترات با اثر طولانی) یا نیفدیپین (یک مسدود کننده کانال کلسیم) ممکن است برای افراد مبتلا به آشالازی تسکین دهنده باشد.

تقریباً ۷۰ درصد از موارد آشالازی را می‌توان به صورت مؤثر با بزرگ شدن عضله اسفنکتر تحتانی مری از طریق روشی به نام اتساع با بالون پنوماتیک درمان کرد.

درمان‌های جراحی آشالازی ممکن است تقریباً ۸۵ تا ۹۰ درصد موارد مؤثر باشد. طی این روش ها، فیبر‌های عضلانی در اسفنکتر تحتانی مری بریده می‌شوند. حدود ۱۵ درصد از افراد مبتلا به آشالازی علائم رفلاکس معده به مری را پس از این عمل جراحی تجربه می‌کنند.