یک دنیا سوال بی پاسخ برای تصمیم عجیب واگذاری تراکتور به شرکت ملی مس

اقتصادآنلاین - امیر جهانی؛ درست در روزهای که روزنه امیدی برای عدم اتخاذ یک تصمیم غیر مسئولانه وجود داشت، برخی فشارهای جانبی باعث شده تا یک بار دیگر شاهد سیاسی کاری در ورزش باشیم. خبر کوتاه بود و ناگهانی: "وزیر صمت دستور خرید باشگاه تراکتور با قیمت پایه 500 میلیارد تومان و تقبل تمامی بدهی‌ها را به مسئولان شرکت ملی صنایع مس ایران ابلاغ کرده است." 

این یعنی اگر تا همین امروز مدیران مس امیدوار بودند که در مجمع فوق العاده موضوع خرید پر دردسر تیم فوتبال تراکتور وتو شود، دیگر با این اعمال فشار مستقیم چنین اتفاقی هم شدنی نیست. اولین سوالی که در این زمینه مطرح می‌شود، این است که اصولا چنین خریدی  منفعتی برای شرکت ملی مس دارد؟ پاسخ مشخص است؛ تقریبا هیچ!

در سیستم فشل فوتبال ایران که مدیریت در آن به نوعی تنها مدیریت هزینه است، نه تنها خرج‌های هنگفتی انجام می‌شود، که هیچ خبری هم از درآمد نیست. به خصوص برای باشگاه‌هایی با پایگاه‌های اجتماعی وسیع نظیر تراکتور که مردم از آن به جز موفقیت، چیز دیگری انتظار ندارند. شاید مدیران شرکت مس راحت‌تر بتوانند این معادله را توضیح دهند چون همین حالا هم سه تیم فوتبال زیر مجموعه این شرکت است؛ مس رفسنجان در لیگ برتر و مس کرمان و مس شهر بابک در لیگ آزادگان. در این بین مس کرمان نتایج خوبی تا بدین جای لیگ یک کسب کرده و احتمال صعودش به لیگ برتر در فصل آینده وجود دارد. مس رفسنجان هم از سال قبل تاکنون، جزو تیم‌های با آبروی لیگ برتر بوده و حالا اگر تراکتور هم بخواهد به این سیاهه اضافه شود، احتمالا شرکت ملی مس از این پس به جای وظایف اصلی خود در حوزه مس، باید به فکر رتق و فتق چند صد میلیارد تومانی در حوزه فوتبال باشد! 

اما همانطور که اشاره شد، این واگذاری پس از سوالات مهم است که غالب آنها بدون پاسخ خواهند ماند. از جمله اینکه حتی اگر شرکت فوق با این سرمایه سنگین سهام باشگاه تراکتور را بخرد، آیا می‌تواند تیمی در حد و اندازه‌های قهرمانی ببندد؟ محمدرضا زنوزی مالک متمول تی تی ها با کلی خرج بدون حساب و کتاب و بازیکنان میلیون دلاری، در عرض سه سال و نیم تنها یک جام حذفی به دست آورد و حسابی تبریزی‌ها را نا امید کرد. همین حالا هم این تیم نزدیک به دو میلیون دلار تنها بدیی به بازیکنان سابقش دارد که باعث بسته شدن پنجره نقل و انتقالاتی شده، حالا هزینه های این فصل بماند. اکنون شرکت مس چقدر باید خرج کند تا بتواند تراکتوری ها را به آرزوی دیرینه شان برای قهرمانی در لیگ برتر برساند؟ اصولا اگر قصد آنها خرج کردن برای قهرمانی است، چرا تا به حال برای تیم های خود استان کرمان این هزینه را انجام نداده اند؟ آیا این شما را به یاد ضرب المثل معروف "چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است." نمی اندازد؟ اصلا فرض کنیم که مسی ها قصد دارند تنها به اندازه سه تیم دیگرشان روی تراکتور سرمایه گذاری کنند نه بیشتر؛ این موضوع صدای طرفداران پرشور تبریزی را در نمی آورد؟ آنها اخیرا برابر آتا زنوزی با آن همه محبوبیت ایستادند چون حتی پول زیاد هم نتوانست برایشان جام بیاورد. اگر قرار باشد تراکتور تبدیل به یک تیم میانه جدولی مثل مس رفسنجان شود که قصدی برای قهرمانی ندارد، می توان جلوی اعتراض تبریزی های متعصب ایستاد؟

اما این پرسش ها همین جا تمام نمی شود؛ درصورتی که تراکتور به شرکت ملی مس واگذار شود که با دستور وزیر محترم این مهم درحال انجام است، نام این تیم هم باید تغییر کند. چیزی که با معیارهای طرفداران قرمزها کاملا مغایرت دارد. این نکته را هم فراموش نکنید که اگر تیم تبریزی به مس واگذار شود و سال آینده هم مس کرمان لیگ برتری شود، این شرکت سه تیم در سطح اول فوتبال ایران خواهد داشت که کاملا در تضاد با قوانین AFC و حتی اساسنامه فدراسیون فوتبال ایران است چرا که یک مالک، نمی تواند همزمان بیش از یک تیم در لیگ برتر داشته باشد. موضوعی که در سالیان قبل باعث شده بود تا تیم سپاهان نوین پس از صعود به لیگ برتر، مجبور به فروش امتیاز خود شود و چند سال قبل همین قانون، زنوزی را مجبور کرده بود که پس از خرید تراکتور، گسترش فولاد دیگر تیم تبریزی را که در اختیار خودش بود، به هیات فوتبال "هبه" کند.

همه این سوالات بی پاسخ در واکنش به این تصمیم نابخردانه از سوی وزیر صمت و نزدیکانش، اگر برای کسب محبوبیت نزد مردم فوتبالدوست تبریز باشد، شاید در شرایط فعلی رضایت آنان را جلب کند اما تبعاتش در آینده هم به ضرر تراکتور خواهد شد و هم دامن دیگر تیم های قابل احترام استان کرمان را خواهد گرفت. کاش دوستان به جای واکنش های انقلابی سریع، چند سوزن به خودشان می زدند تا جوالدوزهای آینده که قطعا به خودشان برمی گردد، زیاد اذیت‌شان نکند!