سرقت علمی با استفاده از ربات های مقاله نویس
گوگل و مایکروسافت اکنون می‌توانند متن‌هایی تولید کنند که به نظر می‌رسد انسان نوشته است.
به گزارش ایندیپندنتاستخدام دیگران برای نوشتن پایان‌نامه تحصیلی کم بود، حالا استادان دانشگاه‌ها باید بابت ربات‌های مقاله نویس هم نگران باشند.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از فرارو، افزایش چشمگیر آموزش و تحصیل آنلاین در طول همه‌گیری کرونا و سرعت بالای پیشرفت هوش مصنوعی جامعه دانشگاهی را در مورد نقش فناوری در تقلب رساندن به دانشجویان نگران کرده است.
در دو سال گذشته، توانایی هوش مصنوعی برای تولید نوشتار به‌ویژه با توسعه چیزی که به عنوان تولیدکننده زبان GPT-۳ شناخته می‌شود، پیشرفت چشمگیری داشته است. با این کار شرکت‌هایی مانند گوگل، مایکروسافت و انویدیا اکنون می‌توانند متن‌هایی «انسان‌نما» تولید کنند.
نوشته‌های تولید هوش مصنوعی اهمیت این موضوع که دانشگاه‌ها و مدارس چگونه آنچه را مانند سرقت ادبی به عنوان سوءرفتار تحصیلی شناخته می‌شود، بسنجند، افزایش داده است.
استفاده از فناوری در نوشتار دانشگاهی در حال حاضر بسیار گسترده است. به عنوان مثال، بسیاری از دانشگاه‌ها در حال حاضر از آشکارساز‌های سرقت ادبی مبتنی بر متن مانند Turnitin استفاده می‌کنند، در حالی که دانشجویان ممکن است به‌راحتی با استفاده از نرم‌افزار‌های تغییر متن مانند Grammarly، کلمات را تغییر دهند. نمونه‌هایی از فناوری‌های پشتیبان نوشتاری عبارت‌اند از تولید خودکار متن، استخراج، پیش‌بینی، جست‌وجو، پر کردن فرم، بازنویسی، ترجمه و رونویسی.
پیشرفت در فناوری هوش مصنوعی به ارائه ابزارها، محصولات و خدمات جدیدی به نویسندگان منجر شده است تا محتوا و بازدهی و کارایی متن را بهبود بخشند. با بهبود این موارد ممکن است هوش مصنوعی به‌زودی کلیه مقالات یا تحقیقات را به طور کامل تولید کند و بنویسد. در مدارس پیامد‌های چنین تحولاتی بدون شک آینده یادگیری، نوشتار و تدریس را برای همیشه تغییر خواهد داد.
تحقیقات نشان داده است که در حال حاضر نگرانی‌ها در مورد سوءرفتار آکادمیک در سراسر موسسه‌های آموزش عالی در سطح بین‌المللی افزایش یافته است.
در کانادا در مورد میزان تخلفات اطلاعات کمی وجود دارد. پژوهشی که در سال ۲۰۰۶ بر اساس داده‌های موجود از دانشجویان مقطع کارشناسی در ۱۱ موسسه آموزش عالی منتشر شد، نشان داد که ۵۳ درصد آن‌ها گزارش داده‌اند که در یک یا چند مورد تقلب جدی در کار نوشتاری، از کپی کردن مطالب بدون اشاره به منبع و یا کپی برداری کلمه به کلمه از کار دیگری، تحویل کار انجام شده توسط شخص دیگر به نام خود، کتابشناسی جعلی یا ساختگی، ارسال مقالاتی که خریده‌اند یا به صورت رایگان از شخص دیگری دریافت کرده‌اند به جای کار خود، درگیر بوده‌اند.
با کمک فناوری دانشجویان می‌توانند از قدرت نبوغ به جای انجام تکالیف برای تقلب استفاده کنند. این نگرانی‌ها همچنین برای اعضای هیئت علمی، دانشگاهیان و نویسندگان در زمینه‌های دیگر نیز وجود دارد و نگرانی‌های جدیدی را در مورد امانت‌داری و درستکاری دانشگاهی و هوش مصنوعی به همراه دارد که چه چیزی به عنوان «دستیار هوش مصنوعی». چه چیزی «تقلب تحصیلی» محسوب می‌شود؟
آیا همان قوانینی که برای آثار منتشر شده دانشگاهیان و محققان اعمال می‌شود، باید در مورد دانشجویان نیز اعمال می‌شود؟
در حال حاضر دستورالعمل، خط مشی یا نظارت کمی در مورد فناوری، هوش مصنوعی و امانت‌داری و درستکاری آکادمیک برای معلمان و رهبران آموزشی و تحصیلی در دسترس است.
در طول دو سال گذشته، کووید-۱۹ دانشجویان بیشتری را به سمت یادگیری آنلاین سوق داده است؛ حوزه‌ای که ممکن است در آن استادان کمتر با دانشجویان خود و البته با شیوه نوشتن آن‌ها آشنا شوند و در نتیجه نمی‌توانند درباره اینکه نوشته محصول کار خود دانشجو است، به‌درستی قضاوت کنند.
در کل تحولات فناوری به‌سرعت در حال تغییر شکل دادن چشم‌انداز سنتی «امانت‌داری و درستکاری» دانشگاهی و تالیف است. این پیچیدگی‌ها، نگرانی‌ها و پرسش‌ها به تفکر و بحث بیشتری نیاز دارد. ذی‌نفعان آموزشی در همه سطوح به پاسخگویی و تجدیدنظر در تعاریف و همچنین ارزش‌های مرتبط با سرقت ادبی، اصالت، اخلاق دانشگاهی و کار علمی در آینده بسیار نزدیک ملزم خواهند بود.
