با سندروم رینود آشنا شوید!
سندروم رینود در حقیقت کاهش چشمگیر جریان خون در رگ‌های دست یا پای انسان است. این عارضه در برخی از افراد پس از مواجهه با سرمای شدید و در برخی دیگر پس از فعالیت‌های شدید بدنی دیده می‌شود.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از درمانکده؛ نشانه‌های بیماری رینود غالبا به صورت آنی در فرد ظاهر می‌شود و به همین دلیل است که این سندروم در گروه بیماری‌های مرتبط با سیستم عصبی قرار می‌گیرد.
کسب اطلاعات در مورد جزئیات بیماری رینود برای پیشگیری از پیشرفت بیماری و کنترل آن خالی از لطف نیست. از این رو در این مطلب قصد داریم به بررسی نکاتی در مورد سندروم رینود بپردازیم. بنابراین پیشنهاد می‌کنم که تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.
سندروم رینود چیست؟
سندروم رینود یکی از مشکلات دستگاه گردش خون است. در واقع این سندروم بروز حالتی است که طی آن واکنش بدن به سرما یا حالات عاطفی به طرز اغراق‌آمیزی دست‌خوش تغییر می‌شود. این واکنش اغراق‌آمیز نیز منجر به بروز اسپاسم‌های غیر طبیعی در رگ‌های خونی موجود در دست و پا که آرتریول نام دارد، می‌شود.
در حالت کلی سندروم رینود معمولا انگشتان دست و پا را تحت تاثیر قرار می‌دهد. اما در برخی از مواقع امکان درگیر شدن بخش‌های انتهایی بدن نظیر گوش، بینی، نوک سینه‌ها، زانو و … نیز وجود دارد.
هنگام بروز عارضه رینود معمولا اسپاسم ناشی از کاهش جریان خون منجر به تغییر فاحش رنگ پوست و ناراحتی و درد در این نواحی می‌شود.
سندروم رینود عموما به صورت بازه‌ای بروز پیدا می‌کند. بنابراین بهبود شرایط عاطفی و یا دور شدن از موقعیت سرما می‌تواند طی یک بازه زمانی ۱۵ دقیقه‌ای به تدریج شرایط را به حالت عادی بازگرداند.
نکته قابل توجهی که در خصوص سندروم رینود باید به آن توجه شود این است که این سندروم بسیار متفاوت‌تر از سرمازدگی است. اصلی‌ترین نشانه تمیز آن از سرمازدگی نیز سفید و یا آبی شدن نوک انگشتان است که با بی‌حسی و حالت سورن سوزن شدن همراه باشد.
مشاوره پزشکی فوری
در حالت کلی سندروم رینود به دو صورت اولیه و ثانویه در افراد بروز می‌کند.
رینود اولیه
رینود اولیه که معمولا در افرادی بدون بیماری زمینه‌ای بروز می‌کند، با علائم خفیفی همراه است.
رینود ثانویه
رینود ثانویه معمولا در اثر ابتلا به برخی از بیماری‌های خود ایمنی نظیر لوپوس یا آرتریت روماتوئید ایجاد می‌شود. هنگام بروز رینود ثانویه در واقع اندام‌های انتهایی به دلیل کمبود خون بی‌حس می‌شوند.
علت سندروم رینود را می‌توان واکنش غیر ارادی سیستم عصبی و رگ‌های خونی به سرما و یا حالت تنش‌زا و دلهره‌آور دانست.
علت بروز سندروم رینود چیست؟
طبق مطالعات انجام شده علت بروز سندروم رینود به طور دقیق مشخص نیست. بنابراین تنها علت این موضوع را می‌توان واکنش غیر ارادی سیستم عصبی و رگ‌های خونی به سرما و یا حالت تنش‌زا و دلهره‌آور دانست. اما در این میان برخی از عوامل هم هستند که احتمال بروز این سندروم در افراد مختلف را افزایش می‌دهند. از جمله این عوامل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
جنسیت : هر چند احتمال بروز رینود برای خانم‌ها و آقایان وجود دارد. اما معمولا خانم‌ها بیش‌تر از آقایان به این بیماری مبتلا می‌شوند.
سن : در بیش‌تر مواقع سندروم رینود افراد ۱۵ تا ۳۰ ساله را تحت تاثیر قرار می‌دهد. البته طبق اطلاعات به دست آمده خانم‌های ۲۰ تا ۴۰ ساله بیش‌تر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
موقعیت جغرافیایی : احتمال ابتلای افرادی که در نواحی سردسیر سکونت دارند، به این بیماری به مراتب بیش‌تر از سایر افراد است.
پیشینه خانوادگی : افرادی که یکی از آشنایان درجه یک آن‌ها به این بیماری دچار شده باشد، بیش‌تر از سایر افراد در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
علاوه بر موارد ذکر شده در بخش قبل، مطالعات انجام شده حاکی از آن است که عوامل زیر نیز می‌توانند در بروز رینود ثانویه نقش موثری داشته باشند:
استعمال دخانیات و به ویژه سیگار
ابتلا به بیماری‌های بافت همبند
ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی
آسیب دیدگی یا زخم دست و پا
حرکت مداوم یا لرزش دست‌ها مانند افراد تایپیست
سندروم تونل کارپ
عوارض دارویی
علائم سندروم رینود کدامند؟
علائم سندروم رینود معمولا به چند نشانه محدود می‌شود. این نشانه‌ها عبارتند از:
سردی نوک انگشتان دست و پا
تغییر رنگ پوست دست و پا به سفیدی در واکنش به سرما و یا فشارهای عصبی و استرس در برخی از موارد.
تغییر رنگ پوست دست و پا به کبودی در واکنش به سرما و یا فشارهای عصبی و استرس در موارد حاد.
بی‌حسی دست و پا و یا داشتن احساس خارش و سوزن سوزن شدن پس از قرار گرفتن در محیط گرم و کاهش تنش عصبی.
در حالت کلی زمان مورد نیاز برای عبور از سندروم رینود حدود ۱۵ دقیقه است. بنابراین فرد پس از گذشت حدود ۱۵ دقیقه به تدریج به حالت عادی باز می‌گردد. اما به احتمال زیاد در نواحی درگیر به این سندروم احساس گزش و گرمی غیرعادی داشته باشد.
تشخیص سندروم رینود به چه ترتیبی انجام می‌شود؟
تشخیص سندروم رینود نیز مانند بسیاری از بیماری‌ها به بررسی‌های دقیق پزشک متخصص نیازمند است. به این ترتیب که پزشک با استفاده از معاینات بالینی علائم این بیماری را مورد بررسی قرار می‌دهد.
سپس با بررسی علائم و نشانه‌های موجود و با نظر به سابقه خانوادگی بیمار نسبت به انجام معاینات تکمیلی اقدام می‌کند. این معاینات تکمیلی معمولا شامل موارد زیر است:
آزمایش کاپیلاروسکوپی ناخن
طی این آزمایش ناخن بیمار زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می‌گیرد. به این ترتیب التهاب یا تغییر شکل رگ‌های خونی ریز موجود در زیر ناخن مورد بررسی قرار می‌گیرد.
آزمایش آنتی بادی ضد هسته‌ای
مثبت بودن این آزمایش به معنای ابتلای فرد به یکی از بیماری‌های خود ایمنی است.
آزمایش اندازه‌گیری سرعت رسوب گلبول‌های قرمز
سرعت بالاتر از حد طبیعی رسوب گلبول‌های قرمز خون در لوله آزمایش نشان دهنده وجود یک بیماری التهابی یا خودایمنی در بدن است.
درمان سندروم رینود چگونه است؟
در حالت کلی هیچ درمان قطعی برای بیماری رینود وجود ندارد. البته که نوع اولیه این بیماری تنها قابل کنترل است. اما در صورت ابتلای فرد به رینود ثانویه به احتمال زیاد با درمان بیماری زمینه‌ای سندروم رینود نیز به حالت کاملا کنترل شده در خواهد آمد.
در حالت کلی هدف از درمان سندروم رینود پیشگیری از آسیب بافت، درمان بیماری زمینه‌ای و یا کاهش تعداد و شدت حملات است. برای این منظور نیز معمولا از یکی از روش‌های زیر استفاده می‌شود:
درمان دارویی
درمان دارویی این بیماری معمولا برای بهبود گردش جریان خون در رگ‌ها انجام می‌شود. از این رو در بیش‌تر موارد داروهای مسدودکننده کانال کلسیم و یا گشاد کننده رگ‌های خونی تجویز می‌شود.
جراحی
در مواردی که به جراحی نیاز باشد معمولا از جراحی اعصاب و یا تزریق شیمیایی استفاده می‌شود.
رژیم غذایی مناسب
داشتن یک رژیم غذایی مناسب نقش موثری در بهبود و کنترل علائم بیش‌تر بیماری‌ها دارد. برای پیشگیری از بروز علائم بیماری رینود بهتر است استفاده از غذاهای چرب به حداقل ممکن برسد.
تغییر سبک زندگی
تغییر سبک زندگی مانند ورزش منظم برای افزایش جریان خون، کنترل استرس، کاهش تنش‌های عصبی، خودداری از تغییر سرمای شدید بدن و عدم قرارگیری در معرض دود و به ویژه دود ناشی از استعمال دخانیات، نقش موثری در کنترل علائم این بیماری خواهد داشت.
آیا امکان پیشگیری از بیماری رینود وجود دارد؟
هر چند عوامل متعددی در بروز بیماری رینود نقش دارند. اما انجام برخی از کارها می‌تواند در پیشگیری از ابتلا به این بیماری نقش مثبتی ایفا کند. در ادامه به بررسی برخی از این موارد می‌پردازیم:
ترک مصرف سیگار
انجام ورزش منظم
انجام حرکات کششی
کنترل استفاده از داروها و مواد کافئین داری که بر روی گردش و جریان خون تاثیر می‌گذارند.
محافظت از دست و پا به وسیله دستکش و جوراب مناسب
کنترل استرس
کنترل تنش‌های عاطفی
استفاده از لباس‌های گرم و مناسب در فصول سرد سال
نتیجه‌گیری
در این مطلب به بررسی نکاتی در مورد سندروم رینود پرداختیم. سپس اطلاعاتی را در مورد جزئیات این بیماری و نحوه کنترل آن با شما عزیزان به اشتراک گذاشتیم. آگاهی از این نکات می‌تواند نقش موثری در کنترل به موقع این بیماری و پیشگیری از پیشرفت آن داشته باشد.
در صورتی که شما یا یکی از نزدیکانتان با علائم سندروم رینود دست و پنجه نرم می‌کنید، پیشنهاد ما به شما این است که در اسرع وقت با یک پزشک متخصص قلب و عروق در این خصوص مشورت کنید. چرا که این بیماری نیز مانند همه بیماری‌های دیگر در صورتی که به موقع کنترل نشود، می‌تواند عوارض جبران نشدنی از خود بر جای بگذارد.
