آیا می‌ توانم بعداً در زندگی به اختلال دوقطبی مبتلا شوم؟

به گزارش اقتصادآنلاین،محققان مطمئن نیستند که چه عواملی باعث اختلال دوقطبی می‌شود یا چرا فقط برخی از افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. ژنتیک، عملکرد مغز و محیط از عواملی هستند که احتمالاً در بروز این اختلال نقش دارند.

اهمیت تشخیص به‌موقع

اختلال دوقطبی یک بیماری مادام‌العمر است، اما علائم آن قابل‌درمان می‌باشد. با یک درمان مؤثر، کسانی که دارای اختلال دوقطبی هستند می‌توانند زندگی عالی داشته باشند.

برخی از روش‌های معمول درمان عبارتند از:

• دارو
• روان‌درمانی
• تحصیلات
• حمایت خانواده

دریافت تشخیص به‌موقع اختلال دوقطبی می‌تواند درمان و مدیریت آن را آسان سازد بااین‌وجود، اختلال بسیاری از افراد به‌درستی تشخیص داده نمی‌شوند و تا اواخر زندگی متوجه نمی‌شوند که اختلال دوقطبی دارند.

این امر درمان را به تأخیر می‌اندازد. همچنین ممکن است منجر به درمان‌های نامناسب شود. طبق گفته اتحاد ملی بیماری‌های روانی (NAMI)، در صورت عدم درمان، اختلال دوقطبی می‌تواند بدتر شود. به‌علاوه، فرد می‌تواند با گذشت زمان، موارد شدیدتر و مکرر شیدایی و افسردگی را تجربه کند.

تشخیص اختلال دوقطبی در افراد مسن

زمانی اعتقاد بر این بود که اختلال دوقطبی در طول زندگی فرد "خاموش می‌شود". این باور احتمالاً به دلیل شیوع تشخیص‌های اختلال دوقطبی در نوجوانان و بزرگسالان جوان ایجاد شده است. طبق NAMI، بیش از نیمی از موارد اختلال دوقطبی قبل از 25 سالگی آغاز می‌گردد.

مطالعات متعدد این باور غلط که اختلال دوقطبی فقط جوانان را تحت تأثیر قرار می‌دهد را بی‌اعتبار نمود. در سال‌های اخیر، تحقیقات در مورد اختلال دوقطبی دیررس (LOBD) افزایش‌یافته است.

گزارشی در سال 2015 اظهار داشت که نزدیک به 25 درصد از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی حداقل 60 سال دارند.

بیشتر تحقیقات، اختلال دوقطبی که از 50 سالگی به بعد شروع می‌شود را LOBD در نظر می‌گیرند. بین 5 تا 10 درصد از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی حداقل 50 ساله خواهند بود که اولین علائم شیدایی یا شیدایی خفیف را نشان می‌دهند.

تشخیص صحیح علائم اختلال دوقطبی در افراد مسن‌تر می‌تواند مشکل باشد. علائم اغلب با سایر شرایط اشتباه گرفته می‌شوند.

 طبق مقاله‌ای در روانپزشکی، علائمی مانند روان‌پریشی، اختلال در خواب و پرخاشگری را می‌توان با زوال عقل یا اختلال افسردگی اشتباه گرفت. این مقاله همچنین نشان می‌دهد که دوره‌های شیدایی دیررس می‌تواند ارتباط بیشتری با سکته مغزی، زوال عقل یا پرکاری تیروئید داشته باشد.

درمان اختلال دوقطبی در افراد مسن

با روند روبه‌رشد تحقیقات، گزینه‌های درمان LOBD گسترش‌یافته است. درحالی‌که شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد دارو‌ها می‌توانند LOBD را درمان کنند، یک مطالعه در سال 2010 هشدار می‌دهد که قبل از وجود استراتژی‌های درمانی واضح، مطالعات بیشتری لازم است.

دارو‌های معمول برای درمان اختلال دوقطبی عبارتند از:

• تثبیت‌کننده‌های خلقی
• ضد روان‌پریشی
• دارو‌های ضدافسردگی
• ضدافسردگی – ضد روان‌پریشی
• دارو‌های ضد اضطراب

یک پزشک اغلب ترکیبی از این دارو‌ها را همراه با روان‌درمانی و سایر روش‌های حمایتی تجویز می‌کند.

با دکتر خود تماس بگیرید

اگر نگران هستید که شما یا یکی از عزیزانتان اختلال دوقطبی داشته باشید، مهم است که با پزشک خود صحبت کنید. افراد در هر سنی می‌توانند به اختلال دوقطبی مبتلا شوند. تغییرات شدید خلق‌وخوی را به‌عنوان علامت پیری در نظر نگیرید.

فردی با اختلال دوقطبی دیررس ممکن است یک دوره شیدایی را تجربه کند با علائمی مانند:

• گیجی یا گمراهی
• به‌راحتی حواس‌پرت می‌شوند
• ازدست‌دادن نیاز به خواب
• تحریک‌پذیری

علائم یک دوره افسردگی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• ازدست‌دادن علاقه به فعالیت‌هایی که زمانی از آن‌ها لذت می‌برد
• احساس خستگی بیش از حد
• مشکل در تمرکز یا به‌خاطر سپردن
• تغییر عادت‌ها
• فکرکردن یا اقدام به خودکشی

اگر فکر می‌کنید شخصی بلافاصله در معرض آسیب‌زدن به خود یا صدمه زدن به شخص دیگری است:

• با شماره فوریت‌های پزشکی یا شماره اورژانس محلی خود تماس بگیرید.
• تا رسیدن کمک کنار او بمانید.
• هرگونه اسلحه، چاقو، دارو یا سایر مواردی را که ممکن است آسیب برساند را بردارید.
• گوش کنید، اما قضاوت نکنید، بحث نکنید، تهدید نکنید، یا داد نزنید.